Tom,  Rozdzial

 1     I,  I    |            ja nie mam racji - mnie idzie przecież o przyszłość nas
 2     I,  I    |         prawie, gdzie jest i dokąd idzie.~Tysiące robotników, niby
 3     I,  II   |           odpowiadają kobiety, gdy idzie o ich przyszłe gospodarstwo.~-
 4     I,  II   |      dyszał ciężko ze zmęczenia.~- Idzie, co? - zapytał po chwili.~-
 5     I,  II   |           jakiejś maszyny.~- Towar idzie na ziemię! - krzyknął majster.
 6     I,  III  |             przecież ich znam. Pan idzie?~- A zaraz.~Jakoż i wyszedł,
 7     I,  V    |          gwałtownie.~- Niech osoba idzie do diabła! Szmelc! - rzucił
 8     I,  VI   |           ma! - gadał Leon.~- O co idzie, o tę troszkę...~- Moryc,
 9     I,  VI   |    uczciwości, bo tu o gruby grosz idzie.~Krzyczeli wszyscy wyciągając
10     I,  VI   |           nie będę cicho, bo tutaj idzie o pieniądze, o moje pieniądze;
11     I,  VIII |            o nim, że bardzo prędko idzie do plajty.~Borowiecki zatelefonował
12     I,  VIII |       dadzą dwieście rubli i niech idzie się zapić. Ona cała ze swoimi
13     I,  VIII |            i walę za nią. Ona furt idzie, a ja za nią. Za Nowym Rynkiem,
14     I,  VIII |     zamruczał Wilhelm.~- Gdzie pan idzie? - zaczęła znowu, chcąc
15     I,  VIII |          wyprostowany.~- Jakże wam idzie?~- A dyć robię, wielmożny
16     I,  IX   |          tym uczuciem, z jakim się idzie do konających - bo fabryka,
17     I,  IX   |            groszy nieuczciwie, ale idzie mi o to, że stary pomaga
18     I,  X    |         jej dumy rodowej.~- Ojciec idzie z doktorem - szepnął Antoś
19     I,  X    |            wytworny dzisiaj.~- Nie idzie mi o to zupełnie.~- Więc
20     I,  XI   |          ramionach.~- Tą drogą nie idzie się do wiernej, siostrzanej
21     I,  XIII |        naśladować. Tylko ten towar idzie jako tako, ale on jest taki
22     I,  XIII |           pani dobre serce.~- Papa idzie - zawołała odsuwając się
23     I,  XIII |       głośno Halpern.~- O co panom idzie? - zapytał Borowiecki nie
24     I,  XIII |        samych specjalistów.~- Mnie idzie o najzwyklejszą pracę, więc
25     I,  XV   |        Dlaczegóż tak dzisiaj cicho idzie fabryka? - szepnął nasłuchując
26     I,  XV   | nasłuchując ze zdziwieniem.~- Ależ idzie jak zwykle! - odpowiedział
27     I,  XVI  |         skacze jak lokomotywa, ona idzie jak balon, bo jej to nic
28    II,  I    |            zarobię prawie nic, ale idzie mi bardzo o tę dostawę.
29    II,  I    |           inny, zapytując:~- Cegła idzie w tym roku dobrze?~- Nietęgo.
30    II,  I    |      zrobiliśmy spółkę i jakoś tam idzie.~- A cóż się stało z góreczką? -
31    II,  II   |       swoje farby. Ale to nie o to idzie, idzie o to, że jak się
32    II,  II   |             Ale to nie o to idzie, idzie o to, że jak się jednemu
33    II,  II   |         ale my zostajemy! o nas tu idzie! Pan mnie rozumie, panie
34    II,  III  |  materialny podobny.~- Nie o to mi idzie, zupełnie mi nie chodzi,
35    II,  III  |        resztek osobistego majątku. Idzie mi tylko o to, żeby się
36    II,  VI   |            pana trzymamy, ale mnie idzie o sposoby leczenia, o metodę,
37    II,  VI   |     sznurek od binokli. - Wreszcie idzie o to, jakimi środkami pan
38    II,  VI   |         uciekła do kochanka! Niech idzie, niech sobie robi, co się
39    II,  VI   |           szedł nie wiedząc, gdzie idzie, aż mu zastąpiła drogę niska,
40    II,  VI   |          do pasa, ale śmierć i tak idzie, panie... i przyńdzie, o
41    II,  VII  |       subtelniejszy. Mnie nie o to idzie, że przeszedł na inną wiarę,
42    II,  VIII |   stanowcza, przełomowa chwila już idzie ku nim, że za mgnienie zaraz
43    II,  IX   |          Mam pech! Wszystko mi tak idzie! - szepnął Karol ze złością.~-
44    II,  X    |        pana i znowu drzemał.~- Nie idzie Karol? - zapytała Anka z
45    II,  X    |            szyję.~- Oho! pan Karol idzie z Morycem. Wie pan, ja panu
46    II,  X    |            zobaczyła, że w fabryce idzie robota w dalszym ciągu.~
47    II,  X    |      niestety, nie mogę...~- Jeśli idzie o fabrykę, o całą przyszłość,
48    II,  X    |          tylko z większym rozpędem idzie do końca. Szwagierkowie
49    II,  XI   |         tyranizuje, ale niech Horn idzie sobie do szansonistek, na
50    II,  XI   |            żeby pan nie myślał, że idzie mi o pańskie towarzystwo...~-
51    II,  XIII |            rozumiejąc dobrze, o co idzie.~- Z Wilczkiem. Mądry chłopak.
52    II,  XV   |          drzwi wyrzucił.~- Fabryka idzie jeszcze?~- Dziesięć tylko
53    II,  XV   |            robił na nich. O, Karol idzie! - zawołała radośnie, podnosząc
54    II,  XVI  |         jesteśmy.~- Kessler do nas idzie.~- To ja odchodzę, bo mam
55    II,  XIX  |       uwagą.~- No, ale tobie jakże idzie, co? - pytał w końcu pan
56    II,  XXII |        wstał do wyjścia.~- Już pan idzie? - zawołała z przykrością.~-
57    II,  XXIII|               psze... pani... spać idzie... my tu sobie radę z winem