Tom,  Rozdzial

2501    II,  XIV  |                Indyjskie przepyszne maty z traw kolorowych zaścielały
2502    II,  XIV  |           powietrza.~Moryc przywitał się z wszystkimi i usiadł w milczeniu.~-
2503    II,  XIV  |                wszystkich oczy wpiły się z chciwością w jej twarz piękną,
2504    II,  XIV  |              wiernym i w końcu, żeby się z nią ożenić. Mówię ci, że
2505    II,  XIV  |                  coś o tym na mieście... z Mullerówną?~- Interes dopiero
2506    II,  XIV  |             biciem, rzuciła się na kraty z takim rykiem, że wszyscy
2507    II,  XIV  |            rykiem, że wszyscy odskoczyli z przerażenia, tylko Kessler
2508    II,  XIV  |                 mruczą słodko - zauważył z uśmiechem.~Prowadził dalej,
2509    II,  XIV  |              spacerujących w ogrodzeniu, z którymi żył przyjaźnie,
2510    II,  XIV  |                 drapieżnie ku patrzącym; z psami był w dobrych stosunkach,
2511    II,  XIV  |           trawnikach, ale zatrzymały się z dala patrzących i zaczęły .
2512    II,  XIV  |            huczeniem chrabąszczów, które z brzękiem przelatywały nad
2513    II,  XIV  |                  a ciepły wiatr powiewał z zamglonej dali i niósł,
2514    II,  XIV  |                mogłeś się pan porozumieć z nią?... - zapytał Kessler.~-
2515    II,  XIV  |                ukryć pomieszanie i twarz z prawej strony zarumienioną
2516    II,  XIV  |              szereg salonów umeblowanych z przepychem nadzwyczajnym.~
2517    II,  XIV  |             obrus i zastawę.~Przy jednym z okien siedziały dwie z wynotowanych
2518    II,  XIV  |            jednym z okien siedziały dwie z wynotowanych w fabryce robotnic,
2519    II,  XIV  |                 a którą Muller przywiózł z Berlina na dzisiejszy wieczór.
2520    II,  XIV  |                  uwagi i okrzyki i kpiły z robotnic, które pomieszane,
2521    II,  XIV  |            Kessler nic prawie nie mówił, z namarszczoną brwią, z głową
2522    II,  XIV  |             mówił, z namarszczoną brwią, z głową w ramiona wciśniętą,
2523    II,  XIV  |                 Zośkę, żywo rozmawiającą z Morycem, to na lokajów,
2524    II,  XIV  |              wzrok na sobie, uwijali się z pośpiechem pełnym trwogi.~
2525    II,  XIV  |               jak się często rumieniła i z kokieterią bardzo wdzięczną
2526    II,  XIV  |          wygodniej, i zaczęli pić; zaraz z miejsca poszły dosyć gęsto
2527    II,  XIV  |                 rozciągnięto gruby dywan z linoleum, odpowiednio wykredowany.~
2528    II,  XIV  |                żarty~obiegały salę razem z robotnicami, które popychane
2529    II,  XIV  |            jednego do drugiego, podawane z rąk do rąk, całowane, szczypane,
2530    II,  XIV  |          krzyczała.~Tancerki ukazały się z małymi tamburynami w rękach,
2531    II,  XIV  |              krótkie okrzyki zrywały się z piersi, ramiona wyciągały
2532    II,  XIV  |            ostatnie świństwo! - zawołała ż jakąś bezwiedną grozą oburzenia
2533    II,  XV   |             wszystkie okna, chwilę stała z czołem opartym o szybę i
2534    II,  XV   |               znowu powróciła na fotel i z wzrastającą niecierpliwością
2535    II,  XV   |                wielkimi przestrzeniami i z trudem zmuszali się do nowego
2536    II,  XV   |                Anka zmizerniała nie tyle z nudów, ile ze zmartwień
2537    II,  XV   |           nieokreślony smutek przegryzał z wolna duszę.~Nie wiedziała,
2538    II,  XV   |                  duszy, o którym myślała z dumą i radością, którego
2539    II,  XV   |             zwyczajów, a wtedy wyśmiewał z ostrością bolesną jej dobre
2540    II,  XV   |           budowie fabryki.~Wierzyła temu z początku i znosiła cierpliwie
2541    II,  XV   |                nie przychodzi? - myślała z głęboką przykrością. Józio
2542    II,  XV   |                  radośnie, podnosząc się z fotelu.~Karol wszedł, przywitał
2543    II,  XV   |                 rzucił się na krzesło. - Z miasta idziesz? - zapytał
2544    II,  XV   |            odwiedziła nas pani Mullerowa z Madą.~- Mullerowa z Madą? -
2545    II,  XV   |            Mullerowa z Madą.~- Mullerowa z Madą? - zapytał ze zdumieniem.~-
2546    II,  XV   |                 herbacie.~- Prawda, jaka z tej panny Mady typowa gęś?~-
2547    II,  XV   |                 odzywa się o niej zawsze z taką niechęcią.~- Maks łatwo
2548    II,  XV   |               Anka opisywała mu wszystko z drobiazgowością i szczerze
2549    II,  XV   |                 wyrażała swoje zdumienie z ich przyjścia.~- To Mady
2550    II,  XV   |                  więc wolałby, żeby żyły z daleka od siebie, mniej
2551    II,  XV   |               Pójdę do nich którego dnia z ojcem i na tym się skończy.
2552    II,  XV   |                  tym się skończy. Zaczął z pewnym politowaniem opowiadać
2553    II,  XV   |           starego Mullera, ośmieszał ich z przesadą umyślną, żeby Ance
2554    II,  XV   |                  odebrać chęć zabierania z nimi bliższej znajomości,
2555    II,  XV   |                 i kłopoty.~Anka słuchała z uwagą i ze współczuciem
2556    II,  XV   |                      Ciągle, i w dodatku z troską, żeby się to wszystko
2557    II,  XV   |              oparta o jego ramię zaczęła z zapałem i tęsknotą malować
2558    II,  XV   |               Karol porównywał jej słowa z zupełnie podobnymi słowami
2559    II,  XV   |            miłością, marzyły o szczęściu z nim; to samo mówiła mu Lucy
2560    II,  XV   |                  swoich marzeń i tęsknot z wielką szczerością.~- Gdzie
2561    II,  XV   |                 długie wieczory spędzane z Likiertową, przypominał
