Tom,  Rozdzial

 1     I,  II  |          dyrektorem drukarni Hermana Bucholca, chemikiem, człowiekiem
 2     I,  III |      mówiliśmy.~- Borowiecki! ten od Bucholca?~- Tak.~- On wciąż drukuje
 3     I,  III |               ja mam list przy sobie Bucholca, on mi chce powierzyć agenturę
 4     I,  III |        propozycji.~- Zostajesz pan u Bucholca? - zapytał prędko.~- Nie.
 5     I,  III |       Borowiecki to wielki książę od Bucholca i Spółki, wielka osoba!~
 6     I,  III |       wywołano z łoży Knolla, zięcia Bucholca, który siedział samotnie
 7     I,  III | wszechpotężny Knoll, zięć i następca Bucholca. także słuchał z uwagą.~
 8     I,  III |       telegram, pisany kluczem firmy Bucholca, który się używał w razach
 9     I,  IV  |              i kolorach wyroby firmy Bucholca, a w istocie materiały w
10     I,  V   |         także dłużej nie wytrzymam u Bucholca.~- Boicie się? - szepnął
11     I,  V   |              dokładnie.~- Konie pana Bucholca po pana dyrektora - meldował
12     I,  V   |              do powozu i pojechał do Bucholca.~Bucholc mieszkał na samym
13     I,  V   |              znowu robiła pończochę.~Bucholca znalazł Borowiecki w narożnym
14     I,  V   |           zirytowany tą pychą głupią Bucholca, który przecież pomiędzy
15     I,  V   |      niespokojnym wzrokiem po twarzy Bucholca, który, wpatrzony w stary
16     I,  V   |  homeopatycznych na wyciągniętą rękę Bucholca.~- Prędzej! ty kosztujesz
17     I,  V   |          dyżurny przyboczny urzędnik Bucholca.~- Pozwoli pan prezes? Bucholc
18     I,  V   |              do przybocznego kantoru Bucholca, gdzie był telefon.~- Borowiecki,
19     I,  V   |      niezdecydowane i szły na biurko Bucholca albo zabierał je Knoll.~-
20     I,  V   |           laty miał przyjemność znać Bucholca i jako mu wtedy sprzedawał
21     I,  V   |              że któryś powiedział na Bucholca: "Świnia z wypalonymi oczami", ,,
22     I,  V   |             obojętnego, wiedział, że Bucholca nie przekona, a nie chciał
23     I,  V   |              ogromnej.~Odesłał konie Bucholca czekające na niego i poszedł
24     I,  VII |             Borowiecki jest człowiek Bucholca, a ja Bucholcowi i wszystkiemu,
25     I,  VII |       powiedzieli, że paskudztwo, że Bucholca lepszy. To Polak tak robi!
26     I,  VII |           silniejsza żądza pokonania Bucholca, on każdego rubla, jakiego
27     I,  VIII|          sobą ze względu na obecność Bucholca, który wszystkich przejmował
28     I,  VIII|             do kantoru.~Zastał tylko Bucholca i Horna, bo reszta już się
29     I,  VIII|         robić, patrzył na twarz siną Bucholca i na wykrzywione z bólu
30     I,  VIII|            serdecznością przekonywał Bucholca, że jest złodziejem i szwabską
31     I,  VIII|              miał jakie pretensje do Bucholca, mógł je wyłuszczyć; z Bucholcern
32     I,  VIII|           domu i będzie sobie kpił z Bucholca. Prawda, ciociu?~- A co
33     I,  VIII|              gotów był się rzucić na Bucholca.~- Zuch chłopak, panie dobrodziejski,
34     I,  VIII|        tysięcy rubli.~- Próbowałeś u Bucholca, on wczoraj podparł Wolkmana.~-
35     I,  X   |              Borowiecki, dyrektor od Bucholca, i przez to nie śmiałem
36     I,  XII |           przyjdźcie do kantoru pana Bucholca, to wam wypłacą. Zaczekajcie
37     I,  XII |      podrzędnym stanowisku w fabryce Bucholca.~Założył w końcu znowu do
38     I,  XII |          wolę być zależnym na sposób Bucholca od własnych milionów niż
39     I,  XIII|       najlepszy sezon nie powróci. U Bucholca nie zmniejszają dnia?~-
40     I,  XIII|           miał jeszcze być dzisiaj u Bucholca.~Prosił też Mullera o protekcję
41     I,  XIII|       Borowiecki szedł już prosto do Bucholca, ale szedł wolno, bo go
42     I,  XIII|          szepnął wchodząc do kantoru Bucholca.~Bucholc po ostatnim ataku
43     I,  XV  |       laboratorium.~Karol poszedł do Bucholca.~Murrayowi zrobiło się nieco
44     I,  XVI |            zaalarmowały Łódź: śmierć Bucholca i podskoczenie cen bawełny
45     I,  XVI |              się przekonać do pałacu Bucholca, do wielkiego przedsionka,
46     I,  XVI |             polecone pójść za trumną Bucholca, Piotrkowska ulica na przestrzeni
47     I,  XVI |           chwiała się srebrna trumna Bucholca, niesiona na ramionach.~
48    II,  I   |             dawnego swego oddziału u Bucholca.~Tylko do Anki często podchodziły
49    II,  I   |           pani, którego umieściłem u Bucholca?~- Tak, przyszedł z żoną.~-
50    II,  I   |              tyla.~- Robicie wciąż u Bucholca?~- A robi, wielmożny derektorze,
51    II,  II  |            pan wiesz, jak on podparł Bucholca, pan wiesz, co to jest za
52    II,  V   |              Horna.~- Pan pracował u Bucholca? - zapytał dosyć wyniośle. -
53    II,  VIII|           miesięcy, zaraz po śmierci Bucholca, papa ciągle się modli,
54    II,  XVII|              tyle, ile brał pensji u Bucholca.~To go wstydziło wobec samego
55    II,  XVII|           którego się przyzwyczaił u Bucholca, a tu, u siebie, miał fabryczkę,