Tom,  Rozdzial

 1     I,  I    |    skończy w kryminale.~- Głupie słowo! - żachnął się niecierpliwie
 2     I,  II   |      czasem rzekł jakieś krótkie słowo, które jak błyskawica oblatywało
 3     I,  III  |       życiu szczerze zupełnie to słowo, najwięcej może ze słownika
 4     I,  V    |         To nasza przyjaźń i moje słowo jest pies, co ty gadasz,
 5     I,  V    |     wykrzyknął oburzony.~- Twoje słowo złoto, twoja przyjaźń to
 6     I,  V    |          adresem lokaja. A każde słowo czy dźwięk rozlegało się
 7     I,  VI   |     sobie nic a nic żydowskiego. Słowo honoru daję! - dorzucił
 8     I,  VI   |          od czasu do czasu jakie słowo poważne, a Zygmunt Grunspan,
 9     I,  VI   |     wierz, Mela, mówię szczerze, słowo uczciwego człowieka, że
10     I,  VII  | sprawdzać...~- Musimy wierzyć na słowo - przygryzła usta. Ujęły
11     I,  VII  |         który półgłosem mówił:~- Słowo pani daję, że to nie dekadencja,
12     I,  VII  |       liczyła opinia kraju, jego słowo równało się monecie brzęczącej,
13     I,  VIII |        się głośniej oddychać lub słowo zamienić ze sobą ze względu
14     I,  VIII |          nie ma zbójców, daję ci słowo.~- Gdzież tam, czytałam
15     I,  VIII |         w Łodzi ładne kobiety.~- Słowo honoru, że tego nie powiem.
16     I,  IX   |    wierzy, panie Trawiński, moje słowo to nie jest ten wiatr, moje
17     I,  IX   |         nie jest ten wiatr, moje słowo to dokument, to weksel z
18     I,  IX   |       dla Łodzi ostatnie pańskie słowo.~- Ostatnie i zupełnie szczere.
19     I,  X    |           miejsce było niezłe.~- Słowo honoru, nie winienem nic.
20     I,  X    |     konia, więc wierzę na zwykłe słowo.~- Słowo honoru daję, ale
21     I,  X    |        wierzę na zwykłe słowo.~- Słowo honoru daję, ale pan mnie
22     I,  X    |          mogę pożyczyć.~- A nie, słowo honoru daję, że dziękuję -
23     I,  X    |          miłości.~- Nie, daję ci słowo honoru, że się nie kocham.~-
24     I,  X    |       Wysocki przystając.~- Nie, słowo honoru, że nie. Co za myśl? -
25     I,  XI   |     tylko usłyszeć to upragnione słowo: kocham! Ale Wysocki nie
26     I,  XI   |          oryginału, ja panu daję słowo, że lepsza, bo ona kosztuje
27     I,  XI   |   istotnie nie sprawdzi. Daję ci słowo, że za niego nie wyjdę -
28     I,  XIV  |          ze dwadzieścia rubli.~- Słowo honoru, że nie mam trzech
29    II,  I    |           Po dwadzieścia groszy, słowo honoru panu daję! - szepnął
30    II,  I    |          rzeczy, żeby się o byle słowo tak obrażać!~- A bo mu też
31    II,  I    |      Antce - drwił Karol.~- Daję słowo, że nie wiem. co ze sobą
32    II,  I    |    gorąco niebacznie powiedziane słowo, ale Maks, jakby na przekór,
33    II,  II   |     twoja narzeczona! Ja ci daję słowo, że ty się z nią nie ożenisz,
34    II,  II   |      interesy? Dlaczego na jedno słowo daję panu teraz trzydzieści
35    II,  III  |       wskazując na skroń.~- Nie, słowo daję, że nie!~Obejrzała
36    II,  III  |   małżeństwo.~- Nigdy! Daję panu słowo, że dopóki ja żyję, to się
37    II,  V    |        co mi to szkodzi!~- Takie słowo, takie niedobre słowo pan
38    II,  V    |      Takie słowo, takie niedobre słowo pan powiedział - jęczała
39    II,  V    |          Ja panu powiem ostatnie słowo: dziesięć tysięcy rubli,
40    II,  VI   |       chciał mu powiedzieć jakie słowo pociechy, ale nie znalazł
41    II,  VII  |        panu przywieźć. Daję panu słowo, że tylko dlatego przyjechałam -
42    II,  VIII |         padnie im na duszę jedno słowo, tak dawno w sercach dźwięczące,
43    II,  X    |      Pamiętam, wiem, że na jedno słowo otworzyłby mi kasę na rozcież...
44    II,  X    |        puścił... a powiedział to słowo... - szepnął znacząco Moryc.~-
45    II,  XI   |      sercem, czasem rzucił jakie słowo, jakiś plan uboczny, który
46    II,  XIII |       patrząc na teścia.~- Mądre słowo powiedziałeś, Albert! Damy
47    II,  XIII |            Niech pan powie swoje słowo...~- Co pan masz? Powiedz
48    II,  XIII |     dajesz?~- Powiedziałem, moje słowo nie wiatr.~- Nie mogę. Potrzebuję
49    II,  XIII |       przed ludźmi. No, ostatnie słowo?~- Powiedziałem, masz pan
50    II,  XIII |      Powiedziałem, masz pan moje słowo.~- Słowo można zlikwidować
51    II,  XIII |           masz pan moje słowo.~- Słowo można zlikwidować bez zysku.
52    II,  XV   |        mówiła rozdrażniona.~- Co słowo to oskarżenie, i to bardzo
53    II,  XV   |   krytykę siebie? Ależ daję pani słowo, że nigdy, nigdy tego nie
54    II,  XV   |        całe dnie nieraz na jedno słowo, oczekując na próżno... -
55    II,  XVI  |          że nieprawda, daję panu słowo, że ani cienia prawdy.~-
56    II,  XVI  |    kantoru.~- Daję panu przecież słowo. Ja pańską żonę widziałem
57    II,  XVIII|       Nie śmiejcie się, daję wam słowo honoru, że jutro w nocy
58    II,  XVIII| spólników, ale za to ty zwrócisz słowo pannie Annie i ożenisz się,
59    II,  XVIII|          będzie, zwróć jej tylko słowo i nie męcz dłużej. Dziewczynę
60    II,  XIX  |        to go rozgniotę. Daję wam słowo, że nie warknie, on chce
61    II,  XXII |          zwrócę mu pierścionek i słowo. To tak ciężko, tak ciężko...~
62    II,  XXIII|          czasem w nagrodę jakieś słowo dobre lub uśmiech życzliwy,