Tom,  Rozdzial

 1     I,  V  |              Kłótnica taka, że ją i ksiądz Szymon już nieraz z ambony
 2     I,  X  | Zatrzymywali się na każdym rogu, bo ksiądz przyklękał, żegnał ich;
 3    II,  I  |   dobrodzieju mój kochany.~- Walisz ksiądz kartami jak cepem - szepnął
 4    II,  I  |         Cepem, nie cepem - przerwał ksiądz przymrużając z lubością
 5    II,  I  |  Zajączkowski.~- To się pokaże! Ale ksiądz ma paskudny zwyczaj przerywania;
 6    II,  I  |          ust otworzyć nie można, bo ksiądz zaraz przerywasz. Oto, jak
 7    II,  I  |           do starego.~- E, co mi tu ksiądz będziesz uwagi ciągle robił.
 8    II,  I  |           tego i zanadto. Myślałbyś ksiądz lepiej o nabożeństwie, a
 9    II,  I  |       koniunkturach politycznych, a ksiądz mi zaprzecza publicznie
10    II,  I  |              A głupstwa - odszepnął ksiądz pykając z długiej fajki,
11    II,  I  | Zajączkowski rozkrzyżowując ręce.~- Ksiądz dobrodziej jest na ręku -
12    II,  I  |                Siedem pik - zawołał ksiądz. - Zajączkowski, jesteś
13    II,  I  |         trefli, bez atu - licytował ksiądz.~- Przejdę się. Dobrze,
14    II,  I  |          Przejdę się. Dobrze, zaraz ksiądz zobaczysz, co będzie za
15    II,  I  |            co będzie za gra. Bo jak ksiądz nie masz żołędzi, to ksiedza
16    II,  I  |            bo mi fajeczka zgasła.~- Ksiądz jak poganin jaki tak się
17    II,  I  |           której muchy spacerowały.~Ksiądz wychudłą, ascetyczną i dobrotliwą
18    II,  I  |          nie, bo raz spróbowałam, a ksiądz zaperzony krzyknął na mnie: "
19    II,  I  |            była bardzo ożywiona, bo ksiądz z Zajączkowskim kłócili
20    II,  I  |      bezpłodne rozumowania, ale gdy ksiądz, ojciec i Zajączkowski zaczęli
21    II,  I  |          Panie Jezu Chryste, co ten ksiądz wygaduje. Tomek, huncwocie
22    II,  I  |           kochany - rzekł spokojnie ksiądz Szymon.~- Usiądźcie no,
23    II,  I  |             jedź z Bogiem - szeptał ksiądz unosząc swoją szklankę,
24    II,  I  |          tak obrażać!~- A bo mu też ksiądz dojechałeś do żywego mięsa.~-
25    II,  I  |           szepnął ironicznie Karol.~Ksiądz popatrzył na niego groźnie,
26    II,  I  |           zdrowie? Bo wczoraj mówił ksiądz Szymon, że ojciec zdrowszy.~-
27    II,  I  |              nie zdrowszy - szeptał ksiądz bladymi ustami.~Jego szara
28    II,  I  |          lub jutro umrę...~- Co też ksiądz mówi - zaprotestował energicznie
29    II,  I  |           energicznie pan Adam, ale ksiądz Liberał uśmiechnął się i
30    II,  I  |           siebie.~Idę!... - szeptał ksiądz zapatrzony w płat błękitu
31    II,  I  |      najprędzej znaleźć się w domu. Ksiądz Liberat przejmował go strachem
32    II,  I  |        najdalej umrze.~- Czy to ten ksiądz, który był wczoraj u państwa? -
33    II,  I  |       państwa? - zapytał Maks.~Nie. Ksiądz Szymon jest naszym proboszczem,
34    II,  I  |           niesłychanie sympatyczny, ksiądz bardzo rozumny itd., aż
35    II,  I  |        baldachimu, pod którym szedł ksiądz, wysuwała się z wielkich
36    II,  I  |           po grzbiecie postronkiem, ksiądz Szymon mógłby o tym obszerniej
37    II,  I  |           przygryzł usta ze złości.~Ksiądz Szymon mieszkał w klasztorze
38    II,  I  |    zaglądały do wnętrza mieszkania.~Ksiądz Szymon ledwie co wrócił
39    II,  I  |            grać zupełnie, ale jeśli ksiądz pozwoli, to już umyślnie
40    II,  I  |       pozwolę próżnować - śmiał się ksiądz krzątając po pokoju i wysuwając
41    II,  I  |           poziomek.~- Ależ, księże! Ksiądz mi tak gości uraczy, że
42    II,  I  |       ruszajże się, chłopcze.~- Ale ksiądz ma takie zapasy, że nie
43    II,  I  |          zaczęła dogadywać: "A sadź ksiądz drzewa owocowe, a prowadź
44    II,  I  |           mogłam zrobić, żeby sobie ksiądz nową sutannę kupił.~- A
45    II,  I  |             szykować obiad. Niechże ksiądz długo ich nie trzyma i jak
46    II,  I  |           To zuch chłopak - szepnął ksiądz po jego wyjściu.~- Doskonała
47    II,  I  |                Nieoceniony ten wasz ksiądz Szymon, nigdym jeszcze podobnego
48    II,  I  |            ażem się zakasał - wołał ksiądz pędząc za nimi z sutanną
49    II,  I  |         Poszli razem, ale milczeli.~Ksiądz miał twarz posmutniałą,
50    II,  I  |            ten bisurmanin - szepnął ksiądz. - Jak się masz, dobrodzieju
51    II,  I  |  zapomniałeś, he?~- Nie zaczynałbyś ksiądz na nowo, bom i tak zły -
52    II,  I  |             nawet mówił niewiele, a ksiądz z Zajączkowskim zajęci byli
53    II,  I  |          samym komplecie. Sądzę, że ksiądz proboszcz ani pan Zajączkowski
54    II,  I  |       rozbawiony.~- Nie wstydźże mi ksiądz dziewczyny.~- Mój dobrodzieju
55    II,  I  |             Na rany Chrystusowe, co ksiądz mówisz! Myśmy uciekali,
56    II,  I  |          pokoju i siadał znowu, ale ksiądz się nie dał, mówił coraz
57    II,  I  |          takich w Łodzi więcej. Wie ksiądz, że on się nauczył czytać
58    II,  I  |          lepsi jesteśmy od niego?~- Ksiądz niedługo każesz nam chamów
59    II,  I  |             czas jakiś w milczeniu.~Ksiądz sprzeczał się z Zajączkowskim,
60    II,  I  |             śliczniutko, o! - wołał ksiądz wskazując na pola leżące
61    II,  VII|           stracił humor. A wie pan, ksiądz Liberat umarł.~- Czas mu
62    II,  XVI|          się już zbierają w domu.~- Ksiądz Szymon przyjechał?~- Przyjechał
63    II,  XVI|            Jakoż wkrótce ukazał się ksiądz Szymon w komży i wszyscy
64    II,  XVI|       dziedziniec i sale fabryczne.~Ksiądz szedł z oddziału do oddziału,
65    II,  XVI|           pokoiku od ulicy siedział ksiądz Szymon, Zajączkowski, pan
66    II,  XVI|      krzyków Zajączkowskiego, tylko ksiądz Szymon śmiał się z zadowolenia,
67    II,  XVI|            na rydze, na rydze, tam!~Ksiądz Szymon od czasu do czasu
68    II,  XVI|      położył się bez trzech - wołał ksiądz Szymon zaczynając się śmiać.~-