Tom,  Rozdzial

 1     I,  I   |             pyskować zaczyna.~Gadał głośno, niskim, silnie brzmiącym
 2     I,  I   |            Blumentalów powiedziałeś głośno, że większość naszych fabrykantów
 3     I,  I   |            nie ma nic - zaśmiał się głośno.~- To razem właśnie mamy
 4     I,  III |           stukał kuflem i śmiał się głośno, ale nikt mu nie wtórował.~
 5     I,  III |             być - wykrzyknął prawie głośno Borowiecki zrywając się
 6     I,  V   |            stołu, krzyczało, gadało głośno, śmiało się i śpiewało,
 7     I,  VI  |      łakomie karmili, zazdroszczono głośno sprytnie ułożonych łajdactw,
 8     I,  VI  |          wyszedł ze swego spokoju i głośno dowodził; Regina, zmęczona
 9     I,  VI  |      parkanem z dzieckiem na ręku i głośno żebrzącej.~Moryc spojrzał
10     I,  VII |        opowie, on mi sekundował tak głośno, że wszystkie bumsy berlińskie
11     I,  VIII|            zaczęła się śmiać bardzo głośno i szczerze.~- Od miesiąca
12     I,  VIII|             resztka - myślał prawie głośno, aby zagłuszyć w sobie jakiś
13     I,  VIII|     poklękało przy trupie i zaczęły głośno odmawiać litanię za konających,
14     I,  IX  |           utonęła w książce, a Maks głośno gwizdał, żeby nie słyszeć
15     I,  IX  |             istotnie rozpłakała się głośno i wyszła z pokoju.~Matka
16     I,  IX  |        zabawki. Józio zaczął czytać głośno, zwykłym codziennym zwyczajem.
17     I,  IX  |         miłosierdzia."~Czytał Karol głośno biblijny werset, wyszyty
18     I,  XI  |        rozjaśnioną, herbatę chlipał głośno i w przerwach prędko odpowiadał
19     I,  XI  |          czerwony niż zwykłej gadał głośno i pogardliwie pluł na posadzkę,
20     I,  XI  |         obok niego i rozmawiało tak głośno, że się odsunął nieco.~-
21     I,  XI  |           tres joli! - wykrzykiwała głośno z zachwytu uklejnotowana
22     I,  XI  |            wygląda - tłumaczyła się głośno i tak szczerze, że Nina
23     I,  XII |        popielniczki i opowiadał coś głośno.~- Im musi być bardzo dobrze -
24     I,  XII |        wysoki, siedział przy stole, głośno mlaskał językiem i z kawałkiem
25     I,  XIII|            twarzą do ściany i sapał głośno z irytacji.~- Ojciec musi
26     I,  XIII|    zaniedbywał przy tym wykrzykiwań głośno:~- Wspaniałe, wspaniałe!~
27     I,  XIII|       wahania.~Roześmiał się prawie głośno, bo przypomniał sobie tego
28     I,  XIII|             360 pudów." Takie cyfry głośno dzwonią, to jest ładny papier
29     I,  XIII|            robi miliony! - krzyczał głośno Halpern.~- O co panom idzie? -
30     I,  XIV |           restauracji, a kto zawoła głośno: "Kelner!" to się bezwiednie
31     I,  XVI |          widzenia paniom! - wyrzekł głośno.~- Mąż mój przyjeżdża jutro,
32    II,  I   |            nie mógł, bo słowiki tak głośno śpiewały w bzach i ciągle
33    II,  I   |      indyczki i przybiegał do gęsi, głośno ciesząc się ze zwycięstwa.~
34    II,  I   |            bulgotać, gęsi krzyczały głośno, a kwoki ogarniały swoje
35    II,  I   |       rozczerwienił się z radości i głośno, bardzo głośno, żeby go
36    II,  I   |            radości i głośno, bardzo głośno, żeby go słyszeli przechodzący,
37    II,  I   |          Wilczek szedł na ostatku i głośno, łaskawie mówił do niektórych:~-
38    II,  I   |            szurgał nogami w ganku i głośno nos wycierał, a wszedłszy
39    II,  II  |           muzyk i zaczął odczytywać głośno jakieś sprawozdanie.~- Dużo
40    II,  II  |            daj mi herbaty - zawołał głośno do przedpokoju, z którego
41    II,  III |           tak poczernił? - zawołała głośno, aby odzyskać równowagę.~-
42    II,  III |          głucha, a po Łodzi mówiono głośno, że stary Baum ma bzika,
43    II,  III |             rozgniewałem i powiadam głośno: "Panie doktorze, tak nie
44    II,  III |          kawałki bułek i śmiała się głośno radosnym, dziecinnym śmiechem,
45    II,  IV  |            tak... Ale niech pan tak głośno nie mówi, jeszcze mama usłyszy.~
46    II,  VII |              Któż się tak przyznaje głośno do miłości...~- Nie lubię
47    II,  VII |           tylko upadła na fotelik i głośno, wrzaskliwie, przykładając
48    II,  VII | przestrzegać przed nimi, a mówi tak głośno, żeby panna Mela usłyszeć...
49    II,  VII |        która na próżno kilkakrotnie głośno pytała:~- Mela! czy ty nie
50    II,  VIII|     zakłopotania Trawińskiej, gadał głośno.~- Bardzo mi dobrze u państwa!
51    II,  X   |     przyjdzie na obiad - odpowiadał głośno, krzykliwie nawet, bo nie
52    II,  XI  |          pan ma metresę? - zawołała głośno. Umilkli wszyscy ze zdumienia,
53    II,  XIII|            jeden z robotników dosyć głośno.~- Co ty pyskujesz, do kogo
54    II,  XIII|            i wybiegł odgrażając się głośno, że musi zaprowadzić tutaj
55    II,  XVII|              że prasa trąbiła o tym głośno, a przez nią budził się
56    II,  XXI |             do werendy krzycząc coś głośno.~Anka porwała się i wybiegła
57    II,  XXI |          szukała atramentu, stąpała głośno, hałaśliwie uderzała drzwiami.~-
58    II,  XXI |      zaczęła czytać.~Czytała bardzo głośno.~- Słyszę... słyszę... -