Tom,  Rozdzial

 1     I,  II   |           około czwartej poszedł do kantoru, który był w innym oddziale,
 2     I,  II   |          biurkiem.~Główny buchalter kantoru, który go z uniżonością
 3     I,  II   |           przygnębiający refleks do kantoru.~Przez podwórko, wylane
 4     I,  II   |       szy-mi i sączył się po oknach kantoru, zakurzonych pyłem węglowym
 5     I,  II   |          wstrętne plwociny.~W kącie kantoru, nad gazem, zaczął szumieć
 6     I,  II   |       trudno mu się przyzwyczaić do kantoru i do roboty.~- Bydlę albo
 7     I,  II   |             poufnie szepnąć, ale do kantoru weszła kobieta, czworo dzieci
 8     I,  V    |             na dół, do przybocznego kantoru Bucholca, gdzie był telefon.~-
 9     I,  V    |             na dół, do przybocznego kantoru, skąd jr rozwożono natychmiast
10     I,  VI   |       cierpko swojemu urzędnikowi z kantoru i odwrócił się od niego
11     I,  VII  |            niech jutro przyjdzie do kantoru. Ja lubię pomagać ludziom
12     I,  VIII |         chory, kazał się zanieść do kantoru z fotelem, do wszystkiego
13     I,  VIII |      żądanie Bucnolca z podręcznego kantoru drukarni i blichu do jego
14     I,  VIII |          prawie galopem pojechał do kantoru.~Zastał tylko Bucholca i
15     I,  VIII |     szczerze rozbawiony.~Pobiegł do kantoru Moryca obejrzeć składy,
16     I,  VIII |              że go Bucholc wzywa do kantoru, więc Socha popatrzył markotno
17     I,  IX   |              Ja co dzień wychodzę z kantoru, aby się przejść i aby się
18     I,  IX   |          swoich ojcach i poszedł do kantoru, gdzie kilku ludzi drzemało
19     I,  IX   |       Oszklony korytarz prowadził z kantoru do pierwszego fabrycznego
20     I,  XII  |          poniedziałek przyjdźcie do kantoru pana Bucholca, to wam wypłacą.
21     I,  XIII | niewolnikiem! - szepnął wchodząc do kantoru Bucholca.~Bucholc po ostatnim
22     I,  XIII |             się prędko i przez okna kantoru park czerniał coraz bardziej
23     I,  XVI  |           się gorączkowo, biegał do kantoru, do kup węgla, na nasyp,
24     I,  XVI  |            nocy.~Wilczek zeszedł do kantoru, pozałatwiał resztę spraw,
25    II,  II   |      śledził Żydka, który na środku kantoru obracał się na wszystkie
26    II,  II   |           zawołano z drugiego końca kantoru.~- Cztery, siedmnaście,
27    II,  II   |        herbatę, gotującą się w rogu kantoru nad gazem.~- Sztil, panowie,
28    II,  II   |              zawołał przez drzwi do kantoru.~- Bronek, o tym sza! My
29    II,  VI   |        otwarte drzwi, prowadzące do kantoru, w mętnym żółtawym świetle
30    II,  VI   |        dyrektor fabryki; pobiegł do kantoru i napadł jakiegoś chudego
31    II,  XI   |            Moryc poszedł do swojego kantoru na Piotrkowską, ale nic
32    II,  XI   |           ale cofnął się już sprzed kantoru, spacerował czas jakiś po
33    II,  XI   |            się wreszcie i wszedł do kantoru bankiera. - Szef u siebie? -
34    II,  XI   |   serdecznie.~- Ale, przyjdź pan do kantoru Borowieckiego podpisać kontrakt
35    II,  XI   |        wszystkie strony, zajrzał do kantoru, czy kto nie podsłuchuje,
36    II,  XI   |            z policją! - krzyknął do kantoru. - Ja z panem pogadam inaczej!
37    II,  XI   |             do kasy.~Moryc zabrał z kantoru Wilczka i wyszedł, ale w
38    II,  XIII |          nie było, bo go wezwano do kantoru. Moryc powrócił, aby prosić
39    II,  XIII |      Grunspan - zawołał wpadając do kantoru.~- I to pieniądz niezły -
40    II,  XIII |             pogardliwie i wrócił do kantoru.~Moryc wykrzyczał się jeszcze
41    II,  XVI  |   przyniesie wina i wody sodowej do kantoru. Kazałem przynieść wina,
42    II,  XVI  |        kazała zawiesić nad drzwiami kantoru.~- Daję panu przecież słowo.
43    II,  XXI  |        pytał się o nic i poszedł do kantoru, który ocalał razem ze składami
44    II,  XXIII|           nasycania się.~Poszedł do kantoru, miał już dosyć fabryki.