2562    II,  XV   |            zapadał w jakąś głęboką ciszę z wyczerpania nerwowego, słuchał
2563    II,  XV   |                zarumienił, wyciągnęła mu z kieszeni na piersiach jedwabną
2564    II,  XV   |                 heliotropem, pomieszanym z różami! - odezwała się z
2565    II,  XV   |                 z różami! - odezwała się z uśmiechem i bezwiednie obejrzała
2566    II,  XV   |             jedwabna, obszyta koronkami, z monogramem na środku, zabrał
2567    II,  XV   |                  ale spotykał się ciągle z niedowierzającym wzrokiem
2568    II,  XV   |                 gdzie już Mateusz czekał z latarnią.~- Mateusz, nie
2569    II,  XV   |                 twarz Karola.~- Może pan z nami jutro pojedzie do kościoła?~-
2570    II,  XV   |                  mógł, to dam znać rano.~Z tym się rozstali.~Anka wolno
2571    II,  XV   |                   ubra-nych świątecznie, z bardzo uroczystymi twarzami.~
2572    II,  XV   |             obejrzał się na żonę stojącą z boku i rzekł mocno:~- A
2573    II,  XV   |           poruszali ustami, jakby mówiąc z nim razem.~Odetchnął i mówił
2574    II,  XV   |                  to wszystko podziękować z serca. Przez podaronków
2575    II,  XV   |                  był natomiast spleciony z wdzięczności i z dobrych
2576    II,  XV   |               spleciony z wdzięczności i z dobrych uczynków.~- Widzę,
2577    II,  XV   |                Anka nie słuchała, wyszła z pokoju nie spojrzawszy na
2578    II,  XV   |              Anka. - Boczną drogą będzie z pięć wiorst.~- Prowadzi
2579    II,  XV   |              trotuarach stały bez ruchu, z omdlałymi liściami, bezsilne
2580    II,  XV   |                potęgi ognia lejącego się z białawego nieba, które niby
2581    II,  XV   |                  wiatru nie przedarł się z pól i nie ochładzał rozprażonych
2582    II,  XV   |                restauracyjnym ogródkiem, z którego płynęła ogromna
2583    II,  XV   |            otoczonym werendami, tańczono z zapałem pomimo tropikalnego
2584    II,  XV   |                pokrzykiwali.~Pomagali im z zapałem liczni widzowie,
2585    II,  XV   |             suchotnicze gałęzie obwisały z bezwładnością konania i
2586    II,  XV   |                 korzeniami ziemi i ssały z niej z wolna śmierć i zatratę.~
2587    II,  XV   |          korzeniami ziemi i ssały z niej z wolna śmierć i zatratę.~
2588    II,  XV   |                  zauważyła Anka. - Czemu z nich tak mało się bawi istotnie,
2589    II,  XV   |                opuszczoną i jakby gdzieś z dala poza całym światem...~
2590    II,  XV   |          wtórował swoim basem, a służąca z kuchni dyszkantem. Daleko,
2591    II,  XV   |             uwypuklić tym lepiej sprawę, z jaką przyszła.~Anka słuchała
2592    II,  XV   |               Karol chętnie ożeniłby się z Madą Mullerówną, gdyby...
2593    II,  XV   |                 powiedzieć... Rozmów się z Karolem otwarcie, bo takie
2594    II,  XV   |              wezmę tylko okrycie i pójdę z ciocią do Trawińskiej.~Wyszły
2595    II,  XV   |            Borowieckiego, ale że fabryka z powodu niedzieli była zamknięta,
2596    II,  XV   |                  tuż nad trotuarem, więc z ulicy doskonale było widać
2597    II,  XV   |          siedziała cała rodzina Mullerów z Karolem w pośrodku.~Mada,
2598    II,  XV   |          radością, a czego Karol słuchał z wielkim skupieniem.~Anka,
2599    II,  XV   |             próżno... - powiedziała Anka z goryczą, ale pożałowała
2600    II,  XV   |            Zniechęcenie i nuda wyzierały z jego oczów i słów nie potrafił
2601    II,  XV   |                  załatwię sama, bo i tak z ojcem za dni kilka tam pojedziemy.~
2602    II,  XV   |                wyszedł, ale powrócił już z ogrodu, tknięty mocno potrzebą
2603    II,  XV   |           dawniej, jak w Kurowie? Co się z panią dzieje? Jeśli panią
2604    II,  XV   |                szczerości, szeptał dalej z serdecznością:~- Ja mam
2605    II,  XV   |                mogła, bo czuła, że razem z tym słowem rzuci mu się
2606    II,  XV   |           siedziała sztywno, mocując się z dumą własną, zabraniającą
2607    II,  XV   |                 co czuła w tej chwili, i z szalonym pragnieniem miłości
2608    II,  XV   |             spokoju.~Witali się, żegnali z jednaką uprzejmością, rozmawiali
2609    II,  XV   |                kochającą narzeczoną, ale z przerażeniem spostrzegła,
2610    II,  XV   |      półsłówkowych ostrzeżeń. Czasem się z tym wyrywał Maks, a najczęściej
2611    II,  XV   |                 najczęściej Moryc, który z wielką przyjemnością i bardzo
2612    II,  XV   |             nauczyła się wyławiać prawdę z tych półsłówek, prawdę tak
2613    II,  XV   |             byłaby natychmiast wyjechała z Łodzi.~A czasami znowu wzbierał
2614    II,  XV   |                pomimo wszystko kochało i z losem swoim zgodzić się
2615    II,  XV   |                  niż dawniej widywał się z Lucy.~ ~
2616    II,  XVI  |                             XVI~[XXXII]~"Z dniem l października puszczona
2617    II,  XVI  |           okólnik handlowy i zwrócił się z nim do Jaskólskiego.~- Trzeba
2618    II,  XVI  |                nie chciał i nie mógł już z różnych powodów czekać zupełnego
2619    II,  XVI  |              przez Maksa, który, spocony z wysiłku, ochrypły od krzyku,
2620    II,  XVI  |                 przyjechał?~- Przyjechał z Zajączkowskim i już się
2621    II,  XVI  |               godzinę tam przyjdę.~Karol z pewną przyjemnością przypatrywał
