Tom,  Rozdzial

1501    II,  XVII |              potrzebowała pienię-dzy, a Karol nie miał gotówki,
1502    II,  XVII |            przez podstawionych ludzi, a najczęściej przez Stacha
1503    II,  XVII |             przez Polaków zamierzone, a co gorsza, że prasa trąbiła
1504    II,  XVII |           prasa trąbiła o tym głośno, a przez nią budził się pewien
1505    II,  XVII |            Komu może popsuć interesy? A tym bardziej jeszcze, że
1506    II,  XVII |          gatunki nie wyrabiane u nas, a sprowadzane z zagranicy.
1507    II,  XVII |            prędko rozszerzać fabrykę, a, wtedy to, być może, zrobiłoby
1508    II,  XVII |                  wołał wtedy w duszy, a patrząc na swoją fabryczkę
1509    II,  XVII |              przyzwyczaił u Bucholca, a tu, u siebie, miał fabryczkę,
1510    II,  XVII |               dopiero w połowie zimy, a tymczasem wciąż było potrzeba
1511    II,  XVII |       nakładów nowych i nieustannych, a kredyt się nie rozszerzał,
1512    II,  XVII |          rezygnacji.~Żal mu jej było. A Anka?~Anka była cieniem
1513    II,  XVII |             niej.~Nie cieszyło ją to, a było coraz obojętniejszym.
1514    II,  XVII |             jej rwało z żalu nad nim.~A bywały chwile, w których
1515    II,  XVII |           Jakże się rozstanę z ojcem, a przy tym sama wiadomość
1516    II,  XVII |                dokąd pragnie - dojść. A przecież nie mogę mu być
1517    II,  XVII |            kocham, czasem nienawidzę, a zawsze jest mi go strasznie
1518    II,  XVII |          Ciężkie jest życie, ciężkie! A przed rokiem jeszcze, nawet
1519    II,  XVII |                że nie jestem kochaną. A przecież miłość wielka żywi
1520    II,  XVII |                  Pije się i rozmawia, a rozmawia się o wszystkim.
1521    II,  XVII |           zimną kąpiel uświadomienia, a choćby tylko marzenia.~-
1522    II,  XVIII|             Tam budzilibyście podziw, a wy tak lubicie, żeby was
1523    II,  XVIII|             deklamowanym dla galerii, a jeśli tej brak - dla samego
1524    II,  XVIII|              mówił, nie jest syntezą, a tylko gniewnym warczeniem
1525    II,  XVIII|            tym swoje dziecinne ząbki. A przy tym ośmiesza się zupełnie,
1526    II,  XVIII|               gotowych go rozszarpać, a nie aniołami nucącymi hymny
1527    II,  XVIII|        społeczne, to zero w postępie, a wielkość w utrzymaniu status
1528    II,  XVIII|          chaosu i ślepych żywiołów.~- A skądże się biorą te jednostki?
1529    II,  XVIII|            tego tła społecznego. Tak? A jeśli tak, to skończyłem -
1530    II,  XVIII|               są wytworem swoich ras, a czymś zupełnie innym, ale
1531    II,  XVIII|          Uczciwość miewa chwile nudy, a wtedy się jej strzeżcie."~"
1532    II,  XVIII|          dzieci pustymi bańkami słów, a ja pójdę do domu.~- Jestem
1533    II,  XVIII|              i na końcu będzie pieśń, a nie podręcznik do przędzenia
1534    II,  XVIII|           świat, prosto przed siebie, a po co? Aby być z daleka
1535    II,  XVIII|            umieram. Jeszcze parę lat, a zgniłbym tutaj ze szczętem,
1536    II,  XVIII|           zgniłbym tutaj ze szczętem, a ja chce żyć i dlatego wyjeżdżam.
1537    II,  XVIII|             abym dalej mógł znosić.~- A czyż gdzie indziej będzie
1538    II,  XVIII|             mówił, śledził go oczami, a potem, całując na pożegnanie,
1539    II,  XVIII|       nadmierną.~Ucałował wszystkich, a najmocniej Kurowskiego i
1540    II,  XVIII|               jaką zrobiono na niego, a w końcu zaproponował wejście
1541    II,  XVIII|               spokojnie, po kupiecku. A zresztą, mówmy szczerze,
