Tom,  Rozdzial

 1     I,  I    |        świstawki przebrzmiały, cisza, pełna chlupotu deszczu, coraz
 2     I,  III  |      podtrzymywana przez złote smoki, pełna kwitnących, białych jak
 3     I,  III  |              huraganowi i z rozkoszą, pełną denerwującej ciekawości,
 4     I,  IV   |         oczami zamkniętymi i z twarzą pełną poprzysychanej krwi i sińców.~-
 5     I,  V    |             kładło długą złotą smugę, pełną drgającego pyłu, na jego
 6     I,  VI   |              pocięta tysiącami okien, pełna kamiennych balkonów, kariatyd,
 7     I,  X    |              niespokojnym, miał duszę pełną lęku niewytłumaczonego i
 8     I,  X    |         wszystko, co ją dręczyło.~Jej pełna tkliwości dusza łaknęła
 9     I,  XII  |          dzisiaj przekreśliła pogardą pełną nienawiści.~Nie był młodzieńcem
10     I,  XII  |              egzystencji, że duszę ma pełną tych mar, które się zbudziły
11     I,  XII  |            przypomnieniami Emmy i tak pełną przeróżnych drgań, Lucy
12     I,  XIII |              wiele. Mateusz! - ryknął pełną piersią. - Jakby kto do
13     I,  XIII |        krawędzi i zapadała w ciemnię, pełną strasznej ciszy.~Przed dziesiątą
14    II,  I    |               regularnych rysach, ale pełną dziwnego wdzięku i ciepła,
15    II,  I    |          upojeniem w tę noc wiosenną, pełną czaru nieopowiedzianego,
16    II,  II   |            się prokurent firmy z teką pełną papierów.~- Cóż słychać,
17    II,  III  |              drżącą na żółtym żwirze, pełną drgań i skrzeń.~- To się
18    II,  III  |              przyciskała się silnie i pełna jakiegoś lęku i miłości
19    II,  III  |           miedzianego światła na Łódź pełną dymów i czarnych sylwetek
20    II,  IV   |            twarz jej blada i obrzękła pełna była surowości nieubłaganej
21    II,  VI   |          naśladujący gęstwę roślinną, pełną poplątanych łodyg, liści
22    II,  VI   |          oddychania, ruchu; z piersią pełną tej samej nieśmiertelnej
23    II,  VII  | rozpromienione szczęściem i jej twarz pełną radości.~Anka dzisiaj była
24    II,  VII  |      serdeczny, czynił ją szczęśliwą, pełną radości i tak piękną, że
25    II,  VIII |               nie przerywała mu, piła pełną piersią upojenie, patrzyła
26    II,  VIII |               rozwłóczyła się słodka, pełna denerwujących zapachów róż
27    II,  X    |               przemogła obrzydzenie i pełna współczucia i litości obmywała
28    II,  X    |               wyjął ceratową kopertę, pełną notat i rachunków, i owiniętą
29    II,  XV   |    niesłychanym bólem, a surowa twarz pełna była wyrazu zimnej obojętności.~
30    II,  XV   |                nie śpiewają, nie piją pełną piersią swobody, wypoczynku,
31    II,  XV   |          ogrodzie pod drzewami, cisza pełna dziwnej nudy owiewała dom
32    II,  XVI  |              animuszu i swady - nalał pełną szklankę koniaku, trącił
33    II,  XVI  |              przesycony jej boleścią, pełną łez, rozdrgany akcentami
34    II,  XVII |            już zupełnie inna kobieta, pełna smutku i cichej rezygnacji.~
35    II,  XX   |       wytworna, namiętna kochanka; ta pełna nieświadomej dyskrecji,
36    II,  XX   |              się budynków, duszę miał pełną pożaru, który go tak palił.~
37    II,  XX   |            biegł wciąż jak błyskawica pełna grzmotów. Uśpione stacyjki,
38    II,  XXIII|            oblizał się jak pies przed pełną miską i poszedł emablować
39    II,  XXIII|            obiecanej".~Kurowski szedł pełną parą do majątku; Maks Baum
40    II,  XXIII|              z Kurowa, młoda, piękna, pełna sił i pełna czarującego
41    II,  XXIII|            młoda, piękna, pełna sił i pełna czarującego wdzięku, prostoty