2622    II,  XVI  |      przypatrywał się zielonym girlandom z jedliny, jakimi robotnicy
2623    II,  XVI  |            rodzaju śniadania. W domu zaś z pośpiechem szykowano wystawne
2624    II,  XVI  |               się po salach i dziedzińcu z dziwnym uczuciem niemocy
2625    II,  XVI  |          przyglądał się murom i maszynom z uczuciem wielkiej życzliwości
2626    II,  XVI  |              ceremonii poświęcenia, stał z boku z odkrytą głową i z
2627    II,  XVI  |                 poświęcenia, stał z boku z odkrytą głową i z zachwytem
2628    II,  XVI  |                 z boku z odkrytą głową i z zachwytem przyglądał się
2629    II,  XVI  |                   trwać będzie - zawołał z mocą.~- Mówisz jak poeta,
2630    II,  XVI  |             uroczysta, tłumy robotników, z odkrytymi głowami, świątecznie
2631    II,  XVI  |                  fabryczne.~Ksiądz szedł z oddziału do oddziału, odmawiał
2632    II,  XVI  |                  drugi toast za to samo, z dodatkiem zdrowia dla dzielnych
2633    II,  XVI  |                powstał Karczmarek, który z początku siedział cicho,
2634    II,  XVI  |             szklankę koniaku, trącił się z Myszkowskim i Polakami i
2635    II,  XVI  |            uwierzę - bo wszyscy bierzemy z jednej miski, a każden chce
2636    II,  XVI  |               dla siebie najwięcej. Pies z wilkiem się kochają, ale
2637    II,  XVI  |                więc przestał i pił dalej z Myszkowskim.~Potem już szły
2638    II,  XVI  |              więc musiał przyjść i wypić z nimi i podziękować, ale
2639    II,  XVI  |                co mnie, nie tyle - mówił z wyrzutem.~- Jakże, pańskie
2640    II,  XVI  |                   gdzie wystawiono stoły z jadalni, bo tam było zbyt
2641    II,  XVI  |           wszystkim, odchodząc co chwilę z Grosglikiem na jakieś tajemnicze
2642    II,  XVI  |             pleśnią grobu, nie rozmawiał z nikim, czasem pił, przyglądał
2643    II,  XVI  |         preferansa i kłócili się wszyscy z dawną przyjemnością; wszyscy
2644    II,  XVI  |               odszukiwał Ankę, zamieniał z nią kilka słów i powracał,
2645    II,  XVI  |                powracał, kpiąc po drodze z pijanego Kesslera, ale grał
2646    II,  XVI  |                  ksiądz Szymon śmiał się z zadowolenia, bił cybuchem
2647    II,  XVI  |             panie dobrodzieju, każą grać z fuszerami, którzy kart nie
2648    II,  XVI  |                   Kurowski w milczeniu i z uśmiechem przyjmował wymyślania
2649    II,  XVI  |             przystoi księdzu cieszyć się z nieszczęścia bliźnich, to
2650    II,  XVI  |                  że zabrani na werendzie z niepokojem zwrócili oczy
2651    II,  XVI  |                  spacerowała po ogrodzie z Niną, przyłączył się do
2652    II,  XVI  |        piękniejszy - szepnęła Anka.~- O, z pewnością. Ale pomijając
2653    II,  XVI  |                pomijając to, przepraszam~z góry za uwagę, jaką zrobię,
2654    II,  XVI  |           możebnym, aby był w niezgodzie z tym, co ja czuję?~- A jednak
2655    II,  XVI  |                nas, napijemy się – wołał z werendy Myszkowski, siedzący
2656    II,  XVI  |            balustradzie l rozmawiającego z Karczmarkiem.~- Nie piję
2657    II,  XVI  |               Niech przemysł zdechnie, a z nim wszyscy jego pachołkowie -
2658    II,  XVI  |                sierota, pocznę, przecież z Morycem ani z fabrykantami
2659    II,  XVI  |                   przecież z Morycem ani z fabrykantami pić nie będę.~
2660    II,  XVI  |              zatrzymał się jeszcze i pił z nim, a przyglądał się Kesslerowi,
2661    II,  XVI  |                Kesslerowi, który chodził z paniami, bełkotał coś niewyraźnie,
2662    II,  XVI  |     Borowieckiego przy sobie i rozmawiał z nim bardzo serdecznie, a
2663    II,  XVI  |                patrzył na kobiety, które z powodu przedwieczornego
2664    II,  XVI  |        przedwieczornego chłodu powróciły z ogrodu i siedziały otoczone
2665    II,  XVI  |                  bym się zaraz ożenił.~- Z którą?~- Wszystko jedno,
2666    II,  XVI  |          Wszystko jedno, jeśli nie można z dwoma.~- Za późno wybraliście
2667    II,  XVI  |               zawsze za późno! - szepnął z goryczą i drżącymi rękami
2668    II,  XVI  |          drżącymi rękami obciągał surdut z garbu, a potem przysunął
2669    II,  XVI  |               się do Myszkowskiego i pił z nim, jakby z rozpaczy. Wszedł
2670    II,  XVI  |         Myszkowskiego i pił z nim, jakby z rozpaczy. Wszedł stary Jaskólski
2671    II,  XVI  |           kantorze i chce się koniecznie z nim widzieć jak najprędzej.~-
2672    II,  XVI  |              wypłynęły same.~Zuker wyjął z kieszeni pomięty list i.
2673    II,  XVI  |                 głucho i patrzył w niego z uporem.~Była to szorstka
2674    II,  XVI  |                 pragnął wyrwać tajemnicę z szarych źrenic Karola, który
2675    II,  XVI  |                   Ale Zuker podniósł sio z krzesła i cicho zapytał:~-
2676    II,  XVI  |               podłą potwarz.~- Co ja mam z tym zrobić, co ja mam o
2677    II,  XVI  |          oddychał długo, aż zaczął mówić z trudem.~- Panie Borowiecki,
2678    II,  XVI  |             krzyknął nagle, zrywając się z miejsca, i rzucił się ku
2679    II,  XVI  |                Borowieckim jak obłąkany, z zaciśniętymi pięściami.~-
2680    II,  XVI  |                 Karol.~Zuker stał chwilę z wyciągniętymi rękami i opadł
2681    II,  XVI  |                     Wy lubicie się bawić z cudzymi żonami, was nic
2682    II,  XVI  |                  obchodzi, co się stanie z tą kobietą, nic was nie
2683    II,  XVI  |              ciężko pokarze... - szeptał z trudem, urywanie, głos mu
