Tom,  Rozdzial

 1     I,  I    |        złodzieje, czy porządni ludzie? My wszyscy razem jesteśmy
 2     I,  I    |      potrzebujemy być porządni ludzie, gładcy, mili, dobrzy. Jak
 3     I,  II   |     nimby gazowych świateł - i ludzie, i maszyny wyglądali jak
 4     I,  II   |    wyższym piętrze w suszarni.~Ludzie, z tyłu maszyn podkładający
 5     I,  II   |     czasu wózki i przechodzili ludzie, w kilku kierunkach biegły
 6     I,  II   |     bez trzy roki nie zarobił. Ludzie się dziwowali, a ten zapowietrzony
 7     I,  IV   |       i ja raz. Potem przyszły ludzie z blichu naszego, dobre
 8     I,  V    |   fabryki nie ma nic, są tylko ludzie z Kurowa, z listem. Czekają
 9     I,  V    |       stogów. Widzieliście wy, ludzie! Ażeby nam tak kulasy poupadły,
10     I,  V    |       kogo w Łodzi?~- Są tutak ludzie z naszych stron, jest Antek
11     I,  V    |     pokoju.~- Co za kopalniani ludzie! przeżytki - mruczał chodząc
12     I,  V    |           I ta robocza masa to ludzie.~- Bydło, bydło - wykrzyknął
13     I,  V    |   pożyczkę.~- Uważasz pan, jak ludzie mnie cenią! jak kochają~
14     I,  V    |  dokument, co o mnie mówią moi ludzie - i uśmiechał się pogardliwie.~-
15     I,  VI   |        ci się Żydzi lub łódzcy ludzie! - wołał ironicznie. - Przywykłaś
16     I,  X    |     organy buuum... buuum... a ludzie noszą takie chustki z obrazkami
17     I,  X    |     pamięci adresy.~- Dlaczego ludzie muszą się tak męczyć? za
18     I,  XI   |        tyle tylko, ile wszyscy ludzie.~- A gdybym chciał opowiedzieć
19     I,  XIII |       Bo pani dobra,~- A potem ludzie się z nich śmieją. Gdybym
20     I,  XIII |        niech sobie stoi, niech ludzie wiedzą, że Muller może mieć
21     I,  XIII |        Jakim batem, gdzie bat! Ludzie muszą robić, no, powiedz
22     I,  XIII |        żeby mieć miliony, żeby ludzie podziwiali, żeby jeździć
23     I,  XIII |       człowieka zjadają drudzy ludzie, jedzą go bankructwa, jedzą
24     I,  XIV  |      biały dzień zarzynali się ludzie scyzorykami!~O takich głupstwach
25     I,  XIV  |     dziwnym światłem, w którym ludzie i rzec/y mają wygląd trupów,
26     I,  XVI  |   tysięcy ludzi, ten milioner!~Ludzie z trwogą i w cichości smutku
27    II,  I    |     uśmiechając się chytrze. - Ludzie są głupie, bo najpierwej
28    II,  I    |  Zgolona do czysta, już ją tam ludzie na podeszwach roznieśli
29    II,  II   |   przyczyna, bo pieniądze mają ludzie, a pan masz wielkie zaufanie
30    II,  II   |   kredyt. Któż je rozpuszczał?~Ludzie Grosglika, Szai i Zukera.~-
31    II,  III  |    ukropem nie do wytrzymania.~Ludzie wlekli się ociężale trotuarami,
32    II,  III  |    wołać, że kocham. Co mi tam ludzie, gdy ty jesteś przy mnie!~-
33    II,  IV   |       wypędzaj! Zabijcie mnie. ludzie, bo już nie wytrzymam! Adam,
34    II,  VI   |  usiądzie. Porozmawiajmy, jako ludzie dobrze wychowani, po dżentelmeńsku.
35    II,  VI   |           Ja znowu lubię, żeby ludzie wiedzieli, co ja daję. Dobrze,
36    II,  VI   |      się nie chwalę, ale niech ludzie wiedzą, że ja mam dobre
37    II,  VI   |       którym widmowo majaczyły ludzie i rzeczy.~Słońce zalewało
38    II,  VI   |       fabrykantów przychodzą i ludzie.~Rozstali się pośpiesznie,
39    II,  VII  |          Bo przecież to nie są ludzie, choćby ta znaczna część
40    II,  VII  |   różnych działów fabrycznych; ludzie od robienia interesów i
41    II,  VIII |    istniał już dla nich świat, ludzie, rzeczywistość, wszystko
42    II,  XI   |     francuskim romansie młodzi ludzie mają swoje przyjaciółki -
43    II,  XI   |     podobać. Mówmy ze sobą jak ludzie.~- A ja panu tak wierzyłem,
44    II,  XIII | dziwnie miękko a ociężale, jak ludzie wyczerpani cierpieniem.
45    II,  XV   |        dobrze, nie psuliby nam ludzie spokojnego i trwałego szczęścia -
46    II,  XV   | uśmiechał się ironicznie i gdy ludzie odeszli, powiedział drwiąco:~-
47    II,  XV   |        Nikt by nie słuchał, bo ludzie są szczęśliwsi przez to
48    II,  XV   |        mszczą teraz, a zresztą ludzie nigdy znosić me mogą spokojnie
49    II,  XV   |     uważnie.~A przy tym i inni ludzie nie żałowali jej półsłówkowych
50    II,  XVI  |     przy każdej maszynie stali ludzie i wszystkie transmisje,
51    II,  XVI  |         Rzeknę swoje! Żeby się ludzie kochały, w to nie uwierzę -
52    II,  XXI  |     był zamęt nie do opisania, ludzie z krzykiem obłąkanych wybiegali
53    II,  XXI  |     pomoc.~Wkrótce zjawili się ludzie z Wysockim, który zajęty
54    II,  XXI  |       gruzy.~Ogień tryumfował, ludzie już odstępowali, bo musieli
55    II,  XXI  |       Taka była moc pożaru, że ludzie milkli i stali w osłupieniu,
56    II,  XXIII|     się wsuwać cichaczem różni ludzie i fabrykanci i rozpraszali
57    II,  XXIII|       wiru, w którym kotłowali ludzie, fabryki, materiały i namiętności,
58    II,  XXIII|    nudzi go fabryka, interesy, ludzie, pieniądze - że nudzi go
59    II,  XXIII|        i z rynsztoków ciągnęli ludzie nieskończoną procesją do
60    II,  XXIII|   wysychały rzeki, rodzili się ludzie, a on wszystko ssał w siebie