Tom,  Rozdzial

 1     I,  III  |      kobiety te Polki, ale moja Mada też ładna.~- Bardzo ładna -
 2     I,  III  |         ja to samo mówił pannie Mada - wtrącił Storch.~- To pan
 3     I,  III  |   wzrokiem włóczy po teatrze, a Mada była jakaś pomieszana, bo
 4     I,  III  |      szepnęła barokowa.~- Panna Mada Muller raczy nas lornetować,
 5     I,  III  |       tak szczerze, że chwilami Mada szeptała cicho:~- Papo,
 6     I,  V    |       mu się przypomniała panna Mada i jej naiwny szczebiot;
 7     I,  VIII |     przejeżdżającego powozu. To Mada Muller z bratem, który w
 8     I,  VIII |      przystanął przy trotuarze.~Mada z uśmiechem zwróciła się
 9     I,  VIII |       Podwieziemy pana, dobrze, Mada?~- O, z przyjemnością. Pan
10     I,  VIII |      państwo gdzie jedziecie?~- Mada coś oglądała w Salonie Artystycznym,
11     I,  VIII |    Kiedyż pan wraca do Berlina?~Mada zaczęła się śmiać bardzo
12     I,  VIII |      kłóci się z papą.~- Cicho, Mada, kiedy głupia jesteś, to
13     I,  VIII |      jaką on ma zabawną minę.~- Mada, bo zejdę i pójdę prosto
14     I,  VIII |        w domu prócz Wilhelma.~- Mada!~- Dobrze mi tak z państwem,
15     I,  VIII |        jest jutro, we czwartek.~Mada roześmiała się wesoło i
16     I,  XI   |        znamy dobrze! - zawołała Mada z radością, wyciągając rękę.~-
17     I,  XI   |         nudziła się, jak mogła. Mada chodziła nieco senna i udawała,
18     I,  XIII |     pokoju.~- Mąż w kantorze, a Mada zaraz przyjdzie, niech pan
19     I,  XIII |      drzwi, którymi miała wejść Mada.~- A pana żona i dziecka? -
20     I,  XIII |      powoli może rozgadała, ale Mada weszła i tak promieniejąca
21     I,  XIII |         ust w drugi.~- A czemu, Mada, ja nie wiedziałem, że jest
22     I,  XIII |      wychodzić.~- Ale po co ty, Mada, trzymasz tutaj pana, przecież
23     I,  XIII | zajmował kantor główny fabryki.~Mada biegła naprzód i otworzyła
24     I,  XIII |      bał przyjść - szczebiotała Mada wprowadzając ich do pałacu.~-
25     I,  XIII |         tonęło w półzmroku. ale Mada popodnosiła .story do góry
26     I,  XIII |         przyjacielem - wtrąciła Mada.~- To mądry chłopak, ale
27     I,  XIII |     ramach z saskiej porcelany.~Mada go objaśniała szczegółowo
28     I,  XIII |         się omylił - poprawiała Mada.~- Pan sam urządzał?~- Ja
29     I,  XIII |      podoba ten pokój? - pytała Mada.~- Bardzo, jest śliczny
30     I,  XIII |         lub po japońsku, a że i Mada chciała, to on zrobił po
31     I,  XIII |         palenia, jak objaśniała Mada, ale znać było po niepokalanej
32     I,  XIII |     Chodźmy do pokoju Mady.~Ale Mada zaczęła protestować, że
33     I,  XIII |        na krześle.~Pozostał, bo Mada tak wymownie prosiła go
34     I,  XIII |     blisko mieszkał? - zawołała Mada rozpromieniona.~- Tak. Widzi
35     I,  XIII |      ale co go to obchodziło.~- Mada ma dużo naturalnego wdzięku
36    II,  I    | wszystko mógł mieć żeniąc się z Madą - musiał się ożenić z Anką
37    II,  VII  |        Karola, rozmawiającego z Madą Mullerówną i z Melą Grunspan,
38    II,  VII  |         Masz je pan, tam siedzi Mada Muller, Mela Grunspan i
39    II,  VII  |     dwie złote jałówki łódzkie. Mada Muller dusi się w swoich
40    II,  VII  |   zdenerwowana, że rozmawiała z Madą, czasem się śmiała, opowiadała
41    II,  VII  |         że był nieco pijanym, a Mada, siedząca obok Maksa Bauma,
42    II,  VII  |     pomiędzy nim a Borowieckim.~Mada Muller, może jedyna w całym
43    II,  VIII |        panem Baumem? - zapytała Mada Muller.~- Azaliż jestem
44    II,  VIII |     kontrolowały jego rozmowy z Madą, która straciła humor dowiedziawszy
45    II,  VIII |     zawołał rubasznie:~- Głupia Mada, masz kawalera i niech ci
46    II,  VIII |          siedzieli zakłopotani.~Mada spuściła głowę na piersi
47    II,  VIII | Ślicznie dzisiaj wygląda.~- Ja, Mada śliczna, ale Mada jest głupia.
48    II,  VIII |           Ja, Mada śliczna, ale Mada jest głupia. Ja ją chcę
49    II,  VIII |            zapytał Karol cicho. Mada nic nie odpowiedziała, tylko
50    II,  VIII |       odprowadzi. Żegnała się z Madą bardzo ceremonialnie, która
51    II,  X    |   dlatego nie zrywał zupełnie z Madą, nie zaniedbywał krótkich,
52    II,  XV   | odwiedziła nas pani Mullerowa z Madą.~- Mullerowa z Madą? - zapytał
53    II,  XV   | Mullerowa z Madą.~- Mullerowa z Madą? - zapytał ze zdumieniem.~-
54    II,  XV   |         spojrzała zdziwiona, bo Mada mówiła wyraźnie, że Karol
55    II,  XV   |    Karol chętnie ożeniłby się z Madą Mullerówną, gdyby... gdyby...~-
56    II,  XV   |  Mullerów z Karolem w pośrodku.~Mada, przechylona do niego, opowiadała
57    II,  XVII |        z Anką i ożenienia się z Madą, ale im ulegał.~Może nawet
58    II,  XVIII|        z kim zechcesz, choćby z Madą Mullerówną.~- A ty z Anką?~-
59    II,  XXI  |    miliony. Pan się ożeń z moją Madą i bierz sobie wszystko,
60    II,  XXIII|        się ślub Borowieckiego z Madą Mullerówną.~Wracali właśnie
61    II,  XXIII|      podawała okrycia.~Wsiadł z Madą do karety i pierwszy ruszył
62    II,  XXIII|         ruszył sprzed kościoła.~Mada była zapłakana z radości
63    II,  XXIII|  porządnie.~- Karol! - szepnęła Mada cichutko, podnosząc~zarumienioną
64    II,  XXIII|       damom, rozmawiać czasem z Madą, czuwać nawet nad służbą,
65    II,  XXIII|         czasu był rozkochany.~A Mada? Mada była tak szczęśliwą
66    II,  XXIII|         był rozkochany.~A Mada? Mada była tak szczęśliwą i zatopioną
67    II,  XXIII|        upłynęły od jego ślubu z Madą Mullerówną i od objęcia
68    II,  XXIII|    bardzo, bardzo osamotnionym.~Mada była dobrą żoną, jeszcze