2684    II,  XVI  |                 aż w końcu i łzy zaczęły z wolna wyciekać z zaczerwienionych
2685    II,  XVI  |                 zaczęły z wolna wyciekać z zaczerwienionych oczów i
2686    II,  XVI  |           telefonu, który łączył fabrykę z mieszkaniem.~- Niech Mateusz
2687    II,  XVI  |            wierzyć, że bardzo współczuję z panem. No, ale skoro to
2688    II,  XVI  |                dłużej, bo wszedł Mateusz z winem, które zaraz Karol
2689    II,  XVI  |           zapowiedział, żeby natychmiast z nim biegł, nie zdradził
2690    II,  XVI  |       natychmiast powrócił, jeśli można, z odpowiedzią.~Stało się to
2691    II,  XVI  |                     powtórzył tak mocno, z takim naciskiem, że Karol
2692    II,  XVI  |                 miałem żadnych stosunków z żoną pańską, że list jest
2693    II,  XVI  |                przysiędze i całej scenie z Zukerem, która go jednak
2694    II,  XVI  |               chce koniecznie.~- Widzisz z tego, że musimy na pewien
2695    II,  XVI  |                  do apteki po lekarstwo.~Z trudem się uspokoiła.~-
2696    II,  XVI  |                przeszkodzić, zsunęła się z siedzenia, uklękła przed
2697    II,  XVI  |                  najżywszymi, wyrywanymi z serca wyrazami, pełnymi
2698    II,  XVI  |                przyrzec tylko, że choćby z daleka będzie przy jej odjeździe
2699    II,  XVI  |                pioruny zatrzasną romanse z cudzymi żonami! - zaklął
2700    II,  XVII |              całych dniach nie wychodził z niej, bo jak zwykle na początku
2701    II,  XVII |          administracji.~Pracował również z zapałem, bo myślał, że pracuje
2702    II,  XVII |           agentów, mających do czynienia z domami pierwszorzędnymi,
2703    II,  XVII |             nieuzasadnione, zdradził się z nimi mimo woli Moryc przed
2704    II,  XVII |           wyrabiane u nas, a sprowadzane z zagranicy. Gdyby szło dobrze,
2705    II,  XVII |             ostrzeżeniu Zukera i widział z obawą, że Moryc za bardzo
2706    II,  XVII |                  fabryczkę porównywał ją z kolosami obok stojących
2707    II,  XVII |                  robić, składać i czekać z towarem sezonu sprzedażnego,
2708    II,  XVII |       powstrzymywały jeszcze od zerwania z Anką i ożenienia się z Madą,
2709    II,  XVII |          zerwania z Anką i ożenienia się z Madą, ale im ulegał.~Może
2710    II,  XVII |            Pomizerniała, uśmiech zniknął z jej twarzy i ustąpił miejsca
2711    II,  XVII |             Robiła to wszystko jeśli nie z przyjemnością, to przez
2712    II,  XVII |                  do Karola, który teraz, z powodu ojca, częściej przesiadywał
2713    II,  XVII |                znowu serce się jej rwało z żalu nad nim.~A bywały chwile,
2714    II,  XVII |                 mogę. Jakże się rozstanę z ojcem, a przy tym sama wiadomość
2715    II,  XVII |           szepnęła Nina.~- Cóż się stało z tą miłością? Zabiła ją pewność,
2716    II,  XVII |                jej nie traci.~- Człowiek z równą przyjemnością popisuje
2717    II,  XVIII|            świecach.~Trawiński przyszedł z Borowieckim, którego zabrał
2718    II,  XVIII|              gdyby to wszystko porównała z pięknościami orła, z jego
2719    II,  XVIII|           porównała z pięknościami orła, z jego żądzą swobody, z jego
2720    II,  XVIII|              orła, z jego żądzą swobody, z jego chęcią do podsłonecznych
2721    II,  XVIII|                  podsłonecznych wzlotów, z jego dumą, miłością obszarów -
2722    II,  XVIII|               pogardzam wami.~- Za drzwi z nim! - krzyknął Myszkowski
2723    II,  XVIII|                  Myszkowski zrywając się z krzesła.~- Daj pokój! Jego
2724    II,  XVIII|             pogardą i nienawiścią, to my z rozpaczy przepadniemy lub
2725    II,  XVIII|              spostrzeżenia, nie związane z tokiem rozmowy, przerwał
2726    II,  XVIII|              biorą te jednostki? Spadają z księżyca z gotowymi już
2727    II,  XVIII|            jednostki? Spadają z księżyca z gotowymi już tablicami praw,
2728    II,  XVIII|             naród czy państwo, które ich z siebie wyłoniło. Ich wielkość
2729    II,  XVIII|                przestrzenie, aż zbudziły z zadumy Indrę, spoczywającego
2730    II,  XVIII|          popłynął w przestrzenie i kilka z nich rozpryśniętych padło
2731    II,  XVIII|          rozpryśniętych padło na ziemię; z nich powstali i powitają
2732    II,  XVIII|            powrót w łono Indry. Zrodzeni z litości boskiej są litością,
2733    II,  XVIII|                wplątał do rozmowy, która z wolna stała się ogólna.~
2734    II,  XVIII|                  bo pragnął pozostać sam z Kurowskim, ale nikt nie
2735    II,  XVIII|                  aforyzmów.~Oto niektóre z nich:~"Uczciwość miewa chwile
2736    II,  XVIII|                 Borowieckiemu, drwiącemu z entuzjastów literackich:~-
2737    II,  XVIII|        przędzenia wełny czesankowej. Ale z tym mniejsza!~Podniósł się,
2738    II,  XVIII|           popatrzył jakoś dziwnie, jakby z pewnym żalem na zebranych
2739    II,  XVIII|                 siebie, a po co? Aby być z daleka od Europy i cywilizacji
2740    II,  XVIII|          Bywajcie mi zdrowi. Żegnali się z nim, ale wszyscy namawiali
2741    II,  XVIII|              ostatniego tchu, poszedłbym z wami. Jeśli wam będzie potrzeba
2742    II,  XVIII|           robienie pieniędzy, nie róbcie z siebie bydląt pociągowych,
2743    II,  XVIII|                  i również zaraz wyszedł z Morycem i Wysockim.~Pozostał
2744    II,  XVIII|                ale pod jednym warunkiem, Z góry uprzedzam, że warunek
