Tom,  Rozdzial

 1     I,  III |             Pieniędzy! Pieniędzy! - wołał w myśli, zrywając się z
 2     I,  IV  |             szukam, i szukam, idę - wołał przez sen, roztrzęsionym
 3     I,  V   |          pan to, panie redaktorze - wołał któryś zwracając się do
 4     I,  V   |          kobietą, to szkoda czasu - wołał ze śmiechem znany powszechnie
 5     I,  V   |       powiem nic.~- A widzisz pan - wołał doktor rozpromieniony, podkręcając
 6     I,  V   |            towar? Kto w tym robi? - wołał nanosząc się od śmiechu.~-
 7     I,  V   |           mi obrzydliwie.~- Maks! - wołał tymczasem Karol trzęsąc
 8     I,  V   |          tego łódzkiego krajobrazu, wolał mieszkać w wynajętym mieszkaniu
 9     I,  V   |                Co, ładne, prawda? - wołał uszczęśliwiony wycierając
10     I,  VI  |           plecami.~- Kelner! Zal! - wołał, wyjmując portmonetkę.~-
11     I,  VI  |            patrzcie, jakie nóżki! - wołał cmokając ustami.~- Ta ma
12     I,  VI  |              bo suknia się błoci! - wołał za jakąś dziewczyną Bum-Bum.~-
13     I,  VI  |      spocony, darł się najgłośniej, wołał, żeby się porozumieli, i
14     I,  VI  |          cygaro i od czasu do czasu wołał:~- Cicho, Żydy!~- To nie
15     I,  VI  |          Żydzi lub łódzcy ludzie! - wołał ironicznie. - Przywykłaś
16     I,  VII | Fotografujcie mnie w takiej pozie - wołał kładąc się wznak na dywanie
17     I,  VII |          człowieczeństwo wychodzi - wołał drwiąco Bernard, który przez
18     I,  VIII|          ust. - Ktoś woła!~Nikt nie wołał, las szumiał i pochylał
19     I,  VIII|           ze strachem, bo jak tylko wołał po imieniu i udawał łagodnego,
20     I,  VIII|       przedzierał się przez szyby i wołał go do roboty.~I tak prędko
21     I,  IX  |             rady Borowieckiego, ale wolał tę chwilę ostatniego zawodu
22     I,  IX  |        trzydzieści milionów rubli - wołał z entuzjazmem, przystając
23     I,  IX  |           chodź!~- Zaraz przyjadę - wołał chłopak, poganiał konia
24     I,  IX  |       głowie, oklepywał mu piersi i wołał: - Cieśka, cieśka słucha
25     I,  IX  |           Herman, konia do stajni - wołał, ale dziadek zdjął go z
26     I,  IX  |                Jasiu, co to jest? - wołał Baum, wyjmując z kieszeni
27     I,  IX  |               Nie drwij, już ja bym wolał, żeby on był trochę mądrzejszy.~-
28     I,  XI  |          się do niego przyzwyczaić, wolał zawsze pokój brudniejszy
29     I,  XI  |             irytowało najwięcej, bo wolał stosunek z kobietami pospolitymi,
30     I,  XI  |              damy się nudzą same! - wołał Endeiman do młodzieży zgromadzonej
31     I,  XI  |             galerii, powinszować! - wołał bankier.~- Co oni będą wiprawiać
32     I,  XIII|            zaraz przyjdzie doktór - wołał sinymi ustami.~A gdy po
33     I,  XIV |            herbata czeka na pana! - wołał Horn.~Józio, rozczerwieniony
34     I,  XIV |          nie cierpię i nienawidzę - wołał wychodząc.~- Aha!~Usłyszał
35     I,  XVI |               Welt, jak się masz? - wołał Kurowski spostrzegłszy Moryca.~-
36    II,  I   |            i przy każdej nowej grze wołał:~- Śliczny kolor, długi
37    II,  I   |            bo mi fajeczka zgasła! - wołał drżącym z oburzenia głosem
38    II,  I   |             co, tom zrobił figla! - wołał.~- Cóż ta za gęsia idylla?
39    II,  I   |           gonię, ażem się zakasał - wołał ksiądz pędząc za nimi z
40    II,  I   |          najprędzej. Anka, Anusiu - wołał rozbawiony.~- Nie wstydźże
41    II,  I   |             ciszej i coraz częściej wołał na Jaśka o ogień, i coraz
42    II,  I   |       doskonale, panie Karczmarek - wołał Karol śmiejąc się.~- Prawdę
43    II,  I   |          wszystko śliczniutko, o! - wołał ksiądz wskazując na pola
44    II,  II  |        zaraz urodzi samego lorda! - wołał z politowaniem i zgrozą.~-
45    II,  III |            muszę być poczerniony! - wołał, nieco rozbawiony sceną,
46    II,  III |          już idę, już mnie nie ma - wołał spiesznie wychodząc, bo
47    II,  V   |             ja może przeszkadzam! - wołał już od progu, nie wyjmując
48    II,  VI  |            żona Regina na Ruchlę! - wołał wzburzony do urzędników. -
49    II,  VI  |         masz, Róża! jak się masz! - wołał Szaja i gdy go Róża ucałowała,
50    II,  X   |          smyku, niech cię ucałuję - wołał pan Adam śmiejąc się z radości.~-
51    II,  XI  |       dostanę buzi na do widzenia - wołał Moryc uchylając drzwi z
52    II,  XI  |           jak się kochany pan ma! - wołał całując go. - Ja byłem tak
53    II,  XI  |             już w panu zakochałem - wołał bankier rozpromieniony,
54    II,  XV  |             pan Adam stukał kijem i wołał:~- Czytaj, czytaj! a to,
55    II,  XVI |          bił cybuchem po sutannie i wołał:~- Dobrze, dobrze, moje
56    II,  XVI |           pociągał wygasły cybuch i wołał:~- Jasiek, a daj no, smyku,
57    II,  XVI |            położył się bez trzech - wołał ksiądz Szymon zaczynając
58    II,  XVI |        chodź do nas, napijemy się – wołał z werendy Myszkowski, siedzący
59    II,  XVI |            tego nigdy nie zapomnę - wołał uradowany, upojony szczęściem.~
60    II,  XVII|             Pieniędzy! pieniędzy! - wołał wtedy w duszy, a patrząc
61    II,  XIX |          ironicznie, a pan Adam za. wołał ze szczerym podziwem:~-