Tom,  Rozdzial

 1     I,  II   |             pospiesznie informował, czasem obejrzał próbkę z farby,
 2     I,  II   |           podłodze wózki, szczękały czasem koła rozpędowe, zgrzytały
 3     I,  II   |     maszynom, oglądał towar, rzucał czasem posępnym okiem na ludzi,
 4     I,  II   |            posępnym okiem na ludzi, czasem rzekł jakieś krótkie słowo,
 5     I,  II   |        odpoczywał na stosach sztuk, czasem na progach; niknął, aby
 6     I,  II   |     materiałami, wydawał polecenia, czasem na jego skinienie zatrzymano
 7     I,  II   |            Stare Miasto do posługi, czasem kto zawoła do prania i tak
 8     I,  II   |           tylko dopełnienie maszyn.~Czasem, który patrzył przez szyby
 9     I,  III  |             promieniowały karminem; czasem wstrząsał nią dreszcz, wtedy
10     I,  IV   |           zaraz po teatrze.~- Żebym czasem za tę zabawę nie zapłacił
11     I,  V    |          zarabiał, i bez to, co się czasem przedało, a to prosiaka
12     I,  V    |           jakiego, a to gąskę, a to czasem jaką kapkę mleka albo i
13     I,  V    |            panowała przytłaczająca, czasem tylko papuga nic nie mogąc
14     I,  V    |       położył się, bał się, żeby mu czasem nie przeszkodziłi, potrzebuje
15     I,  VI   |         pomadą i szpilkami złotymi, czasem wetkniętym sztucznym kwiatkiem,
16     I,  VI   |            syczały na przechodniów.~Czasem bokiem tych nierozwartych
17     I,  VI   |          lepszy macher niż ja, a on czasem zrobi coś takiego, czego
18     I,  VI   |          mają oni. Polacy.~- Czy to czasem nie nazywa się duszą - powiedziała
19     I,  VIII |          obchodziło, był przy niej, czasem oddawał pocałunek tak namiętnie,
20     I,  VIII |       notesie leżącym obok talerza, czasem powłóczył zielonymi oczami
21     I,  VIII |           zwracać uwagi na pogrzeb, czasem tylko jaki robotnik uchylił
22     I,  IX   |             korytarzach było pusto, czasem tylko rozległ się klekot
23     I,  IX   |        żonie o sprawach niektórych, czasem się kłócił z Maksem, pokpiwał
24     I,  IX   |        stołu, gładziła swoje kotki, czasem przystawała i podnosząc
25     I,  IX   |         Uparł się i chce przemóc.~- Czasem tacy wychodzą dobrze na
26     I,  X    |        widzi pani, taki to może się czasem przydać.~- Moja Zosiu, już
27     I,  X    |          teatr jeszcze mnie zajmuje czasem, bo zatarga nerwami, zdenerwuje,
28     I,  X    |         Pozer!" Dlaczego? Że rzucam czasem paradoks o marności życia,
29     I,  XII  |       królewskie dostojeństwo myśli czasem przeznaczać. - A nie chcesz?~-
30     I,  XIV  |      śledczą.~- Bo dobrze patrzę.~- Czasem się opłaca taki dobry wzrok!~-
31     I,  XIV  |             Weźmie pan pieniądze?~- Czasem tylko patrzę, ot tyle, o!
32    II,  I    |          twarz pochylał nad stołem, czasem pykał z fajki i okrywał
33    II,  I    |            wszystkich stron Karola, czasem się zapuszczał na drugą
34    II,  I    |     przytłumione dźwięki organów, a czasem wznosił się głos organisty,
35    II,  I    |         wznosił się głos organisty, czasem chór głosów dźwięczał uroczyście,
36    II,  I    |        głosów dźwięczał uroczyście, czasem słaby głos księdza przedarł
37    II,  I    |             westchnień i kasztan; a czasem przycichało wszystko i wtedy
38    II,  I    |         niech Stach powie, żyło się czasem na bórg, ale jak mi dziewczyna
39    II,  I    |          się nad głowami idących, a czasem przepiórki z głębi zielonych
40    II,  II   |       dowcipy z okienka do okienka, czasem wybuch śmiechu, który milknął,
41    II,  III  |             a nie wszystko.~- Pi... czasem to nie jest takie... straszne.
42    II,  III  |       rozlewając się w ciszy parku, czasem ryk zwierząt z menażerii
43    II,  III  |        rozdarł powietrze na chwilę, czasem jakieś głosy rozbitą gamą
44    II,  III  |            na puszystych trawach, a czasem potężne echa miasta wpadały
45    II,  VI   |           niewyraźne szmery rozmów, czasem dzwonki telefonu, a czasem
46    II,  VI   |          czasem dzwonki telefonu, a czasem tuż za drzwiami rozległ
47    II,  VII  |       jasnych, wiośnianych kwiatów,~Czasem tylko Nina dotykała ustami
48    II,  VII  | zdenerwowana, że rozmawiała z Madą, czasem się śmiała, opowiadała o
49    II,  VIII |         oglądała się nieprzytomnie, czasem jakiś dźwięk wydarł się
50    II,  IX   |           Wysockiej z namiętnością, czasem rzucała się głową naprzód,
51    II,  IX   |          już życiem odruchów tylko, czasem cichy jęk wydarł się z jej
52    II,  X    |            sama zawieszała firanki, czasem żywo rozmawiała z Mateuszem,
53    II,  XI   |           przytakiwał całym sercem, czasem rzucił jakie słowo, jakiś
54    II,  XV   |             już rozporządzać sobą i czasem swoim.~- A! - wyrwało się
55    II,  XV   |            półsłówkowych ostrzeżeń. Czasem się z tym wyrywał Maks,
56    II,  XVI  |              nie rozmawiał z nikim, czasem pił, przyglądał się zebranym,
57    II,  XVII |       jeszcze?~- Nie wiem. Wiem, że czasem go kocham, czasem nienawidzę,
58    II,  XVII |          Wiem, że czasem go kocham, czasem nienawidzę, a zawsze jest
59    II,  XVIII|         swobodnie. Wspomnijcie mnie czasem, jeśli chcecie, i pamiętajcie,
60    II,  XXIII|        komplementy damom, rozmawiać czasem z Madą, czuwać nawet nad
61    II,  XXIII|             uwielbiać, rzucając jej czasem w nagrodę jakieś słowo dobre
62    II,  XXIII|           jaki je oblał, przebiegał czasem dreszcz jakiś, to znowu