2745    II,  XVIII|         spokojnie, po kupiecku.~- Czekam z ciekawością.~- Nie ożenisz
2746    II,  XVIII|           ciekawością.~- Nie ożenisz się z Anką!~Borowiecki porwał
2747    II,  XVIII|              Anką!~Borowiecki porwał się z krzesła, rumieniec oblał
2748    II,  XVIII|                   Wejdę do cichej spółki z tobą, żebyś mógł po- i zbywać
2749    II,  XVIII|              pannie Annie i ożenisz się, z kim zechcesz, choćby z Madą
2750    II,  XVIII|                   z kim zechcesz, choćby z Madą Mullerówną.~- A ty
2751    II,  XVIII|                  Madą Mullerówną.~- A ty z Anką?~- To moja rzecz, co
2752    II,  XVIII|                 mu rękę i patrzył za nim z głębokim żalem, a potem
2753    II,  XIX  |                do fabryki, a potem pójdę z wami, nie chce mi się wracać
2754    II,  XIX  |                 Moryca, gdy rozstali się z Wysockim.~- A może do mnie
2755    II,  XIX  |                 jego córka kosztuje mnie z pięć tysięcy rubli rocznie,
2756    II,  XIX  |             zgarbiony, w długiej bluzie, z oliwiarką w ręku i wycierem,
2757    II,  XIX  |            szaleństwem pijany taczał się z rykiem wściekłości, trząsł
2758    II,  XIX  |             rozdrażniał go.~- Coś zrobił z Zośką? - szepnął nachylając
2759    II,  XIX  |                się groźnie zaciśnięte.~- Z drogi, bo ci łeb rozbiję!~
2760    II,  XIX  |                  które niby kły migotały z cieniów.~Potwór, jak gad
2761    II,  XIX  |                zmroków, skrzeń, błysków, z wyciem rzucał się zapamiętale,
2762    II,  XIX  |                  jakby szukając ucieczki z tych roztrzęsionych, potężnych
2763    II,  XIX  |       roztrzęsionych, potężnych murów.~- Z drogi! - ryknął Kessler
2764    II,  XIX  |              rozpaczy rzucił się naprzód z taką siłą, że obaj upadli.~
2765    II,  XIX  |               niedźwiedzie i tarzali się z głuchym krzykiem, bili głowami
2766    II,  XIX  |                twarze i ramiona, ryczeli z bólu i wściekłości.~Nienawiść
2767    II,  XIX  |                 Zerwali się równocześnie z ziemi, okręcili się dookoła
2768    II,  XIX  |                  wciąż w szalonym ruchu, z wściekłym rykiem siły spętanej.~
2769    II,  XIX  |                 a za nimi szli Jaskólscy z gromadą starszych dzieci
2770    II,  XIX  |                  dzieci i kilka sąsiadek z domów familijnych.~Szli
2771    II,  XIX  |          obłocone, snuły się trotuarami, z dachów spływała woda strumieniami
2772    II,  XIX  |               końcu której Stach Wilczek z jakimś młodym człowiekiem,
2773    II,  XIX  |                nikt nie wiedział, co się z nią stało od śmierci Kesslera.~
2774    II,  XIX  |            przybywało coraz więcej ludzi z różnych przejść i zaułków;
2775    II,  XIX  |              pracą, zabrudzonych, sinych z zimna, którzy zwartym zastępem
2776    II,  XIX  |           ciężkich motyli zaczął spływać z posępnych chmur, pobielił
2777    II,  XIX  |            podwieczorek.~- Co się dzieje z Zośką? - pytał Blumenfeld
2778    II,  XIX  |                     powtórzył przez zęby z jakąś bolesną lubością. -
2779    II,  XIX  |                 taki Grunspan kpił sobie z niego, że on, Wilczek, dał
2780    II,  XIX  |              zawiązywać bliższe stosunki z tzw. towarzystwem.~Ale w "
2781    II,  XIX  |              wytrzymać. Nie żegnając się z nikim, wybiegł i w sieni
2782    II,  XIX  |               najtroskliwiej i opowiadać z głęboką wiarą o Bogu sprawiedliwym
2783    II,  XIX  |                  Grosmana, bo poczuł, że z tej strony zdoła ugryźć
2784    II,  XIX  |         przysunęła się bliżej i słuchała z uwagą.~- No, ale tobie jakże
2785    II,  XIX  |             początek - odparł niedbale i z lekceważeniem opowiadał
2786    II,  XIX  |           niechcenia o swoich stosunkach z milionerami, szkicował swoją
2787    II,  XIX  |           powiedz no mi, jak to tam było z tą starą Żydówką, zjadłeś
2788    II,  XIX  |               Adam długo rozmawiał o nim z Anką, długo nie mógł dobrze
2789    II,  XIX  |            przychodzić do nich i być jak z równymi.~Pan Adam był demokratą,
2790    II,  XX   |                   że dni kilka odpocznie z dala od fabryki, która już
2791    II,  XX   |              pracą i ciągłymi kłopotami.~Z Lucy widywał się po dwa
2792    II,  XX   |             oboje strasznie.~Ona kochała z dawną siłą, tylko zniknęła
2793    II,  XX   |             wychowania i kultury Żydówka z małego miasteczka. Robiła
2794    II,  XX   |                do jakiej należała.~Karol z przerażeniem pewnym spostrzegał
2795    II,  XX   |       nieszczęśliwą, przypominała ciągle z przyjemnością udręczania
2796    II,  XX   |            jeszcze, gdy zbudził go woźny z telegrafu z depeszą.~Sennymi,
2797    II,  XX   |             zbudził go woźny z telegrafu z depeszą.~Sennymi, nieprzytomnymi
2798    II,  XX   |                  pali. Moryc."~Wyskoczył z łóżka, ubrał się spiesznie
2799    II,  XX   |             pociąg, składający się tylko z wagonu osobowego, brankardu
2800    II,  XX   |                 w przestrzeń zaśnieżoną.~Z jakiejś stacji, gdzie się
2801    II,  XX   |              zwierzę oszalałe rzucał się z krwawymi ślepiami naprzód,
2802    II,  XX   |               tłoków i huku kół bijących z wściekłością o szyny, pruł
2803    II,  XX   |              dalej i dalej...~Borowiecki z twarzą rozpłaszczoną na
2804    II,  XX   |                 nie skończył, cofnął się z trwo-gą przed uświadomieniem
2805    II,  XX   |              złowrogie cyfry wyłaziły mu z głębin mózgu i migotały
