Tom,  Rozdzial

 1     I,  III  |          Dzisiaj sobota, przyjeżdża Kurowski, jak zwykle, a ja mam z
 2     I,  IV   |          bardzo silnych wzruszeń.~- Kurowski musi już spać - szepnął
 3     I,  IV   |           Grand-Hotelu także.~- Pan Kurowski już śpi? - zapytał numerowego.~-
 4     I,  IX   |      Cudownieś pojął. Kłania ci się Kurowski, w sobotę będzie i zaprasza
 5     I,  XI   |            Przyjdzie pan do hotelu? Kurowski ma być dzisiaj.~- Przyjdę,
 6     I,  XII  |          tygodni nie widział.~- Pan Kurowski? - zapytał na pierwszym
 7     I,  XII  |    wykwintnie umeblowanym saloniku.~Kurowski, prócz mieszkania przy swojej
 8     I,  XII  |             oryginalną jednostkę.~- Kurowski to jest polnische Misch-Masch! -
 9     I,  XII  |            się na ogóle kobiet, ale Kurowski mu przerwał.~- Bo nie człowieczeństwa
10     I,  XII  |            szedł ku drzwiom, ale mu Kurowski zastąpił drogę bardzo żywo.~-
11     I,  XII  |          srebrnych kandelabrach, bo Kurowski nie cierpiał w mieszkaniu
12     I,  XII  |         uśmiechnęli się i zamilkli.~Kurowski poszedł do drugiego pokoju
13     I,  XII  |            zapytał po pewnym czasie Kurowski.~- Sprawy stoją tak, jak
14     I,  XII  |             oszczerstwo! - krzyknął Kurowski gwałtownie uderzając krzesłem
15     I,  XVI  |         Welt, jak się masz? - wołał Kurowski spostrzegłszy Moryca.~-
16     I,  XVI  |             dobre strony - zauważył Kurowski.~- Chyba tylko bezmyślność,
17    II,  II   |            bardzo daleko widzę. Jak Kurowski zakładał fabrykę, przeczułem,
18    II,  II   |            jest w kantorze Szai, bo Kurowski bierze tylko swoich i tak
19    II,  VII  |          jak powiedział dzisiaj pan Kurowski.~- A Karol?~- O nim nic
20    II,  VII  |            pan powiedzieć – szepnął Kurowski cicho Grosglikowi.~- To
21    II,  VII  |           protestantyzmu? - zapytał Kurowski goniąc orzechowymi oczami
22    II,  VII  |    protestantyzm?!~Papież to firma.~Kurowski nie mu nie odpowiedział,
23    II,  VII  |             na co patrzeć - szepnął Kurowski ogarniając obie wzrokiem.~-
24    II,  VIII |           pan wydać córkę - szepnął Kurowski siedzący obok Niny.~- Aha,
25    II,  VIII |      siedzący obok Niny.~- Aha, pan Kurowski! Ja bym za pana dał Madę
26    II,  VIII |         dziękuję! - szepnął drwiąco Kurowski ściskając mu rękę. - Ale
27    II,  XV   | Borowieckiego dzisiaj widzieć będę.~Kurowski bystro popatrzył na Ankę,
28    II,  XV   |            jej nie odpowiedział, bo Kurowski bardzo pilnie obserwował
29    II,  XV   |       otoczenia? - pytał ironicznie Kurowski płacąc za piwo, którego
30    II,  XVI  |            pan Adam, a na czwartego Kurowski; grali w preferansa i kłócili
31    II,  XVI  |         księdza zarezerwowała Anka.~Kurowski w milczeniu i z uśmiechem
32    II,  XVI  |           doktór zastąpi! - zawołał Kurowski do przechodzącego przez
33    II,  XVI  |     obojętności - powiedział śmiało Kurowski.~- Źle pan słucha i jeszcze
34    II,  XVI  |           patrząc za odchodzącym.~- Kurowski, chodź do nas, napijemy
35    II,  XVI  |      pomyślność przemysłu - zawołał Kurowski biorąc kieliszek i zwracając
36    II,  XVI  |       wytrwałej i celowej.~- Cicho, Kurowski, święto, prawdziwa praca,
37    II,  XVI  |         słów, a sto głupstw. Cicho, Kurowski, boś i ty sparszywiał pomiędzy
38    II,  XVI  |          fabrykantami pić nie będę.~Kurowski zatrzymał się jeszcze i
39    II,  XVII |         bezwzględnej. Batutę trzyma Kurowski.~- Dziwne, że chcecie ją
40    II,  XVIII|        Zamilkł i pił wino, które mu Kurowski nalewał skwapliwie.~- Masz
41    II,  XVIII|     niższego gatunku - odpowiedział Kurowski, znowu dolewając mu wina.~-
42    II,  XVIII|      wkrótce, ale mówili ciszej, bo Kurowski się ożywił i wplątał do
43    II,  XVIII|             przy czarnej kawie, gdy Kurowski, podniecony nieco, gładził
44    II,  XVIII|              powiedział dwuznacznie Kurowski.~Kessler pozostał.~Rozmowa
45    II,  XVIII|             dziwactw cenili bardzo.~Kurowski tylko nic nie mówił, śledził
46    II,  XVIII|            Wysockim.~Pozostał tylko Kurowski i Borowiecki. Kurowski zamglonymi
47    II,  XVIII|        tylko Kurowski i Borowiecki. Kurowski zamglonymi oczami patrzył
48    II,  XVIII|     zaproponował wejście do spółki.~Kurowski długo myślał, wypytywał
49    II,  XVIII|         argumentowałem.~- Dobranoc.~Kurowski podał mu rękę i patrzył
50    II,  XXIII|           mu z dumą salony.~- Panie Kurowski, patrz pan, to jest pałac
51    II,  XXIII|        tutaj mieszkali, co, ładnie?~Kurowski potakiwał i uśmiechał się
52    II,  XXIII|           pytał wciskając binokle.~-Kurowski nic nie odrzekł, śledził
53    II,  XXIII|         ziemię obiecaną" - zagadnął Kurowski.~- Jeśli tę ziemię stanowią
54    II,  XXIII|              powiedział żartobliwie Kurowski.~- Jeśli tylko będzie można! -
55    II,  XXIII|         cala tej "ziemi obiecanej".~Kurowski szedł pełną parą do majątku;
56    II,  XXIII|            stary żal, również jak i Kurowski, za Ankę i nie mógł mu tego