1542    II,  XVIII|           choćby z Madą Mullerówną.~- A ty z Anką?~- To moja rzecz,
1543    II,  XVIII|             bo przy jej uczuciowości, a przy tym, przy tym...~-
1544    II,  XVIII|              za nim z głębokim żalem, a potem zadzwonił i kazał
1545    II,  XIX  |         Wstąpię na chwilę do fabryki, a potem pójdę z wami, nie
1546    II,  XIX  |            rozstali się z Wysockim.~- A może do mnie na herbatę?~-
1547    II,  XIX  |           pięć tysięcy rubli rocznie, a on na mnie warczy.~- On
1548    II,  XIX  |             mocnym stalowym błyskiem, a potężne ręce, podobne do
1549    II,  XIX  |              wśród rozdrganych murów, a oni już nie żyli, tylko
1550    II,  XIX  |            płaczu i na pół przytomną, a za nimi szli Jaskólscy z
1551    II,  XIX  |              się na wietrze parasole, a śnieg mokrymi płatami bielił
1552    II,  XIX  |           jęczały pod parciem wichru, a pieśń rozlegała się jak
1553    II,  XIX  |         interesu. Puściłem Grosglika, a węgle już mnie nudzą.~-
1554    II,  XIX  |             miejsce na okpienie?...~- A tak. Wiecie, kiedyśmy już
1555    II,  XIX  |              się dałem głupio złapać, a teraz śmieją się ze mnie!~
1556    II,  XIX  |               wysiedział do wieczora, a potem powlókł się do "kolonii",
1557    II,  XIX  |               na wszystkich twarzach, a Kama płakała co chwila i
1558    II,  XIX  |               wśród bliskiej rodziny, a sam uciekł i błądził kilka
1559    II,  XIX  |           dawnym zwyczajem, ucałował, a że zaczął opowiadać o Kurowie,
1560    II,  XIX  |           uśmiechnęła się ironicznie, a pan Adam za. wołał ze szczerym
1561    II,  XIX  |        dziwnie układa na tym świecie! A pa, miętasz to jeszcze,
1562    II,  XIX  |          pasałeś nasze cię, Jęta, co? A te cybuchy księdza Szymona,
1563    II,  XIX  |               nalewając mu herbaty.~- A powiedz no mi, jak to tam
1564    II,  XIX  |              ale tego nie mógł pojąć, a raczej na taką równość nie
1565    II,  XX   |              jej zdeformowaną figurę, a prawie ze wstrętem całował
1566    II,  XX   |            piękna Lucy, podziw Łodzi, a budziła się w niej prosta,
1567    II,  XX   |              go ciągłą obawą śmierci, a kończyła rzucaniem mu się
1568    II,  XX   |               już dobrze po południu, a on spał jeszcze, gdy zbudził
1569    II,  XX   |              go po twarzy rozpalonej, a ciemne, połyskujące śniegiem
1570    II,  XX   |          bolały go wszystkie mięśnie, a każda myśl przenikała mózg
1571    II,  XX   |              z pośpiechem ze wschodu, a potem okrył się płachtą
1572    II,  XX   |             strzępy zasypujące świat, a Borowiecki wychylony przez
1573    II,  XXI  |           Czuła się dziwnie zmęczoną, a do tego przyłączyła się
1574    II,  XXI  |               słychać już było krzyki a płomienie zaczęły ukazywać
1575    II,  XXI  |              pana Maksa na herbatę.~- A dobrze. Zaraz napiszę do
1576    II,  XXI  |              snuł jakąś improwizację, a całą duszą, resztkami świadomości
1577    II,  XXI  |        wyraźnie dolatywały do pokoju, a łoskot padających murów
1578    II,  XXI  |               Czemu nie ma Karola?... a jeśli i dom zacznie się
1579    II,  XXI  |               ten wiatr w Kurowie?... A ta nasza aleja topolowa,
1580    II,  XXI  |              twarz pana Adama spokój, a nawet pewną wesołość.~Anka
1581    II,  XXI  |                nie dawał znaku życia, a ona, oszalała, wybiegła
1582    II,  XXI  |              późno, pan Adam nie żył, a Anka leżała przy nim na
