Tom,  Rozdzial

 1     I,  II   |          mieszkali u stryjecznych swoich. Myśwa żyli z wyrobku ino,
 2     I,  III  |          bywał grzecznym względem swoich pachciarzy. Welt to zna
 3     I,  III  |           chce powierzyć agenturę swoich towarów na cały Wschód,
 4     I,  III  |         Stojowsky, kręcili się na swoich miejscach coraz niespokojniej,
 5     I,  III  |     szalonej, płynącej z poczucia swoich milionów.~Był największym
 6     I,  V    |         zupełnym panem wszystkich swoich władz - odparł dość cierpko,
 7     I,  IX   |          zachodów, tyle kapitałów swoich i cudzych, tyle lat pełnych
 8     I,  IX   |      archeologicznej spuścizny po swoich ojcach i poszedł do kantoru,
 9     I,  IX   |          śmiał przystąpić do celu swoich odwiedzin, powstrzymywał
10     I,  XI   |          powiedziała mu dzisiaj o swoich cierpieniach, bo był taki
11     I,  XI   |             Przynajmniej bliźnich swoich.~- Jeśli ci są nudni, ach,
12     I,  XI   |      państwo zechcą nie opuszczać swoich miejsc, co? - mówił podniesionym
13     I,  XII  |        zobaczy tej dumnej głowy w swoich ramionach.~Tak go oszałamiała
14     I,  XII  |        człowieczeństwa szukałeś w swoich kochankach - tylko miłości.
15     I,  XII  |           tamtej epoce fabrykować swoich chemikaliów.~- Miałbym robotę
16     I,  XIII |      zaperzony.~- Bo są głupsi od swoich robotników i dlatego mają
17     I,  XIII |         pracujący całym wysiłkiem swoich i cudzych mięśni i władz -
18     I,  XIV  |       wyrzucali na przyozdobienie swoich pałaców i legowisk.~Takim
19     I,  XIV  |        całej rodziny i dyrektorów swoich, ustawił skrzynię na honorowym
20     I,  XIV  |         chciał matce powiedzieć o swoich podejrzeniach, ale zobaczywszy
21     I,  XV   |          wodził nimi po konturach swoich fabryk, rozrzuconych dookoła
22     I,  XVI  |          się pogrzebem jednemu ze swoich ludzi, a sam zanurzył się
23     I,  XVI  |        odbierał razem z pomocą od swoich dobroczyńców, upokorzenia,
24    II,  I    |     łyczek i łyków kurowskich, na swoich rówieśników i przyjaciół
25    II,  I    |        przez mus - nic. Kpi on ze swoich, co jużcić że nie jest pięknie,
26    II,  II   |          bo Kurowski bierze tylko swoich i tak stanął, że z nim nie
27    II,  II   |          po co im się brać do~nie swoich rzeczy, dlaczego oni nam
28    II,  III  |           że pan Mieczysław kocha swoich pacjentów, to jego utopia -
29    II,  V    |            Możecie mnie liczyć do swoich znajomych lub nie liczyć -
30    II,  VI   |           Czemu on nie pójdzie do swoich wychowawców?... Mogliby
31    II,  VII  |           ale skoro pan napisał o swoich kłopotach i o tym, że już
32    II,  VII  |     wydobyła na zastaw wszystkich swoich kosztowności i z różnych
33    II,  VII  |     śmiało, patrząc na niego spod swoich czarnych sobolowych brwi
34    II,  VII  |      pokazuję ludziom obcym nawet swoich brązów i obrazów najlepszych,
35    II,  VII  |            Mada Muller dusi się w swoich zbyt sztywnych jedwabiach,
36    II,  VII  |     dobrze pamiętała dolę tych ze swoich znajomych, które wyszły
37    II,  VIII | postanowienia.~- O nie, nie cofam swoich słów, niech mnie pani weźmie
38    II,  IX   |        ciekawe rzeczy opowiadał o swoich narzeczonych. Jakże fabryka?~-
39    II,  X    |    uszczęśliwiać ludzkość kosztem swoich obowiązków najbliższych.~-
40    II,  X    |       przeszkadzały do ujawnienia swoich dążeń, do otwartego robienia
41    II,  XI   |     bardzo niepoczciwie zostawiać swoich przyjaciół w takiej długiej
42    II,  XIII |         przyszedłem do was jak do swoich, jak do porządnych ludzi -
43    II,  XIII |            nie wtrącaj się do nie swoich rzeczy.~- Jak to nie do
44    II,  XIII |           rzeczy.~- Jak to nie do swoich rzeczy! mam takie same prawo
45    II,  XV   |           jeszcze nawet podejrzeń swoich się wstydziła, a pomimo
46    II,  XV   |          dalej, snując barwną nić swoich marzeń i tęsknot z wielką
47    II,  XV   |      zgody i jakby w poczuciu win swoich względem niej popełnionych;
48    II,  XVII |         położeniem swoim drwił ze swoich głupich przesądów, przeklinał
49    II,  XVII |    wieczorami w domu, opowiadał o swoich sprawach i częściej zwracał
50    II,  XVIII|          geniusze nie są wytworem swoich ras, a czymś zupełnie innym,
51    II,  XIX  |         któremu wciąż opowiadał o swoich interesach.~Horn szedł również
52    II,  XIX  |         lekceważeniem opowiadał o swoich czterdziestu tysiącach rubli,
53    II,  XIX  |         opowiadał od niechcenia o swoich stosunkach z milionerami,
54    II,  XX   |    uświadomieniem dokładnym stanu swoich interesów.~Asekuracja mogła
55    II,  XXI  |          i żyją całą pełnią władz swoich, pragnień, namiętności!...~-
56    II,  XXIII|           za czerwone mury fabryk swoich, na tego potwornego tyrana,
57    II,  XXIII|      założenia ochrony dla dzieci swoich robotników.~Począł znowu
58    II,  XXIII|         wycieńczała się ziemia ze swoich skarbów, wysychały rzeki,
59    II,  XXIII|        wszystko ssał w siebie i w swoich potężnych szczękach miażdżył