2806    II,  XX   |                  i przeklinał powolność, z jaką pociąg leciał, bo on
2807    II,  XX   |           rozgorączkowaną wyobraźnią już z tysiąc razy biegł naprzód,
2808    II,  XX   |                 go tak palił.~Zrywał się z miejsca, chodził po wagonie,
2809    II,  XX   |                się jednoczył wewnętrznie z pociągiem, tak z nim biegł
2810    II,  XX   |             wewnętrznie z pociągiem, tak z nim biegł i pracował razem,
2811    II,  XX   |                morzu ciemności, uciekały z szalonym pośpiechem w tył,
2812    II,  XX   |                  pośpiechem w tył, jakby z trwogą przed potworem,~"
2813    II,  XX   |              chciał przeniknąć wzrokiem.~Z bijącym sercem przyglądał
2814    II,  XX   |               przeczuciem prawie wyrywał z ciemności.~Ale męka niepokoju
2815    II,  XX   |                znużenia jakby w drzemkę, z której się budził oblany
2816    II,  XX   |            wiedział, gdzie jest i co się z nim dzieje, jak przez sen
2817    II,  XX   |               śniegach, i zgarniał mroki z pól, odsłaniał zarysy lasów,
2818    II,  XX   |             brudnych chmur napływających z pośpiechem ze wschodu, a
2819    II,  XX   |              olbrzymią szarości i zaczął z niej wytrząsać śnieg, który
2820    II,  XX   |            wszystko to widział ulatujące z dymem.~Ból go targał tym
2821    II,  XX   |                 było widać.~Pociąg biegł z szaloną szybkością i jakby
2822    II,  XX   |                  palce, aby nie krzyczeć z bólu.~Maszyna jakby podzielała
2823    II,  XX   |                 w konwulsjach, charczała z wysiłku, zgrzytała tłokami,
2824    II,  XXI  |                 ogródka, i przewalał się z poświstem po werendzie,
2825    II,  XXI  |               smutek płynący jakby razem z tą szarą, brudną nocą, co
2826    II,  XXI  |                  tygodnie nie wychodziła z domu przesiadując przy panu
2827    II,  XXI  |                  pacierze; nie odmawiała z nim dzisiaj, bo nawet nie
2828    II,  XXI  |                 zatopiona w odrętwieniu, z jakim patrzyła w okno, na
2829    II,  XXI  |                   Jakiś człowiek wybiegł z furtki fabrycznej i biegł
2830    II,  XXI  |                furtki fabrycznej i biegł z największym pośpiechem do
2831    II,  XXI  |                 wychylające czerwone łby z okien trzeciego piętra.~
2832    II,  XXI  |                  nie do opisania, ludzie z krzykiem obłąkanych wybiegali
2833    II,  XXI  |            krzykiem obłąkanych wybiegali z pawilonów, szyby pękały
2834    II,  XXI  |                 wazon, potem ciężką tekę z papierami, przy podnoszeniu
2835    II,  XXI  |            fabrykę.~Krzyk wydarł się jej z piersi, krzyk bezwiedny,
2836    II,  XXI  |                   Zobaczyła...~Zobaczyła z drugiego pokoju, że już
2837    II,  XXI  |            ogromny wiatr... - wyszeptała z największym wysiłkiem.~Brakowało
2838    II,  XXI  |                  struny pękały co chwila z bolesnym brzękiem, nic nie
2839    II,  XXI  |               Wkrótce zjawili się ludzie z Wysockim, który zajęty był
2840    II,  XXI  |          buchnęły potoki ognia i dymów i z dziką wrzawą szału ogarnęły
2841    II,  XXI  |                   wskroś której wiły się z rykiem ogniste węże, goniły
2842    II,  XXI  |                 waliły, wypalone wnętrza z hukiem~wstrząsającym padały
2843    II,  XXI  |            straszną głowę, potrząsał nią z wyciem radosnym, a wtedy
2844    II,  XXI  |             szmaty materiałów wylatywały z głębin i jak złowrogie ptactwo
2845    II,  XXI  |                  ptactwo ogniste leciały z szumem w powietrze.~Taka
2846    II,  XXI  |                   bezradni, ogłupiali, i z trwogą niewytłumaczoną cofali
2847    II,  XXI  |            maszyn zapadających się razem z salami, w huku murów pękających
2848    II,  XXI  |               padać, ogień wyczerpał się z sił, stały już tylko gołe
2849    II,  XXI  |            krwawymi językami ostatki sił z trupa fabryki.~O szarym,
2850    II,  XXI  |         przyjechał Borowiecki.~Wyskoczył z dorożki i pobiegł prosto
2851    II,  XXI  |                 Moryc przyszedł do niego z gromadą różnych ludzi, witał
2852    II,  XXI  |           pokrzywiła mu rysy, że zadrżał z przerażenia.~Przy zwłokach
2853    II,  XXI  |                do schwytania się za bary z losem, do walki, ale zaraz
2854    II,  XXI  |                 muszę żyć, robię interes z teściem, mnie zaraz potrzeba
2855    II,  XXI  |              potrzeba gotówki!~Zaczął mu z wielką skwapliwością opowiadać
2856    II,  XXI  |                  zapłacił zaraz, miałbyś z czym zaczynać.~Karol, oburzony
2857    II,  XXI  |                zależności i przez kraty, z nizin, będzie znowu patrzeć
2858    II,  XXI  |           odpychał te obrazy przeszłości z pogardą i z nienawiścią.~
2859    II,  XXI  |                  przeszłości z pogardą i z nienawiścią.~Dosyć się już
2860    II,  XXI  |                  sposobami wydobycia się z tej matni, ani na mgnienie
2861    II,  XXI  |              opuszczasz, Maks? - szepnął z goryczą i łzy, pierwsze
2862    II,  XXI  |                tej nowej, zaciętej walki z losem potrzebował nie jego
2863    II,  XXI  |             zaklinał go na wszystko, aby z nim został.~- Nie mogę.
2864    II,  XXI  |                  życiem, wszystko poszło z dymem. Już bym nie miał
2865    II,  XXI  |               wkrótce przyleciał Mateusz z wiadomością, że stary Muller
2866    II,  XXI  |                Karol zaczął przedstawiać z dziwnym uporem, że nie będzie