1583    II,  XXI  |           strony.~Dachy się zapadały, a wtedy słupy krwawej kurzawy,
1584    II,  XXI  |              chaosie dzikich krzyków, a przy tym w podwórzu, pełnym
1585    II,  XXI  |      potrząsał nią z wyciem radosnym, a wtedy żagwie ogniste, płonące
1586    II,  XXI  |             się powlekała surowością, a serce napełniać zaczęło
1587    II,  XXI  |             jeszcze na dymiące gruzy, a potem powiedział przyciszonym,
1588    II,  XXI  |             zdrowo, niech się spóźni, a tu ktoś mówi: "Borowiecki
1589    II,  XXI  |              rozpacz i wielką boleść, a bystrymi oczami nieznacznie
1590    II,  XXI  |               mój Boże, przylatujemy, a tu pan nieżywy, a panienka
1591    II,  XXI  |       przylatujemy, a tu pan nieżywy, a panienka na ziemi...~- Słuchaj,
1592    II,  XXI  |               sobie radę i beze mnie, a ja muszę żyć, robię interes
1593    II,  XXI  |     Zapłaciłbym gotówką, pożyczyłbym, a zapłacił zaraz, miałbyś
1594    II,  XXI  |          Mateusza.~Moryc wyniósł się, a on usiadł do obliczań, które
1595    II,  XXI  |               tylko długi największe, a miał jeszcze do pokrycia
1596    II,  XXI  |       potrzebował nie jego kapitałów, a jego samego, jego uczciwości
1597    II,  XXI  |              roboty. Zrozum mój stan, a przebaczysz mi. Bądź zdrów,
1598    II,  XXI  |             zająć się pogrzebem ojca, a sam poszedł do fabryki,
1599    II,  XXI  |               zapłaci procent zwykły, a wybuduje fabrykę jeszcze
1600    II,  XXI  |              nie umiem dobrze czytać, a mam fabrykę, mam miliony.
1601    II,  XXI  |             To jest dobra dziewczyna! A nie chce pan się z nią żenić,
1602    II,  XXI  |               głowie wielkie państwo, a mnie potrzeba zięcia takiego
1603    II,  XXII |           także przychodziła Wysocka, a całe wieczory przesiadywała
1604    II,  XXII |                 Boś nie potrzebowała. A że ja się zajmuję tobą,~
1605    II,  XXII |            konkurencję Grunspanowi.~- A cóż się dzieje z ojcem pana
1606    II,  XXII |        oburzona.~- Przyszedł do pani, a potem, ja się z nim znać
1607    II,  XXII |           Dobrze, zapowiem służącemu. A moimi słowami niechaj się
1608    II,  XXII |               zawsze w kierunku musu, a nie w kierunku chęci i woli -
1609    II,  XXII |         którzy uprzątają rumowiska.~- A ty co robisz?~- A ja jestem
1610    II,  XXII |        rumowiska.~- A ty co robisz?~- A ja jestem też u pana Borowieckiego
1611    II,  XXII |               i w wielkiej tajemnicy, a nie wyjawiając imienia ideału,
1612    II,  XXII |          wizyty bardzo niecierpliwie, a gdy go nazajutrz zameldował
1613    II,  XXII |              żeby wyjść na powietrze, a raczej, żeby wyjechać z
1614    II,  XXII |           plajt zrobił z powodzeniem, a Morycowi sprytu wystarczy
1615    II,  XXII |           Kiedy tylko pani pozwoli.~- A więc choćby codziennie,
1616    II,  XXIII|        okrzyki na cześć zaślubionych, a w końcu szpaleru, przed
1617    II,  XXIII|             przetykana godłami pracy, a na szczycie na wielkim transparencie
1618    II,  XXIII|       objaśnienia, pełne cyfr kosztu, a potem przysunął się do Meli
1619    II,  XXIII|           rodzinę żony i fabrykantów, a jak tylko mógł, uciekał
1620    II,  XXIII|           będzie je miał z pewnością, a Maks je sobie zrobi, jeśli
1621    II,  XXIII|             Było to ciche pragnienie, a tymczasem musiał robić honory
1622    II,  XXIII|         pewnego czasu był rozkochany.~A Mada? Mada była tak szczęśliwą
1623    II,  XXIII|               którego ciągle szukała, a odnalazłszy, nudziła czułostkami.~
