Tom,  Rozdzial

1001    II,  XIII |           głowę i zaczął znowu kląć.~- Ja do niego przychodzę jak
1002    II,  XIII |               jemu się tak wiodło, jak ja niu życzę z całego serca,
1003    II,  XIII |              jest bardzo niedobrze, bo ja się boję, żeby mnie nie
1004    II,  XIII |           siedemdziesiąt pięć procent. Ja zaraz pojadę do Grosglika,
1005    II,  XIII |               nie wrócisz do tej budy. Ja zrobiłem wielki plan. Kupi
1006    II,  XIII |              złożyć szczegółowe plany. Ja długo myślałem o tym interesie,
1007    II,  XIII |       Spróbujemy się trochę z Meyerem. Ja myślałem o tym jeszcze przed
1008    II,  XIII |      zawarliśmy dzisiai z Grosglikiem. Ja nie potrzebuję pana oszukiwać
1009    II,  XIII |              mój kredyt dwa razy tyle, ja jestem skromny. Moje wykształcenie,
1010    II,  XIII |                dwieście tysięcy rubli, ja jestem skromny człowiek,
1011    II,  XIII |               jestem skromny człowiek, ja się nie chwalę. A co pan
1012    II,  XIII |          nieruchomy majątek, z którego ja nie będę miał ani jednego
1013    II,  XIII |          brzydka, kulawa, ślepa, żebym ja miał dawać więcej.~- Zupełnie
1014    II,  XIII |              jest, często choruje, ale ja z tego kwestii nie robię.~-
1015    II,  XIII |               rok fabryka będzie moją, ja panu ręczę...~- To może
1016    II,  XIII |               Zaraz będę wiedział, ale ja chcę naprzód wiedzieć, co
1017    II,  XIII |                namyśl, panie Grunspan. Ja nie jestem Landau ani Fiszbin,
1018    II,  XIII |                 ani żaden kantorowicz. Ja jestem Moryc Welt-firma!
1019    II,  XIII |           można zlikwidować bez zysku. Ja potrzebuję gwarancji.~-
1020    II,  XIII |            Zgoda. Idę zaraz do niej.~- Ja panu życzę, żeby się ona
1021    II,  XIII |               jesteś stary macher, ale ja ciebie szanuję.~- Będziemy
1022    II,  XIII |               się uważnie.~- Właściwie ja rozmawiałem, ja zacząłem...~-
1023    II,  XIII |              Właściwie ja rozmawiałem, ja zacząłem...~- Aha! kwiaty...
1024    II,  XIII |                 aby przyszedł i wyrwał ją z męki, i siadł tam, w miejsce
1025    II,  XIII |        fonografu dźwięczały i owiewały ją czarem, rozkoszą, szczęściem...~
1026    II,  XIII |                kocham" - i przeniknęło ją szalone pragnienie rzucenia
1027    II,  XIII |         powiedzieć, Mela! Ty wiesz, że ja jestem kupiec, ja nie potrafię
1028    II,  XIII |            wiesz, że ja jestem kupiec, ja nie potrafię określić ładnie
1029    II,  XIII |       niepodobna do naszych kobiet, że ja ciągle myślałem o tobie.
1030    II,  XIII |                 Przymknęła powieki, bo ją zapiekły tamtego pocałunki.
1031    II,  XIII |                 bo się jej zdawało, ze ją tamten obejmuje ramionami
1032    II,  XIII |               żoną...~Chciał pocałować ją w rękę, ale cofnęła się
1033    II,  XIII |               ojcu wszystkiego.~Zastał ją stojącą na tym samym miejscu,
1034    II,  XIII |               Nie wyrwała mu ręki, gdy ją całował, nie słyszała nawet,
1035    II,  XIII |             zrobić przykrość.~- Bierz! Ja umyślnie dla ciebie pieniądze
1036    II,  XIII |              do kogo ty tak pyskujesz? Ja cię zaraz, łajdaku, wyrzucę
