Tom,  Rozdzial

 1     I,  I    |                jakie jeszcze zalegały ziemię.~Deszcz drobny, marcowy
 2     I,  II   |               wielkie album próbek na ziemię. - Bucholc przyjął pana
 3     I,  II   |             maszyny.~- Towar idzie na ziemię! - krzyknął majster. Chłop
 4     I,  III  |           gęsta lepka mgła opadała na ziemię.~- Pan mi się podoba, panie
 5     I,  IV   |             padł z powrotem twarzą na ziemię, machając dookoła rękami,
 6     I,  IV   |              palcem tknąłem, to un na ziemię, a drugi me kuflem w łeb.
 7     I,  IV   |          palcem tknąłem, to on tyż na ziemię, a Niemcy me zaś za orzydle.
 8     I,  V    |      wystarczało, bo krzesłami bili o ziemię i jak zapamiętali, oślepli,
 9     I,  V    |            piwo z kuflem poleciało na ziemię, nie wiedział o tym, tylko
10     I,  V    |             usłyszał list padający na ziemię, i zno-wu rzucał i komenderował
11     I,  VI   |             węgłach, na pół zapadłe w ziemię, wykrzywione, otoczone ogródkami,
12     I,  VI   |             próbowały ryć stwardniałą ziemię po placach, na które wywożono
13     I,  VII  |               i ssały coraz potężniej ziemię, materiały, ludzi, mózgi,
14     I,  VIII |               mu zrzuciła kapelusz na ziemię.~- Kocham cię, Karl! - szeptała
15     I,  VIII |           części maszyny, opadając na ziemię, ciężka, drgająca jeszcze
16     I,  IX   |               dziękować, zeskoczył na ziemię, poleciał odebrać konia,
17     I,  IX   |         kapitały, wyprzedza mu lasy i ziemię. Widzi sam i czuje to doskonale,
18     I,  XI   |          manię, że gdy mrozy ścisnęły ziemię i śniegi zasypały cały kraj,
19     I,  XI   |            rozpiął, że poły opadły na ziemię i odsłoniły jedwabną atłasową
20     I,  XII  |          całymi garściami i rzucać na ziemię.~Na Borowieckim zrobiła
21     I,  XV   |               o piec, że aż upadła na ziemię. Nie zemdlała, ale dostała
22     I,  XV   |              zwalił się bezwładnie na ziemię.~Usłyszano ten krzyk i wkrótce
23     I,  XVI  |               do grabieży.~Kochał tę "ziemię obiecaną", jak kocha zwierzę
24     I,  XVI  |            pełne łupów. Uwielbiał tę "ziemię obiecaną" płynąca złotem
25    II,  III  |             powoli zapadały w grząską ziemię, jakby przygniatane wielkością
26    II,  III  |             pokrzywiły się i weszły w ziemię, a wino pnące się po werendzie
27    II,  IV   |              na pniach sosen.~- Kopie ziemię, to Maryśka, weberka, pochodzi
28    II,  IV   |          ruchem wieży, zapadało się w ziemię wybiegało z cieniów, połyskiwało
29    II,  V    |             wywiały wszystką roślinną ziemię, że żółcił się jak posypany
30    II,  V    |         rozwścieklony rzucił cygaro o ziemię i spiesznie szedł przez
31    II,  XV   |          natomiast wielkie, puste już ziemie, na których wznosiły się
32    II,  XVI  |              się na lasce i patrzył w ziemię, a gdy Borowiecki wszedł,
33    II,  XVI  |               że Zuker list rzucił na ziemię i podeptał.~- Wierzę panu.
34    II,  XVIII|            Słuchał długo, spojrzał na ziemię i patrzył, aż serce wezbrało
35    II,  XVIII|               rozpryśniętych padło na ziemię; z nich powstali i powitają
36    II,  XX   | Skierniewicach.~Podarł ją i rzucił na ziemię.~Wypił całą butelkę koniaku,
37    II,  XXI  |      trzaskała szufladami, rzuciła na ziemię jakiś wazon, potem ciężką
38    II,  XXIII|            zdobyliśmy już wszyscy tę "ziemię obiecaną" - zagadnął Kurowski.~-
39    II,  XXIII|         zagadnął Kurowski.~- Jeśli tę ziemię stanowią miliony, to tak.
40    II,  XXIII|               ludzi l rzeczy; niebo i ziemię, i dawał w zamian nielicznej