Tom,  Rozdzial

 1     I,  XIV  |         skrzypce prowadził Stach Wilczek.~Józio Jaskólski siedział
 2     I,  XIV  |       sam rozstawiał szklanki.~- Wilczek, trzy razy pan sfałszowałeś.
 3     I,  XIV  |     dogoniłem prędko - śmiał się Wilczek chodząc po pokoju, zacierał
 4     I,  XIV  |          gdzież wam się spieszy, Wilczek?~- Idziecie na dyżur?~Bo
 5     I,  XIV  |            Idziecie na dyżur?~Bo Wilczek pracował w magazynach kolejowych.~-
 6     I,  XIV  |        drogo sprzedać. Słyszysz, Wilczek?~- Słyszę i będę o tym pamiętał,
 7     I,  XIV  |     rzucił spokojnie Malinowski.~Wilczek pomimo gniewu zanotował
 8     I,  XIV  |        nie przeszkadza - szepnął Wilczek i chodził po pokoju, zacierał
 9     I,  XIV  |             Malinowski! - syknął Wilczek z uśmiechem i jego małe
10     I,  XIV  |          łańcuszek od zegarka.~- Wilczek! - uśmiechnął się słodko
11     I,  XIV  |     śmiać, co jest głupie.~- Ty, Wilczek, bronisz swojej sprawy,
12     I,  XIV  |          powiedzcie no wyraźnie, Wilczek.~- Bo wy się nie śmiejecie
13     I,  XIV  |    ewikcję na swoim wynalazku.~- Wilczek! - krzyknął rozdrażniony
14     I,  XIV  |        jutro - mówił Horn. - No, Wilczek, dajcie no ze dwadzieścia
15     I,  XIV  |     dobrze pamiętał, ile ten sam Wilczek zawdzięczał im, a potem
16     I,  XIV  |          ołówkiem na serwecie, a Wilczek wciąż spacerował i rozmyślał
17     I,  XVI  |         król łódzki.~Tylko Stach Wilczek nie czekał końca i gdy usłyszał
18     I,  XVI  |          nikt podkupić nie może.~Wilczek zwęszył interes, oplątał
19     I,  XVI  |        celu, do pieniędzy.~Stach Wilczek liczył się tylko z kodeksem,
20     I,  XVI  |          z wyładowywanego węgla.~Wilczek mieszkał przy składzie,
21     I,  XVI  |       odrapanej izbie, po której Wilczek spacerował w zadumie.~-
22     I,  XVI  |       czekał Borowiecki i Moryc. Wilczek wyczekująco wyciągnął rękę
23     I,  XVI  |             Szlachcic! - mruknął Wilczek ze złością, bo na pożegnanie
24     I,  XVI  |        dokoła, nakrytego dymami.~Wilczek uwijał się gorączkowo, biegał
25     I,  XVI  |       diabli niedługo! - mruknął Wilczek, który jeszcze nie mógł
26     I,  XVI  |       zginął w oddaleniu i nocy.~Wilczek zeszedł do kantoru, pozałatwiał
27    II,  I    |  przytłumiony głos z boku.~Stach Wilczek, z cylindrem w ręku, elegancki,
28    II,  I    |   zawołał głośniej i ze śmiechem Wilczek.~- Pan dobrze zna Kurów? -
29    II,  I    |     ciekawie się przypatrywał, a Wilczek szedł na ostatku i głośno,
30    II,  I    |        zauważył półgłosem Karol.~Wilczek usłyszał uwagę i przygryzł
31    II,  I    |       się z domu - tłumaczył się Wilczek całując księdza w rękę.~-
32    II,  I    |      przyprowadzi.~Zaraz poszła.~Wilczek także się pożegnał i poleciał
33    II,  II   |      załatwić interesanta.~Stach Wilczek przeciągnął się ociężale
34    II,  II   |          się w otworach okienek.~Wilczek zaczął pisać, a w kantorze
35    II,  II   |          Błazen! - mruknął Stach Wilczek~- Może sobie pozwolić, stać
36    II,  II   |         pójdzie do szansonistek. Wilczek, no, ten jeden nie zmarnuje,
