Tom,  Rozdzial

 1     I,  III  |         kamizelkę i szeptał żonie:~- Lucy, czemu się ty tak wystawiasz?
 2     I,  III  |           spoglądał do loży Zukerów.~Lucy wachlowała się gwałtownie
 3     I,  III  |              loży siedziała samotnie Lucy i znowu patrzyła na Borowieckiego.~
 4     I,  III  |            cicho i bardzo głęboko:~- Lucy! Lucy!~Wstrząsnęła się,
 5     I,  III  |              bardzo głęboko:~- Lucy! Lucy!~Wstrząsnęła się, puściła
 6     I,  III  |            jak martwa.~- Kocham cię, Lucy, kocham! - powtarzał nie
 7     I,  III  |    oślepiającej, jaka ich porwała.~- Lucy!~- Pocałuj mnie.~- Kochasz?~-
 8     I,  III  |              i poszedł do jadalnego.~Lucy nie było jeszcze.~Usłyszał
 9     I,  III  |             raczej wpadła do jadalni Lucy i rzuciła mu się prosto
10     I,  III  |              ta paliła go jak ogień, Lucy drżała z niecierpliwości,
11     I,  III  |        palące, napisał:~"Kocham cię, Lucy!"~Wyrwała mu bilet z rąk,
12     I,  IV   |          przerzucił się do wspomnień Lucy i utonął w nich.~Znał ją
13     I,  V    |               bo przyszła mu na myśl Lucy.~- Twoja tajemnica to twój
14     I,  V    |       dzisiejszej nocy: teatr, loże, Lucy, knajpa, telegram, Moryc
15     I,  V    |       przykładając ucho do muszli.~- Lucy. Kocham cię! - drgały mu
16     I,  VIII |           Borowiecki do telefonu, bo Lucy go prosiła, aby natychmiast
17     I,  VIII |            nie mogąc nigdzie dojrzeć Lucy.~Zirytowany bezowocnym poszukiwaniem
18     I,  VIII |              rzuciła mu się na szyję Lucy, i z taką gwałtownością,
19     I,  VIII |      głośniejszym trzepał w gałęzie.~Lucy rozmawiała niestrudzenie,
20     I,  XI   |           końcu szepnęła:~- Dlaczego Lucy nie przyszła?~I lekka ironia
21     I,  XI   |              panie, ja pytam tylko o Lucy, o naszą serdeczną przyjaciółkę,
22     I,  XI   |               bo zalała go złość, że Lucy wypaplała przed tą klasyczną
23     I,  XI   |         gniewała za taką miłość?~- A Lucy, panie Karolu! Dobrzem Dowiedziała,
24     I,  XII  |       obiecał być dzisiaj o zmroku u Lucy, nie poszedł.~Teraz, gdy
25     I,  XII  |             pełną przeróżnych drgań, Lucy była mu wyrzutem sumienia.~
26     I,  XII  |           życia inaczej, pojechał do Lucy.~ ~
27     I,  XVI  |     Borowiecki pozostał przy karecie Lucy, zatrzymanej wraz z innymi
28     I,  XVI  |           lepiej, bliżej! - szeptała Lucy.~- Tak dobrze? - pytał również
29     I,  XVI  |          karety ciotka, towarzysząca Lucy.~- Muszę już panią pożegnać.~-
30    II,  I    |           raz drugi. Depesza była od Lucy.~- Bardzo się pan nudzi
31    II,  I    |         przybył jeszcze ten telegram Lucy, o której myślał z trwogą,
32    II,  I    |           stanie potem.~Wiedział, że Lucy dotrzymuje słowa swoim namiętnościom,
33    II,  III  |          Przeczytał raz jeszcze list Lucy, która naznaczała mu spotkanie
34    II,  III  |        Piotrkowskiej.~Do spotkania z Lucy miał czas jeszcze, więc
35    II,  III  |              jasną powierzchnią wód.~Lucy jeszcze nie było.~Zaczął
36    II,  III  |           ociężale poszedł do groty.~Lucy już tam czekała i zobaczywszy
37    II,  III  |              obcierali się biodrami.~Lucy co chwila zaglądała mu w
38    II,  III  |           zalał park dziką kanonadą.~Lucy przestała płakać, obtarła
39    II,  III  |              ratunku.~- Uspokój się, Lucy, jesteś rozdrażniona, zdenerwowana
40    II,  III  |   rozdrażniona. Trzeba się uspokoić, Lucy, i nie trzeba takich rzeczy
41    II,  III  |             one bardzo bolą, dobrze, Lucy? - szeptał siląc się na
42    II,  X    |             Przeczytał tylko list od Lucy, w którym go błagała, aby
43    II,  XV   |             z nim; to samo mówiła mu Lucy przed godziną, bo od niej
44    II,  XV   |      monogramem na środku, zabrał ją Lucy i zapomniał schować głębiej.~-
45    II,  XV   |            niż dawniej widywał się z Lucy.~ ~
46    II,  XVI  |            stosunku Borowieckiego do Lucy.~Borowiecki długo czytał,
47    II,  XVI  |         przyszło mu na myśl, że może Lucy wyznała wszystko~Nogi zaczęły
48    II,  XVI  |        równowagę, był pewnym już,~że Lucy nic nie powiedziała, więc
49    II,  XVI  |           chciał bądź co bądź ocalić Lucy, że Zuker list rzucił na
50    II,  XVI  |          teraz jak samemu sobie, jak Lucy... Niech pan liczy na mnie,
51    II,  XVI  |           umówione miejsce oczekiwać Lucy.~Po przeszło godzinnym oczekiwaniu,
52    II,  XVI  |              zdenerwowało do reszty, Lucy ukazała się na trotuarze,
53    II,  XVI  |          prosiła gorąco.~- Przyjadę, Lucy.~- Kochasz mnie jeszcze?~-
54    II,  XVI  | odpowiedziała szczerze.~- To dobrze, Lucy, dobrze, ale widzisz, trzeba
55    II,  XX   |              Berlinie.~Przyjechał do Lucy, bo go zasypywała depeszami
56    II,  XX   |              i ciągłymi kłopotami.~Z Lucy widywał się po dwa razy
57    II,  XX   |           męczarnią, tym większą, że Lucy bardzo zbrzydła; nie mógł
58    II,  XX   |            wzruszającej nieśmiałości Lucy, ta piękna Lucy, podziw
59    II,  XX   |         nieśmiałości Lucy, ta piękna Lucy, podziw Łodzi, a budziła
60    II,  XXIII|        których spotykał się kiedyś z Lucy...~- Lucy... Emma!... -
61    II,  XXIII|      spotykał się kiedyś z Lucy...~- Lucy... Emma!... - powiedział