1624    II,  XXIII|               wilki i pili jak smoki, a potem, gdy pannę młodą czepili,
1625    II,  XXIII|             za zdrowie mojego pana... a resztę o piec i za drzwi...~
1626    II,  XXIII|               strachem szukać Karola, a Mateusz rozsiadł się w fotelu
1627    II,  XXIII|           mamy żony... mamy pałace... a Szwaby won... a jak nie,
1628    II,  XXIII|             pałace... a Szwaby won... a jak nie, to pięścią w pysk...
1629    II,  XXIII|               cholera z buraczkami...~A potem?~Potem szły tygodnie,
1630    II,  XXIII|       odchodziły tak cicho, jak cicho a nieubłaganie szły nowe wiosny,
1631    II,  XXIII|              rozpusta i głód wieczny, a wszystko to wirowało z szalonym
1632    II,  XXIII|           szachrował w dalszym ciągu, a nawet ze zdwojoną energią,
1633    II,  XXIII|          oddał fabrykę Borowieckiemu, a sam z żoną wypoczywał przy
1634    II,  XXIII|            wyczerpywała go fizycznie, a miliony nie radowały zupełnie -
1635    II,  XXIII|              był dobrze usposobiony - a on pozwalał się czcić i
1636    II,  XXIII|           dobre lub uśmiech życzliwy, a rzadziej już czułość jaką
1637    II,  XXIII|               przede wszystkim czasu, a potem zbyt nimi pogardzał
1638    II,  XXIII|           stopie dawnego koleżeństwa, a nie przyjaźni... Maks miał
1639    II,  XXIII|         miliony ani zabijająca praca.~A teraz w ostatnich czasach
1640    II,  XXIII|           deptał je z jakąś bezwiedną a zimną wzgardą i stanął przy
1641    II,  XXIII|             duszy, i tę nieokreśloną, a tak mocną, a tak szarpiącą,
1642    II,  XXIII|            nieokreśloną, a tak mocną, a tak szarpiącą, a tak bezcelową
1643    II,  XXIII|               mocną, a tak szarpiącą, a tak bezcelową tęsknotę,
1644    II,  XXIII|               ściskała mu duszę.~Ach! a tam, za oknami farbiarni,
1645    II,  XXIII|          uniesieniami, żyć! żyć!...~- A cóż dalej? - myślał posępnie,
1646    II,  XXIII|             się przepychem nie lubił, a popisywać się przed drugimi
1647    II,  XXIII|             ciężą te złote kajdany!~- A jednak Myszkowski miał wiele
1648    II,  XXIII|             sam...~- Jak to niedawno, a jak to daleko!~Tak, kiedyś
1649    II,  XXIII|       naprawdę, kochał, umiał szaleć.~A teraz?... A teraz za młodość
1650    II,  XXIII|             umiał szaleć.~A teraz?... A teraz za młodość całą ze
1651    II,  XXIII|          poszedł dalej.~Obszedł park, a wracając spotkał przy bramie
1652    II,  XXIII|        ochrony?~- Musiałam coś robić, a przy tym ta praca daje mi
1653    II,  XXIII|              daje pani zadowolenie?~- A nawet zupełne szczęście,
1654    II,  XXIII|         chociaż w tak małym zakresie. A pan... zadowolony? - spytała
1655    II,  XXIII|              Chciałem milionów - mam, a że mi do życia nie wystarczają -
1656    II,  XXIII|             jej twarzy sączą się łzy, a usta drgają z trudem powstrzymywaną
1657    II,  XXIII|               zapadłych w niepamięć - a zmartwychwstających teraz,
1658    II,  XXIII|            wszystkimi mackami fabryk, a dalekie, porozrzucane elektryczne
1659    II,  XXIII|            rzeki, rodzili się ludzie, a on wszystko ssał w siebie
1660    II,  XXIII|         garstce miliony bezużyteczne, a całej rzeszy głód i wysiłek.~
1661    II,  XXIII|      świergotać pod dachem oranżerii, a chłodny, świeży powiew poranku
1662    II,  XXIII|             blachą spod zwojów mgieł, a ruiny fabryki Bauma starego
1663    II,  XXIII|              ryła mu się przez czoło, a na twarzy osiadł i jakby