1037    II,  XIII |            potrzebujesz mnie uczyć, co ja mam mówić.~- A ty nie potrzebujesz
1038    II,  XIII |                po ludzku powiedzieć.~- Ja to robię, co mnie się podoba.~-
1039    II,  XIV  |        doskonale rozwiniętą.~Zmieszały ją nieco te spojrzenia ciekawe,
1040    II,  XIV  |            ruchliwej twarzy i powlekło ją lekkim, delikatnym karminem.~-
1041    II,  XIV  |          odezwał się ciszej:~- Mogę ci ją odstąpić, chcesz?~- Oferta
1042    II,  XIV  |             jest Polka, ona chce, żeby ją kochać rano, w południe
1043    II,  XIV  |             robi mi awantury, że muszę ją nieraz uspokajać po swojemu.
1044    II,  XIV  |            laską po krzewach.~- Chcesz ją, to ci ułatwię... Muszę
1045    II,  XIV  |            mojej skóry... A przy tym i ja się żenię.~Przyłączyli się
1046    II,  XIV  |          Zazdrość nim szarpała. Chciał ją odstąpić, a teraz widząc
1047    II,  XIV  |        strasznym, pijackim płaczem, aż ją Kessler kazał lokajowi zanieść
1048    II,  XV   |          Wierzyła, była przekonana, że ją kochał, ale od czasu przyjazdu
1049    II,  XV   |               jego stalowe oczy paliły ją niesłychanym bólem, a surowa
1050    II,  XV   |             bliższej znajomości, jeśli ją miała, a w końcu zeszedł
1051    II,  XV   |                Serio pani to mówi?~- I ja to samo powtarzam - odezwał
1052    II,  XV   |            wielką szczerością.~- Gdzie ja to samo słyszałem, kto mi
1053    II,  XV   |           monogramem na środku, zabrał ją Lucy i zapomniał schować
1054    II,  XV   |       odbierając chusteczkę i chowając ją zbyt spiesznie - Mateusz
1055    II,  XV   |          silnie - powiedziała cicho,~- Ja ta nie perfumuje, u nas
1056    II,  XV   |             była nieprawda, obchodziło ją to więcej nawet, niż pragnęła,
1057    II,  XV   |      robotników przyszła i .koniecznie ją chce widzieć.~Anka wyszła
1058    II,  XV   |               Borowieckiego, pocałował ją w rękę, schylił się do nóg
1059    II,  XV   |         otoczyli Ankę kołem i całowali ją po rękach, a mniej śmieli
1060    II,  XV   |            ironii, tylko ironii, a pan ją swobodnie wypowiada, bo
1061    II,  XV   |               skarżył się przed nim.~- Ja jestem trup, ja już nie
1062    II,  XV   |           przed nim.~- Ja jestem trup, ja już nie żyję, ale ci powiem
1063    II,  XV   |               prawodawcą, nakazywałbym ją wszystkim.~- Nikt by nie
1064    II,  XV   |          roznegliżowane.~- Dziwne, ale ja zupełnie nie czuję tego
1065    II,  XV   |               w sobie cichy żal, który ją począł nurtować; żal, że
1066    II,  XV   |             gdyby... gdyby...~- Gdybym ja mu nie stała na przeszkodzie -
1067    II,  XV   |         gorącymi koliskami; przeżuwała ją jeszcze spokojnie, tylko
1068    II,  XV   |           złośliwą plotką. Musiałam ci ją powiedzieć... Rozmów się
1069    II,  XV   |            drzwi.~- A jeśli chcesz, to ja sama powiem o tym Karolowi.~-
1070    II,  XV   |             Karolowi.~- Nie, dziękuję, ja muszę mu powiedzieć o tym.
1071    II,  XV   |              niej popełnionych; zastał ją tak, jak opuścił.~Anka siedziała
1072    II,  XV   |               dalej z serdecznością:~- Ja mam tyle kłopotów, tyle
