Tom, Rozdzial
1 I, II | transmisje warcząc głucho, od czego szyby w kantorze ustawicznie
2 I, II | robotników zastąpił drogę.~- Czego? - zapytał krótko, nie zatrzymując
3 I, III | przyjechał się dorobić czego.~- Jak to nic nie ma, przecież
4 I, III | aksamit, ha, ha, ha.~- Z czego się śmiejesz? - pytał ciekawie
5 I, III | Do teatru, zapomniał pan czego.~- Do pani.~- Tak?! - szepnęła
6 I, V | miał nad czołem, mruknął:~- Czego chcecie? Gadać prędko, bo
7 I, V | spokój, to nudne. W końcu czego ona chce?~- Pożyczki na
8 I, V | żółtą ręką.~Gdy jej było czego potrzeba, kiwała na lokaja
9 I, VI | ciągle mówi. Co to jest? do czego to podobne? To jest handel!
10 I, VI | czasem zrobi coś takiego, czego ja nie rozumiem, czego żaden
11 I, VI | czego ja nie rozumiem, czego żaden z naszych nie zrobi;
12 I, VI | można wykręcić, ja...~- Do czego prowadzisz? - przerwała
13 I, VII | pokój.~- Róża!~- Potrzeba ci czego? - pytała siadając na poręczy
14 I, VII | pieniędzy, ze wszystkiego, czego pragnął dla siebie, obdziera
15 I, VIII | natychmiast i słuchał znowu.~- Czego on jeszcze chce?~- Mówi,
16 I, VIII | O, możesz być pewną. Ale czego się boisz.~- Ja nie wiem
17 I, VIII | się boisz.~- Ja nie wiem czego, ale się bardzo boję, bardzo -
18 I, IX | On zna Łódź. on wie, kto czego potrzebuje.~- No, ale i
19 I, X | warczały głucho kołowrotki, od czego cały dom drżał ustawicznie,
20 I, XI | i muzyka?~- Spytaj pan, czego nie będzie, na to łatwiej
21 I, XI | że nigdy nie mówię tego, czego nie myślę.~- Daj mi rękę.~
22 I, XII | rzucając mu się do nóg.~- Czego chcecie? - zapytał osi co.~-
23 I, XII | szlachetność, to wszystko, czego pamięć wobec niej, tam u
24 I, XIII | nie spadną w tym czasie, czego się nawet nie przewiduje
25 I, XIV | pościelą i ze wszystkim, czego używał ów hrabia, skrzynię
26 II, I | A, jak Pana Boga kocham, czego za wiele, tego i zanadto.
27 II, I | oczów w karty przeciwnika, z czego zresztą nigdy nie korzystał.~
28 II, I | dojechałeś do żywego mięsa.~- To czego gada głupstwa.~- Każdemu
29 II, I | mnie od zabrania tego, bez czego obyć bym się nie mogła,
30 II, I | praktyczność nie powstaje dla czego innego. Ale pani dziwnie
31 II, I | zupełnie innym, z czymś, czego nazwać nie umiem, bo...~
32 II, I | że jakby przyszło co do czego, to mógłby im być królem
33 II, III | wracając od drzwi.~- Słucham, czego pan jeszcze chcesz?~- Panie
34 II, III | pozwoliła... ale...~- Nie wiem, czego Kama chce? - udawał złośliwie.~-
35 II, III | zdenerwowana i nawet nie wiesz, czego żądasz.~- Wiem, Karl, wiem,
36 II, V | interesu i nie będę miała z czego żyć cały tydzień.~- Pieniędzy
37 II, V | krześle i nie wiedział, od czego zacząć.~Wilczek również
38 II, VI | później użyjemy pana do czego innego. Pierwszy miesiąc
39 II, VII | łajdactwa na świecie..~- Do czego to pan zmierza? - zapytał
40 II, VII | dotknięty jego tonem.~- Do czego? Że mogli go gdzie okraść,
41 II, X | napełniające jej oczy.~- Może ojcu czego potrzeba? - pytała od czasu
42 II, XI | Wyglądasz, jakbyś się czego bał.~- Zdenerwowany jestem,
43 II, XI | jak on... bo ja już wiem, czego oni nie powiedzą. Cóż z
44 II, XIII | nic wody nie ubyło.~- A to czego? - zapytał jeden z robotników
45 II, XV | ze śmiechem i radością, a czego Karol słuchał z wielkim
46 II, XVI | warsztatowi pieniędzy.~- Czego szukasz? - zapytał Moryc
47 II, XVI | chce się widzieć ze mną? Czego on chce?~A może?...~Bał
48 II, XVII | marzę bardzo często i do czego dojść muszę.~Moryc odszedł
49 II, XVIII| cywilizacji, ale nie jej twórca.~- Czego pan chcesz, do czego zmierzasz,
50 II, XVIII| Czego pan chcesz, do czego zmierzasz, do kultu jednostek -
51 II, XIX | Skinął głową potakująco.~- Czego chcesz? - rzucił brutalnie,
52 II, XXIII| pani nie żałuje... Mam to, czego chciałem... Chciałem milionów -
|