Tom,  Rozdzial

 1     I,  III  |          pocałunków, pieszczot i miłości tak dawno, więc teraz, kiedy
 2     I,  III  |        każdy człowiek potrzebuje miłości. Pan jesteś dla mnie wszystkim.
 3     I,  III  |        mogę żyć bez ciebie i bez miłości. Kocham cię, mój jedyny,
 4     I,  III  |   słyszeli, zatopieni w fali tej miłości nagłej i oślepiającej, jaka
 5     I,  III  |        jej chwilami słowa gorące miłości, ale robił to prawie odruchowo,
 6     I,  III  |   świecie całym, oddawał się tej miłości z całą zapamiętałością ludzi
 7     I,  III  |     świata, zatopieni w sobie, w miłości, otoczeni jakby obłokiem
 8     I,  IV   |   zastanowił się, szukał w sobie miłości do niej, wmawiał w siebie
 9     I,  V    |          tym oryginalnym dowodem miłości.~Bucholc, wciśnięty w fotel,
10     I,  VII  |      pełnym ekstatycznych marzeń miłości, przez które wiły się akcenty
11     I,  VIII |          mogła mu mówić o swojej miłości, mogła rzucać mu się co
12     I,  VIII |     jeszcze zapewnić go o swojej miłości i prosić, żeby się nie wychylał
13     I,  X    |    wszystkich mocnym spojrzeniem miłości bezgranicznej. Jej arystokratyczna
14     I,  X    |         Ale straszna jest potęga miłości! - mówiła Róża, jakby wypowiadając
15     I,  X    |           tak zupełnie oddać się miłości, tak przepaść w niej.~-
16     I,  X    |          pieszczoty, jak łaknęła miłości, z którą się bała zdradzać
17     I,  X    |         Nie spostrzegł nawet jej miłości do siebie, widział przyjaźń,
18     I,  X    |       padać w ramiona z bełkotem miłości na ustach, jak się będą
19     I,  X    |           jakbyś połknął bakcyla miłości.~- Nie, daję ci słowo honoru,
20     I,  XI   |      godną niezapierania się tej miłości, panie Borowiecki. Żyjemy
21     I,  XI   |          mówię. On jeszcze z tej miłości nie zdaje sobie sprawy,
22     I,  XII  |        silną nostalgię rodziny i miłości.~Borowiecki zmieszał się
23     I,  XII  | pragnieniem.~Zapragnął znowu jej miłości.~Nie mógł znieść spokojnie
24     I,  XII  |          te zapewnienia wiecznej miłości, jakie jej składał tak niedawno
25     I,  XII  |        swoich kochankach - tylko miłości. Nie masz głosu w tej sprawie
26     I,  XIV  |       miłosnych. Marzył bowiem o miłości z całą pasją osiemnastoletniego
27    II,  I    |         jej piękność, i te więzy miłości, że mu życie brzydło.~A
28    II,  I    |        małżeństw zawiera się bez miłości! - kończył apatycznie, ale
29    II,  I    |         drgań ledwie odczutych i miłości.~Słowiki śpiewały w każdej
30    II,  I    |        śpiewały przejmujący hymn miłości i jakby wyciągały do siebie
31    II,  I    |    przeogromny, nabrzmiały żądzą miłości wir, który jakby porwany
32    II,  I    |         Tyle skorzystałem na tej miłości, że moje jasne rękawiczki
33    II,  III  |          wprost przepadała w tej miłości, szukał sposobów zerwania
34    II,  III  |          i pełna jakiegoś lęku i miłości pochwyciła jego ręce i okrywała
35    II,  III  |    chociaż zapewniał ją o swojej miłości głosem, jak mógł, najłagodniejszym,
36    II,  VII  |         jasnym, prostym i pełnym miłości wzrokiem, że porwał jej
37    II,  VII  |          tak przyznaje głośno do miłości...~- Nie lubię i nie umiem
38    II,  VII  |         i nie umiem nic ukrywać. Miłości nie potrzeba się wstydzić.~-
39    II,  VII  |  widziała ciągle jego oczy pełne miłości, słyszała jego głos, który
40    II,  VII  |   pożegnaniem rojeń wiosennych i miłości, ale wyjść postanowiła.~
41    II,  VII  |     rozlał się po jej sercu, żar miłości i cierpienia, że łzy błysnęły
42    II,  VII  |          wielkiego, wielką ciszą miłości.~- Zostaniesz, prawda? -
43    II,  VIII |         jego słów, z jego wyznań miłości, z jego pieszczot.~A gdy
44    II,  VIII |        wyśpiewywał całą symfonię miłości, nie spostrzegłszy przyjścia
45    II,  VIII |        dalej przędzę szczęścia i miłości.~Nie istniał już dla nich
46    II,  VIII |     potrafię kochać, i ja pragnę miłości! - wołała żałosnym głosem
47    II,  VIII |    jeszcze zaklęć... jeszcze tej miłości tak silnej, tak słodkiej,
48    II,  IX   | Myszkowski Murraya. - Pomówimy o miłości.~- Nie mogę, jutro poniedziałek,
49    II,  X    |         Nie bój się, nie umrze z miłości, wyjdzie za mąż za jakiego
50    II,  XIII |  wyobraźni, tęsknot, po, żądań i miłości wołała do tamtego, aby przyszedł
51    II,  XIII |        przy niej i mówi o swojej miłości.~Wstrząsała się przenikana
52    II,  XIII |        Moryc... Moryc...~I nie o miłości mówi, nie o szczęściu życia
53    II,  XIII |     kochania, nie o wzruszeniach miłości.~Moryc mówi spokojnie, że
54    II,  XIII |       Karol zrobił wspominając o miłości Meli, myślał i czuł tak
55    II,  XV   |          umiała pokazywać swojej miłości, nie umiała zadzierzgać
56    II,  XV   |   uścisków, pocałunków, przysiąg miłości.~Był bardzo znużony po dzisiejszej
57    II,  XV   |          te wszystkie dawne jego miłości, 'zmartwychwstałe we wspomnieniu
58    II,  XV   |         piosenkę o gaju, piwie i miłości.~- Wyjdźmy, już nie mogę
59    II,  XV   |    śmiertelnie, dotkniętą w swej miłości własnej.~Na drugi dzień
60    II,  XV   |         i z szalonym pragnieniem miłości i wiary w niego.~Borowiecki,
61    II,  XV   |      wielki, stłumiony krzyk tej miłości umierającej, krzyk serca,
62    II,  XVI  |          serca wyrazami, pełnymi miłości i rozpaczy, żebrała, aby
63    II,  XVI  |         mówił namiętnymi słowami miłości, ten srogi strach, strach
64    II,  XVII |    miłość dawna, lecz pragnienie miłości, pragnienie zatopienia się
65    II,  XVII |         do wielkiego uczucia, do miłości prawdziwej - skarżyła się
66    II,  XVII |       tylko obwiniała.~- Tak, są miłości cieplarniane, które w zwykłej
67    II,  XVIII|          nucącymi hymny pokoju i miłości.~- Świat jest liczbą, powiedział