1073    II,  XV   |             serdeczny, cichy przenikał ją ciepłem, otwierał wszystkie
1074    II,  XVI  |       wszystkim i powtarzał Maksowi:~- Ja się cieszę, ja się bardzo
1075    II,  XVI  |              Maksowi:~- Ja się cieszę, ja się bardzo cieszę, panie
1076    II,  XVI  |         dziwnie.~- Ręczę ci, że dopóki ja żyję, trwać będzie - zawołał
1077    II,  XVI  |              otoczona rojem całujących ją po rękach robotników, a
1078    II,  XVI  |           wesół i zadowolony, że wziął ją za rękę i wskazując fabrykę
1079    II,  XVI  |                   To moja fabryka! Mam ją i nie wypuszczę.~- I mnie
1080    II,  XVI  |               bo Nina Trawińska wołała ją do altany w ogrodzie.~-
1081    II,  XVI  |             mydlij nam oczu.~- Komu to ja mydlę oczy! - wrzasnął strasznie
1082    II,  XVI  |             był w niezgodzie z tym, co ja czuję?~- A jednak jest w
1083    II,  XVI  |           wtedy, jeśli panie raczą nam ją przyznać.~- Zawsze przyznajecie
1084    II,  XVI  |        przyznać.~- Zawsze przyznajecie ją sobie sami, nie pytając
1085    II,  XVI  |             Kessler do nas idzie.~- To ja odchodzę, bo mam ochotę
1086    II,  XVI  |        szlachcice grają w karty, i cóż ja, biedna sierota, pocznę,
1087    II,  XVI  |        widokiem kobiet, rzekł cicho:~- Ja bym się zaraz ożenił.~-
1088    II,  XVI  |          krzesła i cicho zapytał:~- Co ja mam myśleć o tym, panie
1089    II,  XVI  |               po głowie i skroniach.~- Ja to mam, mieć za odpowiedz
1090    II,  XVI  |               taką podłą potwarz.~- Co ja mam z tym zrobić, co ja
1091    II,  XVI  |                ja mam z tym zrobić, co ja mam o tym myśleć?~- Poszukać
1092    II,  XVI  |            trudem.~- Panie Borowiecki, ja jestem taki sam człowiek,
1093    II,  XVI  |              jestem taki sam człowiek, ja tak samo czuję i tak samo
1094    II,  XVI  |               mam swój kawałek honoru. Ja teraz przychodzę do pana
1095    II,  XVI  |                stanowczo Borowiecki.~- Ja jestem Żyd, prosty Żyd,
1096    II,  XVI  |              Żyd, prosty Żyd, przecież ja pana nie zastrzelę, nie
1097    II,  XVI  |             nie wyzwę na pojedynek, co ja panu mogę zrobić? Nic nie
1098    II,  XVI  |           zrobić? Nic nie mogę zrobić! Ja jestem prosty człowiek,
1099    II,  XVI  |                jestem prosty człowiek, ja moją żonę kocham bardzo,
1100    II,  XVI  |            żeby jej nic nie brakowało, ja ją trzymam jak królowę.
1101    II,  XVI  |              jej nic nie brakowało, ja ją trzymam jak królowę. Pan
1102    II,  XVI  |          trzymam jak królowę. Pan wie, ja ją za własne pieniądze kazałem
1103    II,  XVI  |               jak królowę. Pan wie, ja ją za własne pieniądze kazałem
1104    II,  XVI  |              ona jest pańską kochanką! Ja myślałem, że się cały świat
1105    II,  XVI  |               wie, co to jest dziecko? Ja cztery lata czekam na to,
1106    II,  XVI  |             teraz takie wiadomości! Co ja teraz wiem? czyje to dziecko?
1107    II,  XVI  |           zapytał:~- Panie Borowiecki, ja pana zaklinam na wszystkie
1108    II,  XVI  |            żony, dziecka i życie pana. Ja panu mówię prawdę - i o
1109    II,  XVI  |            jest obrazek Matki Boskiej, ja wiem, co to jest wielka
