Tom,  Rozdzial

 1     I,  I   |        obliczałem i tak zeszło.~- Wiesz, Goldberg się spalił dzisiaj
 2     I,  III |          Dobrze. Masz zamówienie. Wiesz, w Białymstoku spotkałem
 3     I,  IV  |     dorożkarzowi: - Jedź na miód, wiesz gdzie? Jeśli tam nie będzie,
 4     I,  V   |         pan jesteś... no, już pan wiesz j my wiemy, co pan jesteś,
 5     I,  V   |          zaperzony.~- Skąd to pan wiesz, miałeś je pan w komis? -
 6     I,  V   |        sto. Teraz nic nie wiem.~- Wiesz, to jest genialne!~- Słyszysz
 7     I,  V   |       coraz bardziej do siebie.~- Wiesz, nie pamiętam nigdy, abym
 8     I,  V   |      wreszcie rzekł uroczyście.~- Wiesz, Karol, my mamy już przyszłość,
 9     I,  V   |              Toś mnie nie znał.~- Wiesz, że po tym fakcie jeszcze
10     I,  V   |           co obrażać, zresztą pan wiesz, jak pana cenię, pan jesteś
11     I,  VI  |       prędko odbyć pańszczyznę.~- Wiesz przecie, Mela, że ja z wielką
12     I,  VII |           się to ma ciągnąć?~- Ty wiesz najlepiej dokąd, do śmierci
13     I,  IX  |            Pan jej nie znasz! Pan wiesz, ile ona w przeszłym roku
14     I,  IX  |             odpowiedział cicho.~- Wiesz, ten blat trzeba będzie
15     I,  IX  |         nie popełniłeś nic złego! Wiesz, gdybym cię nie kochała
16     I,  IX  |  kawalerskim życiu.~- Ha, ha, ha, wiesz, Berta, że to jest pyszny
17     I,  IX  |       używać aż do obrzydzenia.~- Wiesz, pojadę na kilka dni na
18     I,  IX  |         wyszyto i powieszono.~- A wiesz, to mi się podoba, te biblijne
19     I,  IX  |         unikał mojego wzroku. Nie wiesz, jak wysoko?~- Dziesięć
20     I,  X   |      dzikie kaczki już w knotach. Wiesz, mnie się wczoraj śniło,
21     I,  X   |          kiedy one już nie nasze. Wiesz, dlaczego ja z tego bułanka
22     I,  X   |         uciekłam na cały wieczór. Wiesz, Józiu, ten twoi młody Baum
23     I,  X   |         teatralne, przecież o tym wiesz, to dobre dla was! Skrzywił
24     I,  X   |       jeszcze z tego sprawy.~- To wiesz więcej niż ja sam, a w kimże,
25     I,  XI  |       Dziękuję ci, Róża, ale sama wiesz, że nie mogę, ojciec się
26     I,  XI  |           ci przykrość?~- Tak, bo wiesz, że nigdy nie mówię tego,
27     I,  XI  |      Mówisz, aby mówić, bo dobrze wiesz, że nikt nie jest mniej
28     I,  XII |    fabrykantów i życie fabryk, to wiesz tak dobrze o tym jak i ja.
29     I,  XII |    niewolę swojej fabryki.~- Skąd wiesz, że ochotnie? czemu nie
30     I,  XIV |        urzeczywistnienia.~- Co ty wiesz, co ty możesz wiedzieć prócz
31     I,  XVI |      niepokojem.~- Mendelsohn, ty wiesz, co się dzieje z bawełną?~-
32     I,  XVI |     przegląd wszystkich kobiet.~- Wiesz, Myszkowski, że ta ruda
33    II,  I   |           Karczmarek, że tego nie wiesz, oni chcą~twoją glinę kupić.
34    II,  II  |          się pokornie.~- Mało pan wiesz - mruknął bankier odsuwając:
35    II,  II  |              Nic nie wiadomo. Pan wiesz, że firma jest w likwidacji,
36    II,  II  |        całej bawełnie łódzkiej. A wiesz pan dlaczego? Żeby Polacy
37    II,  II  |          zdechłby prędko, ale pan wiesz, jak on podparł Bucholca,
38    II,  II  |          on podparł Bucholca, pan wiesz, co to jest za kolorysta!
39    II,  II  |         za kolorysta! no i to pan wiesz, że w niego wierzą, że on
40    II,  III |           i szepnął mu do ucha:~- Wiesz, nie przysłali farbiarek,
41    II,  III |           żydowszczyzny w niczym, wiesz o tym dobrze.~- Zobaczymy,
42    II,  III |          zdenerwowana i nawet nie wiesz, czego żądasz.~- Wiem, Karl,
43    II,  III | niespokojnie i oglądał zegarek.~- Wiesz, zagrozili mi, że jeśli
44    II,  V   |           Moryc Welt.~- Kiedy pan wiesz, to mówmy krótko i prędko -
45    II,  VI  |            drwił Stanisław.~- Pan wiesz, panie Horn, dlaczego my
46    II,  X   |      uwagę na Moryca.~- Dlaczego? Wiesz co? - zapytał żywo Karol. -
47    II,  XI  |         dość niecierpliwie. - Pan wiesz, jak place idą w górę, jak
48    II,  XI  |      matka była moją kuzynką, pan wiesz?~- Sprzedawała resztki na
49    II,  XII |     Kessler.~- Zaczekaj chwilę.~- Wiesz, pójdę z tobą, mogę ci być
50    II,  XII |    Chodził już koło niej Hausner, wiesz, nasz chemik, ale mu szczerze
51    II,  XIII|       Bernsztajnowa o tym mówiła. Wiesz, co ci Mela powie?~- Jeszcze
52    II,  XIII|          żenić włoski książę, pan wiesz.~- Szkoda, że za niego nie
53    II,  XIII|         tego powiedzieć, Mela! Ty wiesz, że ja jestem kupiec, ja
54    II,  XV  |            jako twoja krewna, czy wiesz, co mówią w Łodzi o tobie
55    II,  XV  |         podchwyciła mocno.~- Więc wiesz?~- Nie, ciocia mi to powiedziała
56    II,  XVI |  dzieciątko kochane, niczego. Ale wiesz, Anula, Zajączek położył
57    II,  XVI |      Berlina, na cały ten czas... wiesz... Przytuliła się do niego
58    II,  XXI |          Ty jesteś rozżalony, nie wiesz, co mówisz, krzywdzisz mnie
59    II,  XXI |        resztki, jakie zostały. Ty wiesz, jakie ja mam serce dla
60    II,  XXII|        mówiła z rozrzewnieniem:~- Wiesz, że mną nikt się tak nie