Tom,  Rozdzial

 1     I,  I    |          niechętnie i obejrzał się dookoła, jakby z obawy, czy kto
 2     I,  III  |        bardzo kosztownych, ułożona dookoła wielkiej, okrągłej tarczy
 3     I,  IV   |         twarzą na ziemię, machając dookoła rękami, jakby pływał.~Borowiecki
 4     I,  V    |    Kilkadziesiąt osób tłoczyło się dookoła długiego stołu, krzyczało,
 5     I,  V    |       Zatoczył się szerokim gestem dookoła, chciał jeszcze coś mówić,
 6     I,  VIII |          pantoflem w zębach biegał dookoła.~Śmiała się do rozpuku i
 7     I,  VIII |           masie siły nagromadzonej dookoła.~Wyczerpanie ustępowało,
 8     I,  IX   |           to wysilone życie wrzące dookoła.~Patrzył z rozpaczą prawie,
 9     I,  X    |            krwią chustkę i chodził dookoła stołu z wielką powagą.~-
10     I,  X    |     obchodząc z wielką powagą stół dookoła,~Zatrzymywali się na każdym
11     I,  X    |           broni wisiały na ścianie dookoła olbrzymiego łba łosia z
12     I,  XIV  |    milionami, jakie się przewalały dookoła niego.~Nie miał dzieci,
13     I,  XIV  |         Stary znowu zaczął chodzić dookoła maszyny, naoliwiać, czyścić,
14     I,  XV   |         pracą, na ruch, jaki wrzał dookoła, na tę wiecznie czynną,
15     I,  XV   |           zakreślając wielkie koło dookoła stołu.~Karol się nie odzywał,
16     I,  XV   |        swoich fabryk, rozrzuconych dookoła olbrzymiego dziedzińca,
17     I,  XV   |            do ludzi, pragnął ruchu dookoła, ludzi, życia, którego się
18     I,  XV   |           pasów, co się przewijały dookoła z jękliwym świstem, przejmowały
19     I,  XV   |         chwiało się z nim wszystko dookoła i z takim dziwnym szumem,
20     I,  XV   |            czworobokach, stojących dookoła w jakiejś groźnej powadze
21     I,  XVI  |         Poczuł jakąś dziwną pustkę dookoła, bo razem z Bucholcem umarły
22     I,  XVI  |            Moryc Welt obejrzał się dookoła, ale nie spostrzegł nigdzie,
23     I,  XVI  |            wynędzniałych stojących dookoła - w imieniu tych pracowników
24    II,  III  |        kamiennym lasem chwiały się dookoła.~Resztki trotuarów ciągnęły
25    II,  III  |         nieugięcie.~Robiła się też dookoła niego pustka głucha, a po
26    II,  IV   |    odpływami z fabryk i zarażający dookoła powietrze strasznymi wyziewami.
27    II,  IV   |       tumanem stali i okręcało się dookoła z taką szaloną szybkością,
28    II,  VII  |           pas inkrustacyj biegnący dookoła, w połowie wysokości ścian,
29    II,  VII  |         wierząc sobie, okręcił się dookoła kilka razy bezprzytomnie,
30    II,  VIII |         ukontentowania; nie widząc dookoła rozśmieszonych twarzy ani
31    II,  VIII |           chociaż to widmo krążyło dookoła niej. majaczyło w pamięci
32    II,  VIII |         tej chwili cudownej.~Cisza dookoła panowała, z ulicy nie dochodził
33    II,  IX   |    pojechał z Kurowskim.~Siedzieli dookoła okrągłego stołu oświetlonego
34    II,  IX   |            kelner.~Spojrzał sennie dookoła, było pusto, mroczno, ciemno,
35    II,  X    |            słońca, i rozglądał się dookoła po czerwonych murach fabryk
36    II,  XII  |            pralnicach, chlapiących dookoła wodą, pracowali tylko mężczyźni,
37    II,  XII  |          wrzecion okręcających się dookoła siebie z przejmującym szmerem,
38    II,  XV   |         dziwnego czaru otaczają go dookoła, że je spostrzega...~Wzdrygnął
39    II,  XVII |            które muszą obwinąć się dookoła ukochania i trwają dotąd,
40    II,  XVIII|            ścisłe kółko; siedzieli dookoła wielkiego okrągłego stołu,
41    II,  XIX  |           w ręku i wycierem, łaził dookoła maszyny i czuwał nad tym
42    II,  XIX  | równocześnie z ziemi, okręcili się dookoła siebie i runęli ze strasznym
43    II,  XIX  |           czarne błoto, chlustając dookoła strumieniami.~Orszak posuwał
44    II,  XIX  |   modlitwom robotników, klęczących dookoła grobu.~Wiatr ustał nagle,
45    II,  XIX  | serdecznych, te przyciszone szepty dookoła i ten dziwny nastrój zebranych,
46    II,  XXIII|       radości, że nic nie widziała dookoła siebie prócz męża, którego
47    II,  XXIII|         poza murami, hen w polach, dookoła tej "ziemi obiecanej", w