1110    II,  XVI  |              Daję panu przecież słowo. Ja pańską żonę widziałem zaledwie
1111    II,  XVI  |                 Pan mi ocalił życie... Ja panu wie~ rżę teraz jak
1112    II,  XVI  |               Niech pan liczy na mnie, ja się mogę przydać na co...
1113    II,  XVI  |              się mogę przydać na co... Ja panu tego nigdy nie zapomnę -
1114    II,  XVI  |                cię... kocham cię..."~- Ja muszę już iść, muszę prędko
1115    II,  XVI  |          dobrze, taki jestem dobry, że ja panu coś powiem na ucho,
1116    II,  XVI  |          zacząć poszukiwania autora.~- Ja tego łajdaka wsadzę do kryminału,
1117    II,  XVI  |                Kochany pan Borowiecki, ja będę pańskim przyjacielem
1118    II,  XVI  |        podejrzeń - mówił przygarniając ją do siebie.~- On mi powiedział,
1119    II,  XVI  |             przyjeżdżał do mnie? Karl, ja bym umarła, na pewno bym
1120    II,  XVI  |             może całe życie?~- Tak, bo ja kocham cię coraz silniej -
1121    II,  XVI  |          przerażaj się tym, co powiem. Ja cię kocham, ale my się nie
1122    II,  XVI  |           musimy być rozsądni.~- Karl, ja rzucę wszystko i pójdę za
1123    II,  XVI  |              skompromitować.~Uspakajał ją, ale nie mógł zatrzeć łatwo
1124    II,  XVI  |                 Mocno... mocniej!.~Gdy ją pocałował, odsunęła się
1125    II,  XVI  |             żal... bo zdaje mi się, że ja cię już nigdy nie zobaczę,
1126    II,  XVI  |               i rozpaczy, żebrała, aby ją kochał, żeby ją nie skazywał
1127    II,  XVI  |           żebrała, aby ją kochał, żeby ją nie skazywał na samotność
1128    II,  XVII |             swoją fabryczkę porównywał ją z kolosami obok stojących
1129    II,  XVII |              się do niej.~Nie cieszyło ją to, a było coraz obojętniejszym.
1130    II,  XVII |                jej głowę, rozdrażniały ją i bolały.~Wyrzucała sobie
1131    II,  XVII |               on nie jest szczęśliwym. Ja przeczuwam, że on nigdy
1132    II,  XVII |            lada jaki wiatr... Przecież ja kochałam! Zdawało mi się,
1133    II,  XVII |            stało z tą miłością? Zabiła ją pewność, że nie jestem kochaną.
1134    II,  XVII |         Kurowski.~- Dziwne, że chcecie ją słyszeć o sobie, bo mówić
1135    II,  XVIII|               przestaną budzić śmiech. Ja was znam dobrze! Wy jesteście
1136    II,  XVIII|          pragnie sprawiedliwości, może ją mieć - kupiwszy."~"Czym
1137    II,  XVIII|                pustymi bańkami słów, a ja pójdę do domu.~- Jestem
1138    II,  XVIII|          zgniłbym tutaj ze szczętem, a ja chce żyć i dlatego wyjeżdżam.
1139    II,  XIX  |            przesmutną pieśń i śpiewały ją same, bo księdza nie było.
1140    II,  XIX  |               brzmiała smutnie, targał ją wiatr, chłostał śnieg i
1141    II,  XIX  |               uciekała do saloniku, bo ją wzruszał do głębi widok
1142    II,  XIX  |           matkę do domu, pozostawiając ją wśród bliskiej rodziny,
1143    II,  XX   |             przyszłe macierzyństwo tak ją przeistaczało zupełnie i
1144    II,  XX   |           każdym spotkaniu, że uczynił ją nieszczęśliwą, przypominała
1145    II,  XX   |               Po kilku dniach pożegnał ją, chociaż jeszcze nie wyjeżdżał,