2867    II,  XXI  |                mam miliony. Pan się ożeń z moją Madą i bierz sobie
2868    II,  XXI  |           dziewczyna! A nie chce pan się z nią żenić, to i tak pożyczę
2869    II,  XXI  |             zatłuszczoną twarz i śledził z niepokojem Karola.~- Powiedz
2870    II,  XXII |                 zapatrzona w jakąś głąb, z której nadlatywały do niej
2871    II,  XXII |           strachu tak mocnego, że mdlała z przerażenia lub jak obłąkana
2872    II,  XXII |        Najczęściej robiła to Nina, która z poświęceniem matki czuwała
2873    II,  XXII |                 głębokim fotelu i mówiła z rozrzewnieniem:~- Wiesz,
2874    II,  XXII |              opowiadał, że zawarł spółkę z Maksem Baumem i na wiosnę
2875    II,  XXII |          Grunspanowi.~- A cóż się dzieje z ojcem pana Maksa? - zapytała.~-
2876    II,  XXII |                mnie odwiedził, dobrze?~- Z przyjemnością, wiem nawet,
2877    II,  XXII |               opowiadać o jego interesie z Grunspanem i jego sposobach
2878    II,  XXII |                 do pani, a potem, ja się z nim znać muszę, bo tutaj
2879    II,  XXII |                stoliczku obok Anki wazon z krzakiem chińskiej róży,~
2880    II,  XXII |                  a raczej, żeby wyjechać z Łodzi.~- Na długo pani wyjeżdża? -
2881    II,  XXII |                 i rozczuleniem, że byłby z radością całował jej krzesło,
2882    II,  XXII |                Już pan idzie? - zawołała z przykrością.~- Muszę, bo
2883    II,  XXII |               prosto jadę na ślub Moryca z panną Melą Grunspan.~- Panna
2884    II,  XXII |             który już kilka plajt zrobił z powodzeniem, a Morycowi
2885    II,  XXII |                  spojrzenia.~Ukłonił się z daleka i szedł.~- Panie
2886    II,  XXII |               bardzo mocno.~- Życzę panu z całej duszy szczęścia, zupełnego.
2887    II,  XXII |                  dziękuję... - wyszeptał z trudem; chciał również życzyć
2888    II,  XXIII|             odbył się ślub Borowieckiego z Madą Mullerówną.~Wracali
2889    II,  XXIII|            ludźmi.~Borowiecki spokojnie, z podniesioną głową szedł,
2890    II,  XXIII|            kościołem nikt nie przystąpił z życzeniami z tych znajomych,
2891    II,  XXIII|                  przystąpił z życzeniami z tych znajomych, którzy nie
2892    II,  XXIII|                 podawała okrycia.~Wsiadł z Madą do karety i pierwszy
2893    II,  XXIII|            kościoła.~Mada była zapłakana z radości i szczęścia i nieśmiała,
2894    II,  XXIII|        buchających dymami i po fabrykach z hukiem pracujących i powracał
2895    II,  XXIII|               szybko, bo spostrzegła, że z ulicy wszystko widać.~Ścisnął
2896    II,  XXIII|                  miał czas, brał którego z gości pod ramię i pokazywał
2897    II,  XXIII|                 pod ramię i pokazywał mu z dumą salony.~- Panie Kurowski,
2898    II,  XXIII|             młodzieżą królowała w jednym z salonów.~Dosyć długo słuchał
2899    II,  XXIII|             Maksa Bauma, nawet do Welta, z którym się pogodził, byle
2900    II,  XXIII|               się pogodził, byle nie być z tamtymi.~- No, cóż, zdobyliśmy
2901    II,  XXIII|               nich, Moryc będzie je miał z pewnością, a Maks je sobie
2902    II,  XXIII|              zabawy, zaczęły się wysuwać z bufetu, z bocznych pokojów,
2903    II,  XXIII|            zaczęły się wysuwać z bufetu, z bocznych pokojów, z przysłoniętych
2904    II,  XXIII|              bufetu, z bocznych pokojów, z przysłoniętych draperiami
2905    II,  XXIII|           zupełnie w ogromie mieszkania, z którego kątów, spod kwiatowych
2906    II,  XXIII|           mieszkaniu lub jak dawniej iść z Maksem, z Morycem, z Kurowskim
2907    II,  XXIII|                jak dawniej iść z Maksem, z Morycem, z Kurowskim do
2908    II,  XXIII|                 iść z Maksem, z Morycem, z Kurowskim do knajpy jakiej
2909    II,  XXIII|                  damom, rozmawiać czasem z Madą, czuwać nawet nad służbą,
2910    II,  XXIII|            siedział tylko w bufecie, pił z przyjaciółmi i całował się
2911    II,  XXIII|                  i całował się co chwila z Karolem, w którym od pewnego
2912    II,  XXIII|                sztywno, pokręcał wąsów i z góry traktował milionerów.~-
2913    II,  XXIII|             musiał się całować i ściskać z tymi grubasami, kapiącymi
2914    II,  XXIII|             skoro tylko mógł, wyrwał się z czułych, kochających szpon
2915    II,  XXIII|               zupełnie pijany kłócił się z Mullerową, która dosyć nieśmiało,
2916    II,  XXIII|                idzie... my tu sobie radę z winem damy... i ja się napiję...
2917    II,  XXIII|              fertig, na glanc... cholera z buraczkami... za zdrowie
2918    II,  XXIII|              fertig, na glanc... cholera z buraczkami...~A potem?~Potem
2919    II,  XXIII|               się przędza życia splątana z włókien wczoraj, dziś i
2920    II,  XXIII|          gorączką rozrostu, budowała się z pośpiechem, zdumiewała nieustającą
2921    II,  XXIII|                   a wszystko to wirowało z szalonym pośpiechem, z rykiem
2922    II,  XXIII|          wirowało z szalonym pośpiechem, z rykiem maszyn, pożądań,
2923    II,  XXIII|              pożądań, głodu, nienawiści; z rykiem walki wszystkich
2924    II,  XXIII|         wszystkiemu.~Wszystko pchało się z siłą rozpętanego żywiołu
2925    II,  XXIII|                  zdawały się wytryskiwać z każdego cala tej "ziemi
2926    II,  XXIII|               Grosman.~Moryc Welt, jeden z firmowych, jeździł tylko
2927    II,  XXIII|               Muller usunął się zupełnie z Łodzi, oddał fabrykę Borowieckiemu,
