Tom,  Rozdzial

 1     I,  I    |        nie gadaj. To nieprzyjemne słowa, nam oszczędź ich.~Maks
 2     I,  II   |          zaniepokojenie. Niektóre słowa Horna przychodziły mu na
 3     I,  III  |  podnosiły w górę, oczy błyskały, słowa jakieś ostre dźwięczały
 4     I,  III  |    oglądając się dokoła, jakby te słowa powiedziano na sali.~- Żegnam
 5     I,  III  |          Rwały się im tylko takie słowa z piersi przepełnionych
 6     I,  III  |          obejmowała go, krzyczała słowa bez związku, którymi wybuchała
 7     I,  III  |   pieszczoty, rzucał jej chwilami słowa gorące miłości, ale robił
 8     I,  V    | wytrzeźwiał zupełnie, na pierwsze słowa zerwał się on z krzesła
 9     I,  VIII |           mocno akcentujesz swoje słowa - szeptał Bucholc wyciągając
10     I,  X    |           mu mocno rękę nie mogąc słowa przemówić z radości.~- No,
11     I,  X    |         słowami. Wysocki milczał, słowa Bernarda obijały mu się
12     I,  X    |          wzruszonym głosem jakieś słowa prawie bez związku.~Podsuwała
13     I,  X    |      zupełnie innym usposobieniu.~Słowa Bernarda dały mu wiele do
14     I,  XI   |   rozeszli się nagle, bez jednego słowa wyjaśnień; spotykali się
15     I,  XI   |     twarzy i odeszła.~Te ostatnie słowa były nieprawdą, ale włożyła
16     I,  XI   |           znajomych i zamieniając słowa i spojrzenia z nimi, a nie
17     I,  XI   |          orzeźwić, bo połknął jej słowa ostatnie jak wilk połykający
18     I,  XI   |        rzędzie, aby nie stracić i słowa z dialogu.~- Budzę cię,
19     I,  XI   |      Wykręcił się i odchodził bez słowa.~- Bernard! - zawołała za
20     I,  XII  |           przypomniały mu się jej słowa,~- Trawińscy być mieli,
21     I,  XII  | karykaturuje naśladownictwem moje słowa i definicje, ale i kolor
22     I,  XIII |           czasami umiem dotrzymać słowa.~Podał jej długi spis książek,
23     I,  XIII |              zagadnęła akcentując słowa na ostatnich literach.~-
24    II,  I    |        się pan nudzi u nas?~- Ani słowa nie odpowiem na podobną
25    II,  I    |      Wiedział, że Lucy dotrzymuje słowa swoim namiętnościom, więc
26    II,  I    |            który się rzucił na te słowa i zaczął dowodzić, że wszystko
27    II,  I    |        nie zważając na poprzednie słowa Karola i na jego chłodny,
28    II,  II   |          bo twarz bankiera i jego słowa nie domówione zaniepokoiły
29    II,  II   |         łódzką!" - to jego własne słowa, bardzo głupie słowa! -
30    II,  II   |       własne słowa, bardzo głupie słowa! - zawołał mocniej ze złością. -
31    II,  II   |       szkodziło nikomu, nikt by i słowa nie powiedział. Chcesz ryzykować -
32    II,  II   |          ale dzisiaj szedł wolno, słowa Grosglika obciążyły go,
33    II,  III  |         oczach.~Porwała się na te słowa z miejsca i jakby przepaść
34    II,  III  |      pieszczotliwie, przeplatając słowa gorącymi pocałunkami.~-
35    II,  IV   |         wskroś i rozeszli się bez słowa.~Stary spiesznie obchodził
36    II,  V    |   siedział nachmurzony i rozważał słowa i postępowanie Wilczka.~-
37    II,  VI   |           uspokoi, niech pan moje słowa bierze tak, jak powiedziane
38    II,  VII  |        Baum, usłyszawszy ostatnie słowa, podchodząc z Kurowskim.~-
39    II,  VII  |     zamieniwszy z nim ani jednego słowa.~- Ona jest piękna, ona
40    II,  VIII |        świata - zawołał gorąco.~- Słowa lecą dalej niż chęci, a
41    II,  VIII |     rozkoszy zalała jej duszę, że słowa przemówić nie mogła, uśmiechnęła
42    II,  VIII |          ich otoczył i przenikał.~Słowa, spojrzenia, myśli krzyżowały
43    II,  IX   |       niesprawiedliwe, fanatyczne słowa matki uśmiechnął się pobłażliwie
44    II,  X    |           tylko nikomu, Anka, ani słowa.~Anka czytała długo, bo
45    II,  X    |         na rozcież... ale... tego słowa powiedzieć nie mogę... niestety,
46    II,  XI   |         Papuga jesteś, powtarzasz słowa, których znaczenia nie rozumiesz
47    II,  XIII |             Ale o tym jeszcze ani słowa. Niech się sprawa Alberta
48    II,  XIII |          Zrozumiała od pierwszego słowa, że przyszedł się oświadczyć.
49    II,  XIII |          Słuchała długo, niektóre słowa powtarzała bezwiednie z
50    II,  XIV  |    zapanowała w salonie.~Śmiechy, słowa, szczęk kieliszków, okrzyki
51    II,  XV   |         się.~Karol porównywał jej słowa z zupełnie podobnymi słowami
52    II,  XV   |      blade profile, że uśmiechy i słowa pełne dziwnego czaru otaczają
53    II,  XV   |        wiary i uczucia, łacińskie słowa hymnów.~Cisza przedwieczorna
54    II,  XV   |         zatrzymała w sobie jakieś słowa, przeszła się kilka razy
55    II,  XV   |           i nie powiedziawszy ani słowa Wysookiej, powróciła do
56    II,  XV   |          różnymi czasy wyrzeczone słowa Karola, które teraz dopiero
57    II,  XVI  |        powiedzieć już ani jednego słowa więcej, te frazesy wypłynęły
58    II,  XVI  |        nikomu o tym nie mówić ani słowa. Mogę panu pomóc w poszukiwaniach,
59    II,  XVI  |          nieco szufladzie biurka, słowa:~"Nie zdradź się, zaprzecz
60    II,  XVI  |            w którym były tylko te słowa:~"Będę. Kocham cię... kocham
61    II,  XVI  |       jakie zrobiły pierwsze jego słowa.~- Kiedy odjeżdżasz?~- Pojutrze,
62    II,  XXI  |         nie rozumiała ani jednego słowa, nie widziała ani jednej
63    II,  XXII |      Oboje mieli na ustach jakieś słowa, ale obojgu brakowało odwagi.~
64    II,  XXII |  milczeniu.~Odebrał i również bez słowa zwrócił swój.~Spojrzeli
65    II,  XXII |        tak bardzo go zabolały jej słowa, tak się poczuł winnym wobec
66    II,  XXIII|         kariery... - powtarzał te słowa tak dobitnie, jakby się