Tom, Rozdzial
1 I, I | Co słychać na mieście? - pytał prędko, prędzej jeszcze
2 I, III | Jakże ci poszedł sezon? - pytał siadając obok niego na zielonej
3 I, III | Z czego się śmiejesz? - pytał ciekawie Moryc.~- Zrobiłem
4 I, III | ile Łódź zaangażowana? - pytał Borowiecki. Moryc znowu
5 I, III | to uwagę i o nic już nie pytał więcej.~Lokaj wyszedł, a
6 I, IV | jadalni, postawił pod piecem i pytał:~- Gdzieś się upił? Tyle
7 I, IV | oczyma.~- Był pan Moryc? - pytał cierpliwie dalej.~- Był.~-
8 I, V | żebym jechał do domu? - pytał Moryc.~- I to natychmiast,
9 I, V | Na cóż mam ci pozwolić? - pytał ciekawie, ubierając się.~-
10 I, V | Przeleciał szybko oczami list i pytał:~- Wy się nazywacie Socha?~-
11 I, V | pan to za niepotrzebne? - pytał patrząc na niego z uśmiechem
12 I, V | Borowiecki, kto woła? - pytał przykładając ucho do muszli.~-
13 I, V | Pan nie wegetarianin? - pytał Hamerstein wyciągając brodę
14 I, V | do Łodzi.~- Któż taki? - pytał obojętnie, zdejmując palto
15 I, VI | ogródkiem.~- Pan w domu? - pytał Moryc starego robotnika,
16 I, VI | śmiesznego powiedziałem? - pytał podchwyciwszy ten uśmiech.~-
17 I, VI | bardzo nie lubisz Mela? - pytał trochę dotknięty.~- Nie,
18 I, IX | Nina! Sama tak siedzisz? - pytał siadając obok niej.~- A
19 I, IX | widać było z okien tych sal.~Pytał o Bauma; pokazywali mu ruchem
20 I, IX | trlombi w tej trlombie - pytał chłopak od czasu do czasu,
21 I, X | Pochyliła głowę na piersi.~Nie pytał się, popatrzył się na jej
22 I, XI | pobłażliwie, głaskał po twarzy i pytał:~- Mela, nie chcesz jeszcze
23 I, XI | pan wielu pań nie zna? - pytał Bernard.~- A dosyć, może
24 I, XI | panu wydała moja bratowa? - pytał Bernard Borowieckiego.~-
25 I, XII | odbierasz prawo sądzenia? - pytał podrażniony.~- A ty mi zabraniasz
26 I, XIII | obrzydzenia.~- Fein, co? - pytał rozkraczając się na środku
27 I, XIII | powoli o żonę i o dzieci, a pytał tak łaskawie, że August
28 I, XVI | szeptała Lucy.~- Tak dobrze? - pytał również szeptem Karol, wsadzając
29 I, XVI | uczciwym Bucholc? Któż się o to pytał! Pytano się tylko, ile zostawił
30 II, I | panowie potrzebowali węgla? - pytał Maksa.~Nie usłyszał odpowiedzi.~
31 II, I | bardzo...~- I co bardzo? - pytał przechylając jej głowę i
32 II, II | oburzeniem.~- Więc cóż? operę? - pytał się ironicznie Stach.~-
33 II, III | sam przyjść nie może? - pytał podstępnie.~- Nie, nie,
34 II, III | doktorze, czy ja się mam bać? - pytał cichym, roztrzęsionym głosem
35 II, VI | pilnuje, kto dogląda? - pytał, coraz bardziej zdumiony.~-
36 II, VII | słychać w domu, u ojca? - pytał dosyć obojętnie.~- Ojciec
37 II, VII | ojciec wziął pieniądze? - pytał chowając banknoty.~- Miał,
38 II, VII | kosztuje taka parada? - pytał bankier Endelmana, który
39 II, VII | złote jałówki łódzkie? - pytał cicho Horn Karola.~- Masz
40 II, VII | wychodzi, czemu tak prędko? – pytał Wysocki zastępując jej drogę.~-
41 II, IX | ucieszy, jak cię zobaczy. Pytał mnie dzisiaj o ciebie.~-
42 II, XI | Nawet Borowiecki bardzo się pytał o pana.~Moryc się uśmiechnął
43 II, XII | Przy niektórych przystawał, pytał się o robotę, oglądał wełnę
44 II, XII | stanął przed nim, cicho pytał się o nazwisko dziewczyny
45 II, XIII | Z kim i o co sprawa? - pytał Moryc cicho, nie rozumiejąc
46 II, XIII | mi masz do zarzucenia? - pytał prędko, gniewnie.~- Wyglądasz
47 II, XV | demokratycznego otoczenia? - pytał ironicznie Kurowski płacąc
48 II, XIX | Co się dzieje z Zośką? - pytał Blumenfeld Wilczka, gdy
49 II, XIX | tobie jakże idzie, co? - pytał w końcu pan Adam.~- Dosyć
50 II, XIX | przypomnienie, więc powstał zaraz i pytał o Karola.~- Nie ma pana
51 II, XXI | rozdrażnionym i niespokojnym. Ciągle pytał się o Karola i co chwila
52 II, XXI | i przebiegu pożaru.~Nie pytał się o nic i poszedł do kantoru,
53 II, XXIII| prawda, że piękna kobieta? - pytał wciskając binokle.~-Kurowski
|