Tom, Rozdzial
1 I, I | oparł się o stół.~- Ja ci powiem, jeśli tego nie rozumiesz.
2 I, II | To już nic więcej nie powiem - rzekł mocno dotknięty.~-
3 I, III | powie, ale tylko tyle ci powiem, że gotówki nie weźmie,~-
4 I, III | zawsze jesteś... no, już nie powiem.~- A ty masz reisenderowskie
5 I, III | panie von Borowiecki, to ja powiem raz jeszcze i prosto: dam
6 I, III | zapytał prędko.~- Nie. Powiem otwarcie, dlaczego nie przyjmuję
7 I, III | zapytał:~- Bawełna?~- Nie powiem nic prócz tego, że żadnej
8 I, III | ja ją panu kiedy indziej powiem - zawołał tajemniczo. -
9 I, III | świeżo upieczonej bułki.~- Powiem to samo: wybornie, doskonale,
10 I, V | pan na to powie?~- Ja nie powiem nic.~- A widzisz pan - wołał
11 I, V | człowiek realny i dlatego nie powiem nic, bo co tu brać w rachubę
12 I, V | się nie śmiej, ale ja ci powiem, iż twoją przyjaźń mógłbym
13 I, V | ja wam dam radę, a raczej powiem, że istotnie to jest ryzyko.
14 I, V | było tak, wielmożny panie, powiem rzetelnie jak na spowiedzi.
15 I, VIII | Słowo honoru, że tego nie powiem. A przecież ciągle jestem
16 I, IX | powiedział.~- Przy herbacie ci powiem.~Odprowadziła go aż do przedpokoju
17 I, XI | sza... dzieci. Ja ci powiem, Mela, on się nazywa Leopold
18 I, XI | czas poznać się lepiej.~- Powiem jeszcze raz ojcu stanowczo,
19 I, XI | stanowczością.~- Mela! ja nic nie powiem, bo ja jestem bardzo liberalny
20 I, XI | nie, nie będę mówić, bo co powiem, to albo głupstwo, albo
21 I, XI | tj. niczym.~- Co ja jej powiem? - myślał znowu.~- Bardzo
22 I, XIII | Słyszysz, Maks!~- Słyszę, ale powiem waszym przysłowiem: Patyczki
23 I, XIII | okien.~Chwalił je gorąco.~- Powiem Gotliebowi, to jemu będzie
24 I, XIV | kiedy jeszcze pogryziecie.~- Powiem wam wspaniałą rzecz, tylko
25 I, XIV | mówiłem jeszcze nic.~- Sam jej powiem. Dowiedz się tylko dobrze,
26 I, XVI | Halpern, słuchaj pan, co powiem. Bucholc zrobił pierwszą
27 II, I | mój kochany, ja ci tylko powiem,~że ty jesteś Zajączkowski,
28 II, II | Malinowskiego?~- Graliśmy, zaraz powiem - szepnął wstając do okienka
29 II, II | godzinach zajęcia.~- Dobrze, powiem kolegom.~- Ja to robię dla
30 II, II | wytopi. Siądź pan, ja panu co powiem. Czy oni bardzo czekają
31 II, II | je rozdamy. Ja panu zaraz powiem, co się z nich zrobi. Pan
32 II, III | wybuchnie płaczem.~- A jak powiem, to co? - zapytał żartobliwie,
33 II, III | czuprynę za uszy.~- To i ja powiem, że pan był w Helenowie
34 II, III | wesoły, to już nic cioci nie powiem, że przychodzi do Helenowa
35 II, V | iść do Szai, a przy tym powiem prawdę, że to, co słyszałem
36 II, V | musi pan wysłuchać tego, co powiem! - zawołał Wilczek spiesznie
37 II, V | czekają na mnie.~- Ja panu powiem ostatnie słowo: dziesięć
38 II, VII | Karol?~- O nim nic ci nie powiem, bo znasz go lepiej.~- A,
39 II, VIII | mówmy o tym. Jutro rano powiem ojcu i zaraz ci napiszę.
40 II, IX | Nic więcej nad to samo nie powiem. Mela... panna Grunspan
41 II, X | co ty wyrabiasz? Cioci powiem, no i pan Horn będzie wiedział,
42 II, XI | duża kobieta. Ja panu coś powiem. pan masz głowę, pan mi
43 II, XI | Warszawy, a potem ja panu powiem jeden mały plan, od którego
44 II, XIII | wspomnieniami. - Dobrze, Moryc, powiem ojcu, będę twoją żoną, dobrze! -
45 II, XV | ja już nie żyję, ale ci powiem szczerze, krzywdzisz Ankę
46 II, XV | jeśli chcesz, to ja sama powiem o tym Karolowi.~- Nie, dziękuję,
47 II, XVI | jestem dobry, że ja panu coś powiem na ucho, pod sekretem, niech
48 II, XVI | nie przerażaj się tym, co powiem. Ja cię kocham, ale my się
49 II, XVIII| wy jej nie kochacie.~- Tu powiem, że to znowu moja rzecz.
50 II, XVIII| znowu moja rzecz. Tyle wam powiem, że dokąd ona nie zerwie
|