1146    II,  XX   |               w Skierniewicach.~Podarł ją i rzucił na ziemię.~Wypił
1147    II,  XXI  |               ból gryzł jej serce, tak ją łamał, tak dusił, że była
1148    II,  XXI  |                jej powietrza... dusiła ją rozpacz... bezradność...
1149    II,  XXI  |                te myśli, hipnotyzowały ją strachem bezbrzeżnym i obezsilały
1150    II,  XXI  |                 Ażebyś ty wiedział, co ja przeszedłem! Jestem zupełnie
1151    II,  XXI  |           przędzalnia była w ogniu! Co ja przeżyłem, co ja przeżyłem!~
1152    II,  XXI  |             ogniu! Co ja przeżyłem, co ja przeżyłem!~Narzekał dalej
1153    II,  XXI  |             skinął na robotników, żeby ją ponieśli, bo przypomnienie
1154    II,  XXI  |             myślisz, że ci się uda, że ja nie powstanę?~- Ty jesteś
1155    II,  XXI  |          krzywdzisz mnie posądzeniami. Ja się cofam, bo nie mogę trzymać
1156    II,  XXI  |              sobie radę i beze mnie, a ja muszę żyć, robię interes
1157    II,  XXI  |              ty nie patrz tak na mnie, ja cię kocham jak brata, mnie
1158    II,  XXI  |               zostały. Ty wiesz, jakie ja mam serce dla przyjaciół.
1159    II,  XXI  |                 ale nie mogę. Widzisz, ja w tę fabrykę włożyłem całą
1160    II,  XXI  |             włożyłem całą swoją duszę, ja się nią cieszyłem jak dzieckiem,
1161    II,  XXI  |     odpowiedział szczerze.~- Głupstwo, ja panu pomogę, pan mi zapłaci
1162    II,  XXI  |               fabrykę jeszcze większą, ja pana kocham, pan mi się
1163    II,  XXI  |               lat wszystko się odbije. Ja byłem majstrem tkackim,
1164    II,  XXI  |                byłem majstrem tkackim, ja nie umiem dobrze czytać,
1165    II,  XXI  |           Karola.~- Powiedz prędko, bo ja się śpieszę...~- Dobrze! -
1166    II,  XXII |             Boś nie potrzebowała. A że ja się zajmuję tobą,~leży to
1167    II,  XXII |              przed wieczorem przyszedł ją odwiedzić Stach Wilczek.~
1168    II,  XXII |            Przyszedł do pani, a potem, ja się z nim znać muszę, bo
1169    II,  XXII |               każdy potrzebnym.~- Ależ ja go nie chcę nigdy już widzieć.~-
1170    II,  XXII |               słyszeć tych słów, które ją zawsze bolały niewymownie,
1171    II,  XXII |       rumowiska.~- A ty co robisz?~- A ja jestem też u pana Borowieckiego
1172    II,  XXII |       wyciągając do niego rękę.~Porwał ją i ucałował bardzo mocno.~-
1173    II,  XXII |            całować te usta, blade, aby ją przycisnąć do serca, więc
1174    II,  XXIII|           sobie radę z winem damy... i ja się napiję... i chłopcy
1175    II,  XXIII|                te cztery lata rozwinął ją olbrzymie; zreformował fabrykację
1176    II,  XXIII|             śmiejąc zbliżyć się, jeśli ją do tego nie zachęcił, nie
1177    II,  XXIII|              tytułów własności. Czemuż ja nie mogę w ten sam sposób
1178    II,  XXIII|      powiedziała z radością.~Pocałował ją w rękę i nie mógł się na
1179    II,  XXIII|            wiedział, ale teraz dopiero ją odczuł i pojął w całej głębokości.~-
1180    II,  XXIII|            całej głębokości.~- Dlatego ja przegrałem własne szczęście -
1181    II,  XXIII|                  Przychodzili użyźniać ją krwią swoją, przynosili