Tom,  Rozdzial

 1     I,  IV   |    grzbietem do pieca, chuchał na pokój.~Borowiecki przebierał się
 2     I,  V    |         dalej.~- Kobieta! Daj pan pokój, to kein geszeft być kobietą,
 3     I,  V    |      Świnia - mruknął Maks.~- Daj pokój, Maks, on to robi z przyjaźni.~-
 4     I,  V    |          i zalewało blaskami cały pokój umeblowany z najwyszukańszym
 5     I,  V    |          aż się iskry posypały na pokój.~- Daruje pan prezes, że
 6     I,  V    |      ustawicznie.~- To będzie jej pokój, jej buduar - szepnął cicho,
 7     I,  VI   |        rzeczy po imieniu.~- Dajmy pokój, jestem tak zdenerwowaną,
 8     I,  VII  |          lub czarną matową farbą. Pokój robił wrażenie kaplicy przedpogrzebowej.
 9     I,  VII  |      kwiatach, z których mżyło na pokój elektryczne światło.~Na
10     I,  VII  |           starej świni, oblatywać pokój, pokwikując od czasu do
11     I,  VII  |      błękitnawym pyłem światła na pokój, na matowe czarne ściany,
12     I,  VII  |        światło elektryczne zalało pokój.~- Róża!~- Potrzeba ci czego? -
13     I,  IX   |          ten sposób objechał cały pokój i przyjechał do dziadka.~-
14     I,  IX   |           pod swoją opiekę.~- Daj pokój, Maks, już on lepiej wyjdzie
15     I,  IX   |       brutalność.~- Niech mama da pokój, wiem, co robię. Fryc jest
16     I,  X    |      jakim oświetlał drogę lokaj.~Pokój był Stanisława Mendelsohna,
17     I,  X    |            przechodziła myśliwski pokój i ginęła w dalszych, powracając
18     I,  XI   |       przez którą księżyc siał na pokój zielonawe światło, jakie
19     I,  XI   |     ubierać, bo chociaż miał swój pokój wspaniale urządzony, ale
20     I,  XI   |        przyzwyczaić, wolał zawsze pokój brudniejszy i chociażby
21     I,  XII  |           brudna szarość zalewała pokój i przynosiła ze sobą nudę
22     I,  XII  |     przysłonięte, widać było duży pokój: stół na środku, oświetlony
23     I,  XIII |   niedogodnym, więc zarzucił cały pokój bielizną i garderobą, kopiąc
24     I,  XIII |          gruby wańtuch wełny, był pokój urządzony po mauretańsku;
25     I,  XIII |           barchany w tymże stylu; pokój był karykaturalny i ordynarny
26     I,  XIII |   urządzał.~- Panu się podoba ten pokój? - pytała Mada.~- Bardzo,
27     I,  XIII |         porządnym pałacu musi być pokój urządzony po chińsku lub
28     I,  XIII |          fabryki, był długi wąski pokój obity ciemną materią.~Pod
29     I,  XIII |     brązowymi galeryjkami.~Był to pokój do palenia, jak objaśniała
30     I,  XIII |      porcelanowe statuetki.~Był i pokój jadalny połączony windą
31     I,  XIII |         tej sypialni.~- Wspaniały pokój do spania! - szepnął Karol.~-
32     I,  XIII |      ponauczał śpiewać.~- Ma pani pokój jak Goethowska Gretchen.~
33     I,  XIII |       zdechłby z głodu.~- Daj pan pokój! Pan się zachwycaj pracowitością
34     I,  XIV  |           i bardzo ładna.~- Dajmy pokój, co mnie to obchodzi - szepnął
35     I,  XIV  |        zaglądać oknem i napełniać pokój tym dziwnym światłem, w
36    II,  I    |    przemierzając wielkimi krokami pokój.~- A boś jegomość, dobrodzieju
37    II,  I    |          otworzył okno na ogród i pokój zalały chóry słowiczych
38    II,  I    |           wprost okien, napełniał pokój niebieskawym pyłem i rozlewał
39    II,  II   |          za kantorem od podwórza.~Pokój umeblowany był z wielkim
40    II,  II   |      bankier nie usłyszał, obiegł pokój oczami, rękawiczki rzucił
41    II,  III  |   kilkakrotnie przechodziła przez pokój, poprawiała poduszki i szła
42    II,  III  |       razy z majestatyczną powagą pokój.~Posłuchała chwilę u drzwi
43    II,  III  |        choć w mroku, jaki zalegał pokój, nie mógł dobrze dojrzeć
44    II,  IV   |        obleciał bezwiednie oczami pokój i sklepik pełen błyszczących
45    II,  VIII |      dochodził szmer najmniejszy, pokój, słabo rozświetlony elektrycznością,
46    II,  IX   |       traciła przytomność.~Wielki pokój napełniał brzask zórz zachodnich
47    II,  X    |            Moryc! - zawołał przez pokój. - Sprzedaj resztę bawełny,
48    II,  X    |      skubiąc brodę nerwowo.~- Daj pokój. Nie powraca się do dzieciństwa.~-
49    II,  XI   |       skroniach Moryca.~- Daj pan pokój, jestem zupełnie zdrów i
50    II,  XIII | natychmiast, bo mu ubliżył.~- Daj pokój, Moryc, nie wtrącaj się
51    II,  XIV  |  tingeltanglową wrzawą zapełniały pokój.~Postrojone były krzykliwie,
52    II,  XV   |       zawołała do kuchni, obeszła pokój, wyjrzała na świat ciemny
53    II,  XVI  |     przechodzącego przez sąsiedni pokój, oddał mu karty i wyszedł
54    II,  XVIII|     zrywając się z krzesła.~- Daj pokój! Jego nienawiść jest sprawdzianem
55    II,  XXI  |       napełniających coraz więcej pokój.~- Niezgrabna jestem...
56    II,  XXI  |    uderzyła w niego i zalała cały pokój.~- Fabryka! Karol! Karol!... -