Tom,  Rozdzial

 1     I,  I    |            małych domków, co w tym końcu Piotrkowskiej ulicy stały
 2     I,  I    |       oficjalistę.~Borowiecki przy końcu Piotrkowskiej skręcił na
 3     I,  II   |           też wierzę, iż się pan w końcu ożeni - szepnął drwiąco.~-
 4     I,  III  |            kupcami, to oni mówią w końcu: "Chodź, pan Lew, w cafe
 5     I,  V    |          Bucholc mieszkał na samym końcu miasta, za fabrykami swoimi.
 6     I,  V    |      deszczach i mrozach.~W jednym końcu parku, pod czerwonymi murami
 7     I,  V    |            pan spokój, to nudne. W końcu czego ona chce?~- Pożyczki
 8     I,  V    |       jadalni, położonej na drugim końcu domu.~- Pan umiesz słuchać,
 9     I,  VI   |     koronek bawełnianych. W jednym końcu Rynku stały żółte, malowane
10     I,  VI   |       chwiało w różne strony, aż w końcu runęło pod stragany w błoto
11     I,  VI   |        wyżej kostek. A dalej, przy końcu ulicy, która wychodziła
12     I,  VI   | przepojonym wodą gruntem.~Na samym końcu miasta stała fabryka Grunspana
13     I,  VI   |       nudziła, bo może mi się to w końcu sprzykrzyć.~- Na moje dobroć,
14     I,  VIII |           mówią i tak ciągle, że w końcu ja sama będę musiała uwierzyć.
15     I,  VIII |         wielkie kapitały, musiał w końcu być wyrzuconym, bo nie potrafił
16     I,  IX   |       znowu stawiać gmach, który w końcu spadnie mu na głowę.~Męczył
17     I,  IX   |         ginął w wielkich salach na końcu korytarzy rozłożonych; tylko
18     I,  X    |            sztuki?~- Więc cóż ja w końcu robić będę! - wykrzyknęła
19     I,  XI   |       patrzyła długo na Karola i w końcu szepnęła:~- Dlaczego Lucy
20     I,  XII  |        fabryce Bucholca.~Założył w końcu znowu do spółki jakąś fabryczkę
21     I,  XII  |      kijami i wyrzucić psom.~- A w końcu? - zapytał Karol, niespokojnie
22     I,  XII  |     niezupełnie przytomnego.~- A w końcu pani Liberte, Fraternite,
23     I,  XIII |          pani zdrowie? - zapytał w końcu z rozpaczą.~- Dobrze, bardzo
24     I,  XIII |       smętkiem, słuchał długo, a w końcu rzekł cicho:~- Nudno tutaj,
25     I,  XIII |      Pozamykaj okiennice - rzekł w końcu i sam sprawdzał, czy dobrze
26     I,  XIII |     rozmowa prędko go zmęczyła i w końcu skinął, żeby sobie szedł
27     I,  XIII |         jedzą zmartwienia, aż go w końcu zjada śmierć. To wszystko
28     I,  XIV  |     jeszcze, przyszedł siadając na końcu, ażeby ukryć wzburzenie
29     I,  XVI  |      rozpraszały się z wolna, aż w końcu pozostał sam jeden w srebrnej
30     I,  XVI  |          gwałtem wciskanych - aż w końcu stał się właścicielem.~Dzisiaj
31     I,  XVI  |      pośrednictwem rodziny, brał w końcu różne artykuły - próbował
32     I,  XVI  |           po błocie, zmęczył się w końcu śmiertelnie i aby odpocząć,
33     I,  XVI  |          krzyki spotężniały - aż w końcu wszystkie dźwięki zlały
34    II,  I    |          prostu kaszą; przyszła na końcu banda gęsiąt z gąsiorem,
35    II,  I    |           notesie i obliczać, aż w końcu podsunął papier pod jego
36    II,  I    |             Nie sprzedałem, choć w końcu dawały po pięćset rubli
37    II,  I    | Zajączkowski z księdzem, a w samym końcu jechał pan Adam, zostawał
38    II,  II   |        długo bokobrody i dopiero w końcu rzekł uroczyście:~- Ja chciałem
39    II,  II   |       stosy papierów i wyciągnął w końcu paczkę pożółkłych weksli
40    II,  II   |         Grosglik długo słuchał i w końcu rzekł:~- Wiedziałem już
41    II,  III  |            mnie przez godzinę, a w końcu, korzystając z pańskiego
42    II,  III  |        całe trzydzieści godzin i w końcu znudziło mnie to. Nie mam
43    II,  VIII |  ciekawością, ze współczuciem, a w końcu żal jakiś nieokreślony zaczął
44    II,  X    |            Karola wznoszącej się w końcu ogrodu i westchnął cicho.~-
45    II,  X    |        która się zniecierpliwiła w końcu i ze zwykłą porywczością
46    II,  X    |        rozmyślając nad sobą.~- A w końcu wszystkiego - śmierć! -
47    II,  XI   |        coraz gęstszym deszczu, a w końcu rzeki spokojnie:~- Wełnie
48    II,  XIII |     kwestię posagu postawić, ale w końcu rzekł otwarcie i prosto:~-
49    II,  XIV  |           żeby być jej wiernym i w końcu, żeby się z nią ożenić.
50    II,  XV   |    znajomości, jeśli ją miała, a w końcu zeszedł na własne sprawy
51    II,  XV   |         spotkania się oczami, aż w końcu pan Adam rzekł nieśmiało:~-
52    II,  XV   |      wzrastającym niepokojem, aż w końcu powiedziała:~- Dlaczego
53    II,  XVI  |  przyjaciół, podniósł Grosglik i w końcu ucałował Karola, a jeszcze
54    II,  XVI  |            który zjawił się już na końcu przyjęcia, przysiadł do
55    II,  XVI  |        rwał, przepajał łzami, aż w końcu i łzy zaczęły z wolna wyciekać
56    II,  XVIII|           początku była pieśń i na końcu będzie pieśń, a nie podręcznik
57    II,  XVIII|        jaką zrobiono na niego, a w końcu zaproponował wejście do
58    II,  XIX  |         cała ich muzyczna banda, w końcu której Stach Wilczek z jakimś
59    II,  XIX  |         jakże idzie, co? - pytał w końcu pan Adam.~- Dosyć dobrze,
60    II,  XXI  |     Borowiecki słuchał długo, aż w końcu, znudzony tym opowiadaniem
61    II,  XXI  |            gorąco, rzucił mu się w końcu na szyję.~- Karol, ty nie
62    II,  XXIII|            cześć zaślubionych, a w końcu szpaleru, przed wjazdem
63    II,  XXIII|            pod swoim adresem.~Przy końcu wieczerzy, gdy ochota wzrosła
64    II,  XXIII|         dyskretnie po gąszczach.~W końcu przybiegł pośpiesznie stary
65    II,  XXIII|           uciekał, rwał się, ale w końcu musiał ulec, musiał patrzeć,