Tom,  Rozdzial

 1     I,  I    |    wyrównał.~Roześmiali się obaj szczerze.~Borowiecki wrócił do stołowego
 2     I,  II   |      kiedy tak, to winszuję panu szczerze, kiedyż poznam narzeczoną?~-
 3     I,  II   |         wiem. Przyznaję się panu szczerze, chociaż tak ostro, za ostro
 4     I,  III  |       nikt nie zaprosił - mówiła szczerze, z wielką przykrością.~-
 5     I,  III  |        brodę wspaniałym ruchem i szczerze zdawał się być pochłonięty
 6     I,  III  |         na scenie, śmiał się tak szczerze, że chwilami Mada szeptała
 7     I,  III  |          to mówić tak długo, tak szczerze, aż uwierzysz i sam kochać
 8     I,  III  |        mówi pierwszy raz w życiu szczerze zupełnie to słowo, najwięcej
 9     I,  IV   |        wmawiał w siebie zupełnie szczerze, że ją kocha, że to miłość
10     I,  V    |         po tobie. Mówię zupełnie szczerze. Nie spodziewałem się, żebyś~
11     I,  V    |          tysięcy rubli. Mówię ci szczerze.~Borowiecki śmiał się serdecznie,
12     I,  V    |       kochałem? Postawmy kwestię szczerze - myślał przypominając sobie
13     I,  V    |      warszawskich, przyznaję się szczerze.~- Widzę to, otóż u nas
14     I,  VI   |         Ty mi wierz, Mela, mówię szczerze, słowo uczciwego człowieka,
15     I,  VIII | pantofelek na podłodze i wyszedł szczerze rozbawiony.~Pobiegł do kantoru
16     I,  VIII |    złotawe oczy.~- Przyznaję sic szczerze do zapomnienia, ale że sio
17     I,  VIII |        się śmiać bardzo głośno i szczerze.~- Od miesiąca już wyjeżdża
18     I,  XI   |        wiem za co, żałuję jednak szczerze.~- Żal mój pochodzi stąd,
19     I,  XI   |           pan... wierzy... że mu szczerze... życzą...~- Jak nikomu.~-
20     I,  XI   |         niego - powiedziała niby szczerze, bo chciała wyciągnąć z
21     I,  XI   |      tłumaczyła się głośno i tak szczerze, że Nina musiała przysłonić
22     I,  XII  |            Istotnie, przyznam ci szczerze, że wy bywacie nieraz wysoce
23     I,  XIV  |          Bo wy się nie śmiejecie szczerze, wy drwicie ze złości, że
24    II,  I    |          się zjechały. Bardzo mi szczerze żal, że muszę się pozbawić
25    II,  I    |          cieszy, bo przyznam się szczerze. że milszego towarzystwa
26    II,  II   |          z bolesną miną i udawał szczerze zmartwionego, mlaskał ustami,
27    II,  III  |       niego i oburzał się bardzo szczerze.~Dwunasta już dochodziła,
28    II,  III  |      jeśli nie tobie! - zawołała szczerze i głęboko.~- Czy w domu
29    II,  IV   |          i apatycznie, pomimo że szczerze niepokoiła go długa nieobecność
30    II,  VII  |       jej ręce i bardzo gorąco i szczerze całował, usiłując ją przyciągnąć
31    II,  XI   |        za mądry, żeby tak myślał szczerze, tam coś innego być musi.~-
32    II,  XI   |         figla urządzić, a ja się szczerze przyznam, że uwierzyłem,
33    II,  XII  |       wiesz, nasz chemik, ale mu szczerze odradziłem.~- Wejdźmy tam -
34    II,  XIII |            On musi się tym zająć szczerze, jeśli za swoje trzydzieści
35    II,  XV   |          ona go kochała prosto i szczerze, umiałaby dla niego poświęcić
36    II,  XV   |     wszystko z drobiazgowością i szczerze wyrażała swoje zdumienie
37    II,  XV   |    mogłem - tłumaczył się gorąco szczerze zmartwiony i dotknięty jej
38    II,  XV   |          nie żyję, ale ci powiem szczerze, krzywdzisz Ankę i zniechęcasz,
39    II,  XVI  |          silniej - odpowiedziała szczerze.~- To dobrze, Lucy, dobrze,
40    II,  XVIII|       kupiecku. A zresztą, mówmy szczerze, nie oszukujmy samych siebie,
41    II,  XVIII|          dobrze.~- Dobrze, mówmy szczerze.~- Wejdę do cichej spółki
42    II,  XXI  |          Wszystko - odpowiedział szczerze.~- Głupstwo, ja panu pomogę,