Tom,  Rozdzial

 1     I,  I    |           świstawki przebrzmiały, cisza, pełna chlupotu deszczu,
 2     I,  II   |          poliniowanych książkach.~Cisza, jaka tutaj panowała, drażniący
 3     I,  II   |             szepnął cicho któryś.~Cisza się zrobiła.~Szwarc patrzył
 4     I,  V    |           z dobrym żyrem.~Zaległa cisza. Maks położy! głowę na stole
 5     I,  V    |           brązowych kandelabrach.~Cisza ogromna, cisza Łodzi w niedzielę,
 6     I,  V    |      kandelabrach.~Cisza ogromna, cisza Łodzi w niedzielę, rozlewała
 7     I,  V    |    zupełnie storami opuszczonymi. Cisza go otaczała zupełnie, bo
 8     I,  V    |          szedł milcząco i nudnie.~Cisza panowała przytłaczająca,
 9     I,  V    |     sylwetki kominów fabrycznych.~Cisza ich ogarnęła senna.~Murray
10     I,  VI   | świątecznym ubraniem, tą względną ciszą ulicy, swobodą, niedzielnym
11     I,  VII  |          Róży. Zapanowała zupełna cisza.~Elektryczność drgała w
12     I,  VII  |       pany.~Poza oknami panowała, cisza.~Wielkie koszary robotnicze
13     I,  VIII |         szepnął:~- Policja!~Długa cisza zapanowała w pustym kantorze.
14     I,  IX   |      fabrycznego pawilonu.~Mrok i cisza zalewały wielki dziedziniec
15     I,  IX   | mieszkania. Przy stole zapanowała cisza.~Dzieci siedziały przy dziadku
16     I,  X    |       Lokaj porozstawiał herbatę.~Cisza ciężka i nudna rozlała się
17     I,  XI   |  krajobrazem leżała wielka słodka cisza upalnego dnia, przesycona
18     I,  XII  |        jednak, bo gdy go owionęła cisza mieszkania, wtedy go schwycił
19     I,  XII  |      ruchu.~W całym domu panowała cisza przygnębiająca, a z każdego
20     I,  XIII |         notat i zapadał w zadumę.~Cisza zupełna panowała w kantorze,
21     I,  XV   |       towarów.~Półzmrok i głęboka cisza panująca w składach rozlewały
22     I,  XVI  |          na ramionach.~Zapanowała cisza, śpiewy pomilkły, głosy
23    II,  I    |          W połowie sparaliżowany.~Cisza na chwilę zapanowała w pokoju.~
24    II,  I    |        milknął świat i robiła się cisza tak głucha a przeogromna,
25    II,  I    |        wypijało wszelką moc, taka cisza bezwładna leżała w rozdrganym
26    II,  II   |         usypia. Rozumiesz, wielka cisza przesycona łagodnymi szmerami,
27    II,  II   |           z pokorą głowy i wielka cisza, przerywana tylko syczeniem
28    II,  III  |            a leżała jakaś grobowa cisza i obumieranie.~Nawet ogród,
29    II,  IV   |         oświeconym oliwną lampką.~Cisza zapadła na chwilę.~Adam
30    II,  VI   |      duszne, rozpalone powietrze.~Cisza panowała głucha.~Wszyscy
31    II,  VII  |       szczęścia wielkiego, wielką ciszą miłości.~- Zostaniesz, prawda? -
32    II,  VIII |         czar tej chwili cudownej.~Cisza dookoła panowała, z ulicy
33    II,  IX   |          zalegała ciężka, grobowa cisza, rzędy warsztatów z obu
34    II,  X    |           wrócił do swego pokoju.~Cisza zapanowała w mieszkaniu.
35    II,  XII  |      panowała dziwna, ogłuszająca cisza.~Wszystkie maszyny były
36    II,  XV   |         bił godziny za godzinami, cisza potem rozlewała się tym
37    II,  XV   |          w ogrodzie pod drzewami, cisza pełna dziwnej nudy owiewała
38    II,  XV   |           łacińskie słowa hymnów.~Cisza przedwieczorna zrobiła się
39    II,  XXI  |       umilkł, zrobiła się głęboka cisza, w której tylko huczały
40    II,  XXIII|      przesłonecznionym powietrzu.~Cisza głęboka leżała w alejach
41    II,  XXIII|         tak głęboka, przerażająca cisza, że można było wyczuć pulsację