Tom, Rozdzial
1 I, III | Wschód, a jakie warunki mi daje! - i zaczął gorączkowo rozpinać
2 I, V | U mnie zarabiają, ja im daję zarobek, oni mnie powinni
3 I, V | drogą pan prezes rocznie daje kilka ty sięcy rubli na
4 I, V | różne cele publiczne.~- Daję, daję, bo mi je z gardła
5 I, V | cele publiczne.~- Daję, daję, bo mi je z gardła wydzierają,
6 I, V | zrzucić ze schodów.~- Kto daje nowe prawdy, bierze w nagrodę
7 I, VI | żydowskiego. Słowo honoru daję! - dorzucił prędko. bo znowu
8 I, VII | półgłosem mówił:~- Słowo pani daję, że to nie dekadencja, to
9 I, VII | handel, on tym głupim chamom daje takie desenie i kolory,
10 I, VIII | Tutaj nie ma zbójców, daję ci słowo.~- Gdzież tam,
11 I, X | a przede wszystkim nie daje się powodów ani do żartów,
12 I, X | zwykłe słowo.~- Słowo honoru daję, ale pan mnie obraża...~-
13 I, X | pożyczyć.~- A nie, słowo honoru daję, że dziękuję - bronił się
14 I, X | bakcyla miłości.~- Nie, daję ci słowo honoru, że się
15 I, XI | bo ja cię kocham, Melu, i daje ci czas do namysłu. Ty się
16 I, XI | lepsza od oryginału, ja panu daję słowo, że lepsza, bo ona
17 I, XI | się istotnie nie sprawdzi. Daję ci słowo, że za niego nie
18 I, XII | dajesz kredyt lub nie?~- Daję. Proszę cię, czemuś nie
19 I, XIII | Myszkowski, nie wie, co daje ta praca w Łodzi, bo pan
20 I, XIV | a którą mu zawsze lokaj daje otworzoną, bo były wypadki,
21 I, XV | spotykam podobnego człowieka! Daję mu pracę, a przez nią możność
22 II, I | groszy, słowo honoru panu daję! - szepnął Zajączkowski
23 II, I | czarnej Antce - drwił Karol.~- Daję słowo, że nie wiem. co ze
24 II, I | odpowiedział Maks.~- Jakie pan daje warunki? - zapytał Karol
25 II, I | Brauman o siedm i pół kopiejki daje taniej na korcu.~- Złodziej
26 II, I | Bardzo solidna firma, daje towar z sześciomiesięcznym
27 II, II | pan bierzesz za godzinę?~- Daję teraz lekcje u Mullerów,
28 II, II | twoja narzeczona! Ja ci daję słowo, że ty się z nią nie
29 II, II | Dlaczego na jedno słowo daję panu teraz trzydzieści tysięcy
30 II, III | wskazując na skroń.~- Nie, słowo daję, że nie!~Obejrzała mu starannie
31 II, III | Przewidują małżeństwo.~- Nigdy! Daję panu słowo, że dopóki ja
32 II, V | że jak rachunki mówią, daję z własnej kieszeni nędzarzom
33 II, VI | Rojza, a twój Berek dużo daje na biednych? - przerwał
34 II, VI | ze złośliwym naciskiem.~- Daje dużo, daje ciągle, tylko
35 II, VI | naciskiem.~- Daje dużo, daje ciągle, tylko on się nie
36 II, VI | ludzie wiedzieli, co ja daję. Dobrze, ja dam na te kolonie
37 II, VI | dzieci.~- Nie ma co gadać! Daję sto rubli i cztery sztuki~
38 II, VII | kazał je panu przywieźć. Daję panu słowo, że tylko dlatego
39 II, X | Źle obliczasz, tandeta daje największe zyski.~- A ty
40 II, XIII | prawo, ale ci to jeszcze nie daje prawa wymyślania robotnikom,
41 II, XV | obrazę i krytykę siebie? Ależ daję pani słowo, że nigdy, nigdy
42 II, XVI | mówiłem, że nieprawda, daję panu słowo, że ani cienia
43 II, XVI | nad drzwiami kantoru.~- Daję panu przecież słowo. Ja
44 II, XVIII| poważnie;~- Nie śmiejcie się, daję wam słowo honoru, że jutro
45 II, XIX | warknie, to go rozgniotę. Daję wam słowo, że nie warknie,
46 II, XXIII| robić, a przy tym ta praca daje mi tak wiele zadowolenia,
47 II, XXIII| Zajmowanie się tymi dziećmi daje pani zadowolenie?~- A nawet
|