2928    II,  XXIII|             fabrykę Borowieckiemu, a sam z żoną wypoczywał przy synu,
2929    II,  XXIII|               szlachcica, miał się żenić z jakąś hrabianką, pisał się
2930    II,  XXIII|             jakie upłynęły od jego ślubu z Madą Mullerówną i od objęcia
2931    II,  XXIII|           codziennie, oddychał nimi, żył z nimi, widział je dokoła
2932    II,  XXIII|             milionów, jakie go otaczały; z milionerami również nie
2933    II,  XXIII|                ranił go bardzo boleśnie. Z Morycem Weltem żyć nie mógł,
2934    II,  XXIII|                  bo mu obrzydł zupełnie.~Z Maksem Baumem żyć nie umiał;
2935    II,  XXIII|                przez sale, nie witał się z nikim, nie rozmawiał, nie
2936    II,  XXIII|           przechodził po nich, deptał je z jakąś bezwiedną a zimną
2937    II,  XXIII|             wzgardą i stanął przy oknie, z którego widać było smugę
2938    II,  XXIII|                  tęsknotą.~I znowu szedł z pawilonu do pawilonu i z
2939    II,  XXIII|                 z pawilonu do pawilonu i z sali do sali - przez to
2940    II,  XXIII|               tarzać po murawach, płynąć z chmurami, lecieć z wiatrem,
2941    II,  XXIII|                płynąć z chmurami, lecieć z wiatrem, chwiać z drzewami
2942    II,  XXIII|                 lecieć z wiatrem, chwiać z drzewami w rozsłonecznionym
2943    II,  XXIII|         pożądałem i mam, mam! - pomyślał z nienawiścią niezgłębioną
2944    II,  XXIII|                   ze wszystkich zaułków, z pól nawet uderzały w niego
2945    II,  XXIII|                 gwar tej walki, toczonej z całą namiętnością - dyszenia
2946    II,  XXIII|           strasznie nudziło to wszystko!~Z nieopowiedzianą ironią przyglądał
2947    II,  XXIII|          szczęściem najwyższym legowisko z tytułów własności. Czemuż
2948    II,  XXIII|         przykrzejszą?~Wino! Od dwóch lat z powodu przepracowania był
2949    II,  XXIII|            rozmiękłych jeszcze alejach i z ciekawością patrzył na młode
2950    II,  XXIII|              których spotykał się kiedyś z Lucy...~- Lucy... Emma!... -
2951    II,  XXIII|             powiedział półgłosem i jakby z żalem powlókł oczami po
2952    II,  XXIII|                 parku - po pustym parku. Z wielką goryczą myślał, że
2953    II,  XXIII|                   Anka! - wyrwało mu się z piersi i bezwiednie zdjął
2954    II,  XXIII|         Przystąpiła natychmiast do niego z wyciągniętą ręką.~- Dawno
2955    II,  XXIII|          widziałam, dawno! - powiedziała z radością.~Pocałował ją w
2956    II,  XXIII|                 Anka, ta jego dawna Anka z Kurowa, młoda, piękna, pełna
2957    II,  XXIII|                     odezwał się cicho.~- Z mojej ochrony.~- Pani ochrony?~-
2958    II,  XXIII|                głębokiego współczucia, i z wielką, jakby siostrzaną
2959    II,  XXIII|              goryczy, jaki mu się wyrwał z serca, bo spostrzegł, że
2960    II,  XXIII|             sączą się łzy, a usta drgają z trudem powstrzymywaną boleścią.~
2961    II,  XXIII|          spiesznie, aby się nie zdradzić z tym, co się w nim działo.~-
2962    II,  XXIII|             przypomnień, wypełzłe gdzieś z ciemni mózgu, z najbujniejszych
2963    II,  XXIII|          wypełzłe gdzieś z ciemni mózgu, z najbujniejszych głębin serca,
2964    II,  XXIII|                bo na ekranie świadomości z błyskawiczną szybkością
2965    II,  XXIII|            popełnione. Siedział odurzony z przymkniętymi oczyma, martwy
2966    II,  XXIII|                  się w nim nagle ocknęły z siłą niepowstrzymaną.~-
2967    II,  XXIII|                dobrze! - myślał chwilami z jakąś dziką rozkoszą, tarzając
2968    II,  XXIII|                  bezwiednie zrywając się z otomany, ta myśl wyłoniła
2969    II,  XXIII|                  ta myśl wyłoniła mu się z ciemnej pracy mózgu i szarpnęła
2970    II,  XXIII|            otuliła miasto jakby w całun.~Z okien gabinetu widać było
2971    II,  XXIII|                jakby do walki, zwłaszcza z duszą, która mu zaczynała
2972    II,  XXIII|           podnosiły, więc pochylił się i z bolesną, okropną ciekawością -
2973    II,  XXIII|                  już szukał dróg wyjścia z dzisiejszego stanu do celu
2974    II,  XXIII|                  o którego nudzie myślał z przerażeniem. Godziny płynęły
2975    II,  XXIII|                to jakiś krzyk zrywał się z głębi pustych ulic, drgał
2976    II,  XXIII|          spojrzeń rzucało się w ciemność z upragnieniem i gorączką
2977    II,  XXIII|          konturów tej "ziemi obiecanej".~Z równin odległych, z gór,
2978    II,  XXIII|          obiecanej".~Z równin odległych, z gór, z zapadłych wiosek,
2979    II,  XXIII|                 równin odległych, z gór, z zapadłych wiosek, ze stolic
2980    II,  XXIII|            zapadłych wiosek, ze stolic i z miasteczek, spod strzech
2981    II,  XXIII|               miasteczek, spod strzech i z pałaców, z wyżyn i z rynsztoków
2982    II,  XXIII|                spod strzech i z pałaców, z wyżyn i z rynsztoków ciągnęli
2983    II,  XXIII|           strzech i z pałaców, z wyżyn i z rynsztoków ciągnęli ludzie
2984    II,  XXIII|            blednąc. Zorze rozsączały się z wolna w zielonawym zmroku,
2985    II,  XXIII|                  powiew poranku poruszał z wolna drzewami. Stawało
2986    II,  XXIII|               kominy wyłaniały się jakby z ziemi i czerniały smutno
2987    II,  XXIII|                  dalszego życia - zerwał z samym sobą, podeptał całą
2988    II,  XXIII|               nieobjęte, wyłaniające się z mroków nocy.~Ouarville -