37    II,  II   | przepierzenie do Stacha.~- Panie Wilczek, stary Grunspan chce z panem
38    II,  V    |   tłumaczył nazajutrz rano Stach Wilczek Hornowi, który spał u niego.~-
39    II,  V    |       bez fantu nie dam.~- Panie Wilczek! ja oddam, ja panu przysięgnę
40    II,  V    |    powiedział - jęczała Żydówka.~Wilczek usiadł na ławce pod oknem
41    II,  V    |          nie mam czasu!~- Panie 'Wilczek, pan jest szlachetna osoba,
42    II,  V    |        co un wydał taki kapitał!~Wilczek nie słuchał narzekań, odbierał
43    II,  V    |        już dalej wytrzymać i gdy Wilczek załatwiwszy ostatnią sprawę
44    II,  V    |    głęboką odrazą do pana, panie Wilczek... Zechce mnie pan uważać,
45    II,  V    |       tego, co powiem! - zawołał Wilczek spiesznie zagradzając mu
46    II,  V    |   uczciwość, a nie frazes, panie Wilczek.~- Można to i tak nazwać,
47    II,  V    |       nie mówmy o tym! - zawołał Wilczek i zniechęconym ruchem rzucił
48    II,  V    |         jej natychmiast wypłacił Wilczek, odliczając z góry rubla
49    II,  V    |   Grunspan.~- Dzień dobry, panie Wilczek, pan ma gości, ja może przeszkadzam! -
50    II,  V    |     Horna.~- A ja do pana, panie Wilczek, przyszedłem na spacer,
51    II,  V    |         siada - zapraszał gorąco Wilczek, nie mogąc ukryć radości,
52    II,  V    |       wiedział, od czego zacząć.~Wilczek również milczał, spacerował
53    II,  V    | wyścigowe! - zawołał ze śmiechem Wilczek widząc, że Horn z przykrością
54    II,  V    |        jak łby kocie! - zauważył Wilczek ironicznie się uśmiechając.~-
55    II,  V    |          ja nie mam czasu, panie Wilczek - dodał powstając z ławki.~-
56    II,  V    |         czasu na zabawę.~- Panie Wilczek, to jest złodziejstwo! -
57    II,  V    |            Do widzenia! - rzucił Wilczek i z uśmiechem zadowolenia
58    II,  XI   |   połowie.~- Nie przerachuj się, Wilczek! Ja panu dobrze życzę.~-
59    II,  XI   |       bardzo - szeptał uradowany Wilczek ściskając mu ręce.~- Tylko
60    II,  XIX  |      banda, w końcu której Stach Wilczek z jakimś młodym człowiekiem,
61    II,  XIX  |         się nią.~- Cóż wy teraz, Wilczek, robicie? - zapytał Horn
62    II,  XIX  |       kpił sobie z niego, że on, Wilczek, dał się złapać. Cierpiała
63    II,  XIX  |          płaczem.~Wybiegł Horn i Wilczek, zaopiekowali się nim i
64    II,  XIX  |  wyciągając do niego rękę, którą Wilczek jakoś bezwiednie, dawnym
65    II,  XIX  |       byle bez krzywdy ludzkiej.~Wilczek uśmiechnął się pobłażliwie
66    II,  XIX  |   wpadłszy na przypomnienia.~Ale Wilczek tak był temu nierad, że
67    II,  XIX  |       dzieje na świecie, że taki Wilczek na przykład, który u nich
68    II,  XXII |     przyszedł ją odwiedzić Stach Wilczek.~Przyjęła go w oranżerii
69    II,  XXII |         patrzyła na niego długo.~Wilczek, wyświeżony, pachnący, pewny
70    II,  XXIII|        sobie zrobi, jeśli mu ich Wilczek nie wydrze.~- O mnie mowa! -
71    II,  XXIII|         zawołał podchodząc Stach Wilczek, który jako spólnik Maksa
72    II,  XXIII|      majątku; Maks Baum et Stach Wilczek byli już firmą mocną i jeszcze