Tom,  Rozdzial

 1     I,  II   |            broni!~- Niecn żyje sto lat, niech ma sto pałaców, sto
 2     I,  III  |       miesięcy pragnęłam cię, tyle lat czekałam na to, tyle cierpiałam
 3     I,  IV   |          utonął w nich.~Znał ją od lat dwóch, ale nie zwrócił szczególniej-szej
 4     I,  V    |     interesie. Mam już trzydzieści lat, potrzebuję zacząć na siebie!~-
 5     I,  VI   |       kwitły i rodziły, a teraz od lat całych, ściśnięte pomiędzy
 6     I,  VI   |         sferze, pomimo że od dwóch lat już mieszkała przy ojcu
 7     I,  VI   |            my razem mieszkamy tyle lat, mnie się zdawało, że go
 8     I,  IX   |   kapitałów swoich i cudzych, tyle lat pełnych udręczeń przeżył
 9     I,  IX   |         jak się pięćdziesiąt sześć lat przeżyje w mieście, jak
10     I,  IX   |       głowie. Ja od pięćdziesięciu lat patrzę na każdą firmę, co
11     I,  IX   |     wielkiej wartości, które przez lat parę zwozili ze wszystkich
12     I,  IX   |            robiła pończochę, miała lat ze sześćdziesiąt, twarz
13     I,  IX   |          kuzynki, od niepamiętnych lat zajmującej się całym ich
14     I,  IX   |           regularnie co wieczór od lat dwudziestu z frau Augusty,
15     I,  IX   |         biedny, którym się Baum od lat paru opiekował. Miał lat
16     I,  IX   |           lat paru opiekował. Miał lat osiemnaście, wzrost ogromny,
17     I,  IX   |          usiadł do kolacji.~Pomimo lat osiemnastu i skończenia
18     I,  X    |            tego czworo, w wieku od lat dwóch do dziesięciu, bawiły
19     I,  X    |         jaka żarła całą rodzinę od lat dwóch, to jest od czasu
20     I,  X    |     niedołęstwo nie mógł od dwóch, lat znaleźć miejsca, bo jeśli
21     I,  XII  |         Życie podobne prowadził od lat kilku.~Nie miał zupełnie
22     I,  XII  |           Szkoda, że nie żyłem sto lat temu - zaczął~zwykłym tonem.~-
23     I,  XII  |       lepiej bawił na świecie. Sto lat temu było jeszcze dobrze.
24     I,  XIII |           myślisz, czym my od paru lat żyjemy? już nie kołdrami
25     I,  XIII |          na grzbietach białe cyfry lat, z jakich pochodziły.~Bucholc
26     I,  XIII |            biedaka, który od dwóch lat na próżno poszukuje pracy.~-
27     I,  XIV  |            posiadał po ojcu, że od łat wielu żyje z dnia na dzień,
28     I,  XIV  |       leczyć się, sam zaś od wielu lat nie wychylał się za Łódź,
29     I,  XVI  |            zawsze był, o którym od lat pięćdziesięciu mówiono,
30    II,  I    |            na księdza, z którym od lat dwudziestu kłócił się przynajmniej
31    II,  I    |         setki rubli zaledwie.~Tyle lat chodził w kieracie pracy,
32    II,  I    |     zdobywania każdego rubla, tyle lat tłumił w sobie najrozmaitsze
33    II,  I    |           nie mógł zaspokoić, tyle lat był głodnym szerokiego,
34    II,  I    |     opuścić musi Kurów, gdzie tyle lat przemieszkała.~- Co ja w
35    II,  I    |          toż on umarł z piętnaście lat temu.~- Był. Widziałem go!
36    II,  I    |  kieliszeczku wiśniaczku. Ma sześć lat, słodki jak miód, a co za
37    II,  I    |           zrobi się ruch. Dziesięć lat temu było tak samo. A cóż,
38    II,  I    |            zagadnął Karol.~- Sześć lat bez mała.~- A przedtem? -
39    II,  I    |        czytać i pisać dopiero parę lat temu.~- Ale po co chamowi
40    II,  II   |            prezesa już dwadzieścia lat, ja mam ośmioro dzieci!
41    II,  III  |          za bezcen, bo kilkanaście lat stała bezczynną.~Cały front
42    II,  VI   |           że przyszedł cały szereg lat ciężkich bardzo dla rolnictwa...
43    II,  VI   |            był w posiadaniu naszym lat czterysta.~- Długi zastaw! -
44    II,  VI   |      przebywania na południu przez lat kilka, wtrącał mimo woli
45    II,  VII  |            córki musimy poczekać z lat dwadzieścia. Zachwyca] się
46    II,  X    |     tygodnie, a pan Moryc z tysiąc lat.~- Za to ja pannie Kamie
47    II,  X    |           ma przecież z piętnaście lat, a zupełnie surowa dziczka.~
48    II,  XI   |        plany:~- Ja mam trzydzieści lat... czas mi zacząć... Mam
49    II,  XIII |          Meli?~- Ona całe dziesięć lat uczyła się na bardzo drogiej
50    II,  XV   |      jeszcze więcej roboty, całych lat potrzeba pracy wytężonej,
51    II,  XVI  |       kryminału, on pójdzie na sto lat na Sybir. Kochany pan Borowiecki,
52    II,  XVII |    Molierowskie gmachy rosły przez lat trzydzieści, że pawilon
53    II,  XVIII|        tonę, umieram. Jeszcze parę lat, a zgniłbym tutaj ze szczętem,
54    II,  XX   | rozgoryczały go coraz więcej.~Tyle lat pracy, wszystkie nadzieje,
55    II,  XXI  |       Stracił pan dzisiaj, za parę lat wszystko się odbije. Ja
56    II,  XXIII|         naszych znajomych te kilka lat, jakie upłynęły od ślubu
57    II,  XXIII|            niepowodzenia, od dwóch lat już stał znakomicie, był
58    II,  XXIII|       przykrzejszą?~Wino! Od dwóch lat z powodu przepracowania
59    II,  XXIII|           swoje, całe czterdzieści lat - które niby przędza nawinięta