Tom,  Rozdzial

 1     I,  I    |           nam psujesz interes tym swoim żarciem -zaczął znowu Moryc
 2     I,  II   |           Chwilami tylko siadał w swoim gabinecie, położonym przy ,,
 3     I,  III  |    szeptał zimno i przyglądał się swoim rękom starannie utrzymanym,
 4     I,  III  |   znaleźli sami, porwała go znowu swoim ogniem i gwałtownością,
 5     I,  IV   |       Borowiecki przebierał się w swoim pokoju i nie słuchał, ale
 6     I,  V    |          uznaną specjalnością, ze swoim nazwiskiem, ze swoim von,
 7     I,  V    |           ze swoim nazwiskiem, ze swoim von, ze swoją twarzą, zawsze
 8     I,  V    |         pan prezes?~- Na górze, w swoim gabinecie.~Lokaj szedł naprzód
 9     I,  V    |         grzebał w nim ustawicznie swoim nieodstępnym kijem.~- Dzień
10     I,  VI   |          nie rozumie, i żeby mnie swoim krzykiem nie nudziła, bo
11     I,  VI   |       Regina mnie wprost przeraża swoim handlarstwem - westchnęła
12     I,  VI   |      naiwną, bardzo.~Irytowała go swoim głupim, polskim idealizmem,
13     I,  IX   |           istotnie jest piękne, w swoim rodzaju arcydzieło - odpowiedział
14     I,  IX   |          od ulicy.~Przebrał się w swoim pokoju w jakąś lekką marynarkę,
15     I,  IX   |       ślubu nie utrzymywał ojciec swoim kosztem.~- Cicho, Maks,
16     I,  IX   |           tacy wychodzą dobrze na swoim uporze. Ona wie o jego położeniu?~-
17     I,  X    |  popoprawiał mu poduszki, uczesał swoim grzebykiem rozrzucone, pozlepiane
18     I,  X    |          zadowoleniem w palce. On swoim zdrowym, silnym organizmem
19     I,  X    |            powracając wkrótce tym swoim ciężkim, kołyszącym ruchem
20     I,  XI   |            XI~Mela zamknęła się w swoim pokoju i rozmyślała nad
21     I,  XI   |        kim? - zapytała ostro.~- O swoim przyszłym. Ale, przysyła
22     I,  XI   |        rozsypało. Szaja, otoczony swoim dworem, przeniósł się do
23     I,  XI   |       zarekomendował, posadził na swoim miejscu i odszedł do grupy
24     I,  XI   |        sprawia przyjemność mieć w swoim pokoju taki obraz, to czemu
25     I,  XII  |         maszyna człowieka zrobiła swoim niewolnikiem; maszyna będzie
26     I,  XIV  |    bogatego ojca, gromadził ich w swoim mieszkaniu i pokupował instrumenta.
27     I,  XIV  |          przyjmuje interesantów w swoim gabinecie z książką w ręku,
28     I,  XIV  |          ręczę.~- Dasz ewikcję na swoim wynalazku.~- Wilczek! -
29     I,  XIV  |        Malinowskiego, który z tym swoim wiecznym uśmiechem wpatrywał
30     I,  XV   |    wyniośle.~- A zdychajże pan ze swoim szlachectwem jak najprędzej,
31     I,  XVI  |    wszystkich, jego genialności w swoim rodzaju; masy widziały tylko
32     I,  XVI  |          fala niosła na grzbiecie swoim, w obramowaniu złotych sznurów,
33     I,  XVI  |         ogłoszono.~- Zostaję przy swoim.~- Cicho! - zawołał ktoś
34     I,  XVI  |         samo polecić testamentowo swoim spadkobiercom. Cóż, Myszkowski,
35     I,  XVI  |         śmierci dotknął go palcem swoim", jak mówi Eklezjasta. Śmierć
36     I,  XVI  |           liczył do najlepszych w swoim życiu i przełomowych - bo
37     I,  XVI  |           Mieć miliony, czuć je w swoim ręku, otoczyć się nimi,
38    II,  I    |          że Lucy dotrzymuje słowa swoim namiętnościom, więc jechać
39    II,  I    |      zapanowało.~Stary drzemał na swoim fotelu.~Anka ze służącą
40    II,  I    |           Pan Adam już jeździł na swoim wózko-fotelu, popychany
41    II,  I    |     odpowiedział Liberat, który w swoim biało-czarnym habicie dominikańskim,
42    II,  I    |          kościoła nie chodzisz, o swoim proboszczu już zapomniałeś,
43    II,  III  |           przesiadywał samotnie w swoim kantorku na pierwszym piętrze
44    II,  VI   |         domowym życiu i o zdrowiu swoim, przestępował z nogi na
45    II,  VII  |        sztuk pięknych a tanich ze swoim dworem, muszę iść do niej...~
46    II,  VII  |           że Endelmanowa z dworem swoim szła za nimi i z pewną zawiścią
47    II,  VII  |        dobrym humorze i w dobrym, swoim towarzystwie, aby mógł dzisiaj
48    II,  VII  |          przysunęła się do niej i swoim przeciągłym, chrapliwym
49    II,  X    | odpowiedział pan Adam siedzący na swoim wózku w ogrodzie pod werendą
50    II,  X    |  medycynie, bo przecież kiedyś na swoim folwarku puszczał krew bydłu.
51    II,  X    |        również pisał i obliczał w swoim pokoju, a Maks, który od
52    II,  XI   |         się w lustrze starannie i swoim ostrym, jakby przyczajonym
53    II,  XI   |           wstążką i wypisawszy na swoim bilecie adres Meli Grunspan,
54    II,  XII  |   koło-potwór, świszczące dziko w swoim szalonym, bezustannym locie.~-
55    II,  XIV  |       zakończenie pokazał gościom swoim stado białych pawi o cudownych
56    II,  XV   |       dobranoc i znalazłszy się w swoim pokoju, stanęła przy oknie
57    II,  XV   |        rozporządzać sobą i czasem swoim.~- A! - wyrwało się Ninie
58    II,  XV   |         obiedzie.~Pan Adam spał w swoim wózku w ogrodzie pod drzewami,
59    II,  XV   |       sprawy...~Pan Adam wtórował swoim basem, a służąca z kuchni
60    II,  XV   |        wszystko kochało i z losem swoim zgodzić się nie mogło.~Na
61    II,  XVI  |          wesołości, siedział przy swoim ojcu, który zaproszenie
62    II,  XVI  |    słuchał, i trzymał jego oczy w swoim spojrzeniu, a jednocześnie
63    II,  XVII |   rozmyślań nad sobą i położeniem swoim drwił ze swoich głupich
64    II,  XXIII|          dowcipów, wysyłanych pod swoim adresem.~Przy końcu wieczerzy,
65    II,  XXIII|           myślał coraz smutniej o swoim położeniu, o tych długich,
66    II,  XXIII|         syna, tylko zamknął się w swoim gabinecie, odprawił czekającego