Tom,  Rozdzial

 1     I,  III |          panną.~- Któraż kulawa?~- Róża, ta po lewej stronie, ruda.~-
 2     I,  III |           potem szeptał po cichu z Różą i nieznacznie, gładząc brodę,
 3     I,  VII |    najserdeczniejsza przyjaciółka, Róża Mendelsohn, nieznacznie
 4     I,  VII |      Żydziak - rzuciła pogardliwie Róża rozbierając ją i ciskając
 5     I,  VII |           przepychem.~- Co robisz. Róża?~- Nudzę się i udaję przed
 6     I,  VII |          Okropne życie! - szepnęła Róża z westchnieniem. - I dokąd
 7     I,  VII |   powiedziała cierpko a drwiąco.~- Róża! - szepnęła Mela z wyrzutem.~-
 8     I,  VII |       wywrócić koziołka - zawołała Róża.~Wilhelm Muller, olbrzymi
 9     I,  VII |            płać, Mieciek! - wołała Róża przyskakując do niego.~-
10     I,  VII |  przyskakując do niego.~- Zapłacę, Róża, zaraz zapłacę - zaczął
11     I,  VII |         nocy wzywany do chorego.~- Róża, dlaczego ja się potrzebuję
12     I,  VII |         mocno wyglądasz - szepnęła Róża, w jej szarych wielkich
13     I,  VII |     dlatego, że nie wypada.~- Moja Róża, dlaczego nie wypada? Ja
14     I,  VII |         wyrabiasz?~- Ja się nudzę. Róża, ja się wściekam z nudów.
15     I,  VII |     dziwnie.~- A ja bym cię wziął, Róża, ty masz w sobie grubego
16     I,  VII |    zanosiła się szalonym śmiechem. Róża klaskała w dłonie z całych
17     I,  VII | najspokojniej i palił papierosy.~- Róża, Mieciek się obraził i chce
18     I,  VII |     gotowego na każde skinienie.~- Róża, ja się nudzę, ja się śmiertelnie
19     I,  VII |           dawać herbatę! - rzuciła Róża,~- Róża, nie chodź, ja ci
20     I,  VII |         herbatę! - rzuciła Róża,~- Róża, nie chodź, ja ci dokończę
21     I,  VII |          kładł zastawę do herbaty.~Róża przeciągnęła się leniwie
22     I,  VII |             Ty, Mela, nudzisz się. Róża się nudzi, Toni się nudzi,
23     I,  VII |        posiadać majątek.~- Usiądź, Róża, przy nas.~- Zaraz przyjdę,
24     I,  VII |            i wyszedł bez szelestu.~Róża cały czas stała przy drzwiach
25     I,  VII |        elektryczne zalało pokój.~- Róża!~- Potrzeba ci czego? -
26     I,  VII |            do nas Borowieckiego?~- Róża, ja ci mówiłem, że Borowiecki
27     I,  VII |        dzisiaj przysłali z Paryża.~Róża pocałowała ojca w policzek
28     I,  X   |           oko w oko z Melą, szła z Różą z przedstawienia, powóz
29     I,  X   |           potęga miłości! - mówiła Róża, jakby wypowiadając dalszy
30     I,  X   |           Endelman jest? - rzuciła Róża zapytanie lokajowi, razem
31     I,  X   |   pogardliwie.~- Pozer! - szepnęła Róża lekceważąco.~Skupili się
32     I,  X   |           specjalność.~- No, i ty, Róża, nie wyglądasz świetnie.
33     I,  X   |             bo ją niecierpliwił.~- Róża! - wykrzyknął podrywając
34     I,  X   |     Bernard, proszę cię - zawołała Róża zagradzając mu sobą wyjście.~
35     I,  X   |            siadł przy fortepianie.~Róża chodziła po pokoju wzburzona
36     I,  X   |            się tarzać po dywanach.~Róża chodziła po amfiladzie pokojów
37     I,  X   |        grać.~- Pierwsza! Dobranoc, Róża, idę do domu.~- Idziemy
38     I,  X   |    urodziny Endelmanowej - zaczęła Róża na pożegnanie.~- Bratowa
39     I,  XI  |            badawczy. Wybrała się z Różą do Endelmanów tylko dlatego,
40     I,  XI  |          okrywał im nogi pledem.~- Róża, ja mam ochotę się przejechać,
41     I,  XI  |           w drodze.~- Dziękuję ci, Róża, ale sama wiesz, że nie
42     I,  XI  |        wąchali kwiat pomarańczowy.~Róża już znała Włochy, była tam
43     I,  XI  |            Mela idąc po Schodach z Różą.~- Ładnie - odpowiedział
44     I,  XI  |          głosów, a gonił oczami za Różą, którą otoczyło kilka młodych
45     I,  XI  |         pomiędzy którymi siedziały Róża i Mela.~Endelmanowa, wspaniała
46     I,  XI  |            się zbliżali do Róży.~- Róża Mendelsohn! Nazwisko samo
47     I,  XI  |               Za chudy! - szepnęła Róża z taką miną, że Mela nie
48     I,  XI  |       pomiędzy którymi były Mela i Róża.~Endelmanowa co chwila podchodziła
49     I,  XI  |  znudzonych - zawołała z naciskiem Róża, patrząc na niego ironicznie.~-
50     I,  XI  |            wszystkimi samotnie, bo Róża siadła w pierwszym rzędzie,
51     I,  XI  |          chińskie brązowe figurki.~Róża roześmiała się z tych objaśnień
52     I,  XVI |              Stanisław, gdzie jest Róża?~- Jedzie z Grunspanami,
53     I,  XVI |       śmieli przerywać towarzysze.~Róża jechała z Melą, Wysockim
54    II,  II  |           siedzi we Florencji?~- Z Różą, to dwie wariatki. Rózie
55    II,  II  |            się tam dobrze bawić?~- Róża się nudzi, a w Meli zakochał
56    II,  II  |            z nią żenić. Tak pisała Róża.~- Głupstwo.~- Autentyczny
57    II,  VI  |          wagonu.~Pierwsza wysiadła Róża ciągnąc na łańcuszku popielatą,
58    II,  VI  |           peronie.~- Jak się masz, Róża! jak się masz! - wołał Szaja
59    II,  VI  |               wołał Szaja i gdy go Róża ucałowała, ujął ją pod brodę
60    II,  VI  |            do pani! Koko! - wołała Róża na małpkę, która przestraszona
61    II,  VI  |          zalęknione a rozradowane.~Róża na przemian całowała dziewczynki,
62    II,  VI  |   Zgubiłyśmy ciotkę! - wykrzyknęła Róża zatrzymując powóz, bo w
63    II,  VIII|        przed pałacem Mendelssohna. Róża wyszła naprzeciwko nim do
64    II,  VIII|             Pani nie pomoże.~- Ale Róża, nasza droga, dobra, kochana
65    II,  VIII|        nasza droga, dobra, kochana Róża pomoże, nieprawdaż?~- A
66    II,  VIII|      przyszła i siadła obok niego, Róża podniosła się, zabrała małpkę
67    II,  VIII|           prawie nie mówili, tylko Róża, siedząca bez ruchu, zaczęła