Tom,  Rozdzial

 1     I,  VIII|     odgarniała z czoła.~- Dlaczego, Kama?~- Miał dzisiaj zrobić awanturę
 2     I,  VIII|            ciociu! - zaprotestowała Kama.~- Nie tylko zawzięty, on
 3     I,  VIII|             Karolu? - zawołała żywo Kama i przybiegła do Borowieckiego,
 4     I,  VIII|           tak czy owak - dokończyła Kama ze śmiechem.~- Nie tyle
 5     I,  VIII|              zawołała z uniesieniem Kama.~- Karna, co ty wygadujesz?~-
 6     I,  VIII|        mówił co dzisiaj? - zapytała Kama, która ze szczególną sympatią
 7     I,  VIII|          narzeczonej! - wykrzyknęła Kama.~- Tylko od Moryca z Hamburga.
 8     I,  VIII|      przedpokoju zastąpiła mu drogę Kama.~- Panie Karolu, ja mam
 9     I,  VIII|       spełnić. Niech dziecko prosi.~Kama nie patrzyła na niego; te
10     I,  XII |             goście,~- A gdzie panna Kama?~- W salonie. Niedawno słyszałam
11     I,  XII |          łeb w jej włosy i zamilkł.~Kama spała na wznak, z rękami
12     I,  XIV |         którym się chciał zobaczyć.~Kama zajęta była fryzowaniem
13     I,  XIV |           ja to widzę - wykrzyknęła Kama, bo miał ze znużenia i bezczynności
14     I,  XIV |        nieszczęśliwą minę.~- Dobrze Kama widzi, bo jestem chory rzeczywiście.~-
15     I,  XIV |          pod oczami.~- Pewnie umrę, Kama, pewnie umrę - mówił robiąc
16     I,  XIV |          serdecznością.~- Dziękuję, Kama, bardzo dziękuję, ale pieniędzy
17    II,  III |           parku, i zobaczył Horna z Kamą, siedzących nad brzegiem
18    II,  III |  osłoniętych winem.~Karmili karpie.~Kama była bez kapelusza, z rozsypanymi
19    II,  III |               Opowie mi to wszystko Kama przy cioci, dobrze? Bawcie
20    II,  III |   powiedział złośliwie, widząc, jak Kama na wspomnienie cioci pobladła
21    II,  III |           Poszedł, ale dopędziła go Kama, zastąpiła mu drogę i zdyszanym,
22    II,  III |            ale...~- Nie wiem, czego Kama chce? - udawał złośliwie.~-
23    II,  III |          czuł, że jeszcze chwilę, a Kama wybuchnie płaczem.~- A jak
24    II,  III |         zobaczył przed sobą Horna z Kamą: szli trzymając się za ręce
25    II,  III |            kołysząc w takt głowami, Kama kapelusz trzymała w ręku,
26    II,  IV  |             puściłam pana - prosiła Kama, gdy ją odprowadził na Spacerową.~-
27    II,  X   |    harcowała z nimi po werendzie.~- Kama, co ty wyrabiasz? Cioci
28    II,  X   |           drzewo i parskał groźnie.~Kama wlazła za nim i już, już
29    II,  X   |               Zuch dziewczyna, zuch Kama. A chodź no ty, smyku, niech
30    II,  X   |           był dwa tygodnie - wołała Kama wprowadzając ich na werendę,
31    II,  X   |              sama widziałam.~- A to Kama chodzi do strzelnicy? dobrze
32    II,  X   |      ścieżce od fabryki ukazała się Kama, biegnąc co tchu.~- Rusztowanie!...
33    II,  X   |       mieszkania, ale gdy Wysocka z Kamą odeszły, nie mogła wytrzymać
34    II,  XI  |           siądzie przy nas - wołała Kama robiąc mu miejsce.~- Ja
35    II,  XI  |            dowiedzieć, dlaczego się Kama ze mną nie przywitała? Dlaczego
36    II,  XI  |           mnie tyranizuje? Dlaczego Kama robi miny? Co? Kama min
37    II,  XI  |        Dlaczego Kama robi miny? Co? Kama min nie robi, Kama nie tyranizuje,
38    II,  XI  |              Co? Kama min nie robi, Kama nie tyranizuje, ale niech
39    II,  XI  |      wszystko, wszystko...~- Cóż to Kama wie? - zapytał poważnie,
40    II,  XI  |            gęściej po jej twarzy.~- Kama moja! Dziecko drogie, Kama!
41    II,  XI  |          Kama moja! Dziecko drogie, Kama! Dzieciaku cudny! - szeptał
42    II,  XI  | rozrzewniony, całując ją po rękach.~Kama wyrwała je, zasłoniła sobie
43    II,  XI  |         próbował się tłomaczyć, ale Kama nie chciała słuchać, a jemu
44    II,  XI  |             bawił w "Arkadii" niż z Kamą.~- Wszystko mi jedno, niech
45    II,  XIX |           na wszystkich twarzach, a Kama płakała co chwila i uciekała
46    II,  XXII|         całe wieczory przesiadywała Kama.~Przesiadywała całymi dniami