Tom,  Rozdzial

 1     I,  II   |          brudnymi rękami i tak się zaczęła trząść w tym rozpaczliwym
 2     I,  III  |            wie, co mówić, wreszcie zaczęła.~- Pan będzie w naszej firmie?~-
 3     I,  III  |        publiczność siedząca za nim zaczęła stukać i sykać, żeby nie
 4     I,  IV   |            Morycu i gorączka znowu zaczęła go brać.~Kazał dorożkarzowi
 5     I,  V    |            teraz iść po proszonym.~Zaczęła płakać spazmatycznie, a
 6     I,  VI   |          my wyjdziem bez niczego - zaczęła energicznie młoda, przystojna
 7     I,  VII  |             zerwała się z kanapki, zaczęła biegać po pokoju jak wariatka,
 8     I,  VII  |            A ja się bawię wesoło - zaczęła wołać Fela podrzucając nogą
 9     I,  VIII |     książek! To pan taki słowny? - zaczęła zaraz po przywitaniu się.
10     I,  VIII |      Wilhelm.~- Gdzie pan idzie? - zaczęła znowu, chcąc naprawić złe,
11     I,  VIII |         pan wraca do Berlina?~Mada zaczęła się śmiać bardzo głośno
12     I,  IX   |         chodzić po buduarze. Burza zaczęła kotłować strasznie jego
13     I,  IX   |           i wyszła z pokoju.~Matka zaczęła mu wyrzucać delikatnie jego
14     I,  IX   |       która, rozczulona powieścią, zaczęła cicho płakać i wzdychać
15     I,  X    |            wykrojonych nozdrzach i zaczęła przepinać włosy przed małym
16     I,  X    |           zdolnym.~Ona, Jaskólska, zaczęła szyć kaftaniki, fartuchy,
17     I,  X    |        sprzedawać na Stare Miasto; zaczęła przyjmować pranie od robotników,
18     I,  X    |         domu, ale zbrakło jej sił; zaczęła stołować tychże robotników,
19     I,  X    |          wiedząc, że nic nie umie, zaczęła dawać lekcje dziewczynkom
20     I,  X    |            tej chwili wszystko, bo zaczęła mu się w duszę wżerać coraz
21     I,  X    |           traktujecie Jak dzieci - zaczęła Mela.~- Bo jesteście i zostaniecie
22     I,  X    |            urodziny Endelmanowej - zaczęła Róża na pożegnanie.~- Bratowa
23     I,  XI   |             Roześmiała się sucho i zaczęła poprawiać wspaniały naszyjnik
24     I,  XI   |        właściwy temat dla panów? - zaczęła Trawińska złośliwie.~- Ha,
25     I,  XII  |         już pewnikiem zmarniejemy.~Zaczęła płakać cicho i z rozpaczliwą
26     I,  XIII |      przyjdzie, niech pan siada! - zaczęła przysuwając mu fotel, na
27     I,  XIII |           do pokoju Mady.~Ale Mada zaczęła protestować, że jeszcze
28     I,  XIII |           ze szczerą przykrością i zaczęła cmokać na dwa kanarki rozbijające
29     I,  XIV  |          pan oczy podsiniałe, o! - zaczęła paluszkiem wodzić mu pod
30     I,  XIV  |            Naprawdę panu pożyczę - zaczęła nieśmiało. - Mój złoty panie,
31     I,  XIV  |      szybko pugilares z kieszeni i zaczęła w nim przewracać, ale jeszcze
32     I,  XVI  |             żałobnie.~Przy trumnie zaczęła się ostatnia komedia śmierci -
33    II,  I    |           uspokoiła, a przeciwnie, zaczęła budzić w niej jeszcze ciemne
34    II,  I    |        bórg, ale jak mi dziewczyna zaczęła dogadywać: "A sadź ksiądz
35    II,  III  |          dobrze! Ale jak una znowu zaczęła wykrzykiwać na cały głos,
36    II,  III  |            pan to, o co prosiłam - zaczęła ściskając mu silnie rękę.~-
37    II,  III  |     zawołała żywo i jeszcze żywiej zaczęła opowiadać różne sceny z
38    II,  III  |     zdyszanym, niespokojnym głosem zaczęła prosić, poprawiając równocześnie
39    II,  III  |          czupryna spadła na czoło.~Zaczęła poruszać różowymi chrapkami
40    II,  IV   |            i przyciągając do lampy zaczęła prędko, gorączkowo mówić:~-
41    II,  IV   |            Chwyciła się za głowę i zaczęła biegać po pokoju z rykiem
42    II,  IV   |          się nie rozumiejąc, matka zaczęła zrywać z niej aksamitny
43    II,  IV   | przycisnęła się silniej do brata i zaczęła cicho płakać.~- Nie płacz,
44    II,  V    |        znamy się dobrze.~Szteinowa zaczęła dowodzić, że nie brakuje,
45    II,  VI   |       byłybyśmy bardzo wdzięczne - zaczęła Trawińska niskim, niesłychanie
46    II,  VI   |         serce...~Endelmanowa znowu zaczęła deklamować patetyczne podziękowanie,
47    II,  VI   |      złączona z główną transmisją, zaczęła pracować razem z innymi.~
48    II,  VI   |     przestraszona tłumem i hałasem zaczęła się gwałtownie rzucać i
49    II,  VII  |  współczucie zadrgało w jej sercu, zaczęła ją gorąco prosić.~Opierała
50    II,  VIII |          Róża, siedząca bez ruchu, zaczęła drżeć gwałtownie, powstrzymywać
51    II,  VIII |         coraz bliżej wyjścia, Mela zaczęła się trząść w strasznym zdenerwowaniu,
52    II,  X    |  okrwawione postacie i bez namysłu zaczęła pomagać Jaskólskiemu w opatrunkach.~
53    II,  X    |             nie dajta! - krzyczał.~Zaczęła mu tłumaczyć i uspakajać,
54    II,  XV   |       bliżej i oparta o jego ramię zaczęła z zapałem i tęsknotą malować
55    II,  XV   |    piersiach jedwabną chusteczkę i zaczęła się nią chłodzić.~- Co to
56    II,  XVI  |         się w kąt dorożki i płakać zaczęła spazmatycznie, i narzekać,
57    II,  XIX  |         Kesslera, wpadła w złość i zaczęła wymyślać na ojca, że przez
58    II,  XXI  |       coraz bardziej, potężniała i zaczęła się już wdzierać przez okna
59    II,  XXI  |    wysiłkiem zapanowała nad sobą i zaczęła czytać.~Czytała bardzo głośno.~-
60    II,  XXI  |      fortepian pod drzwi otwarte i zaczęła grać jakąś szaloną, dziką
61    II,  XXI  |     oszalała, wybiegła przed dom i zaczęła krzyczeć o pomoc.~Wkrótce
62    II,  XXIII|    barchanem naśladującym aksamit, zaczęła grać walca.~Wtedy nikłe