Tom,  Rozdzial

 1     I,  I    |        ciągłe i ze wszystkimi! - mruknął niechętnie i surowo Moryc
 2     I,  II   |       dziennie drukują.~- Mało - mruknął cicho, puścił jego ramię
 3     I,  III  |  pokazywać wszystkim.~- Świnia - mruknął Moryc niechętnie.~- Lubi
 4     I,  V    |          diabła, jestem pijany - mruknął, na próżno usiłując się
 5     I,  V    |      stoi?...~- Daj mi sodowej - mruknął Moryc.~- Gdy mu przyniósł,
 6     I,  V    |   łysinkę, jaką miał nad czołem, mruknął:~- Czego chcecie? Gadać
 7     I,  V    |         psiakrew, i nic więcej - mruknął Maks obojętnie.~- Możemy
 8     I,  V    |          parę godzin.~- Świnia - mruknął Maks.~- Daj pokój, Maks,
 9     I,  V    |  powydeptywane.~- Słucham pana - mruknął szorstko.~- Mówiliśmy o
10     I,  VI   |         lubię błaznów na ulicy - mruknął i przeszedł, i utonął zaraz
11     I,  VI   |       Ano, te Żydy, familianty - mruknął pogardliwie.~- Ma Franciszek
12     I,  VI   |          zginąć, to nie zginie - mruknął Franciciszek.~- Co to za
13     I,  VII  |          spokój, nie mam czasu - mruknął Bernard, przewrócił się
14     I,  VII  |      oczami po twarzach kobiet i mruknął z obrzydzeniem:~- Błazen.~-
15     I,  IX   |          go wyrzucili za drzwi - mruknął gniewnie. - Chciałaś, to
16     I,  XI   |          mają swoją fanaberię! - mruknął nie zrażony jej odmową ani
17     I,  XI   |            Bardzo ładne farby! - mruknął któryś.~- I jeszcze ładniejszy
18     I,  XIII |      niej tak starannie, że Maks mruknął niechętnie:~- Komediowy
19     I,  XIII |   sprzątnięto.~- Głupia jesteś - mruknął i wprowadził Karola do bardzo
20     I,  XIII |     milion w dodatku! Do licha - mruknął. - A jednaki - myślał i
21     I,  XIV  |           idźcie spać.~- Zaraz - mruknął i rzeczywiście zgasił światło
22     I,  XV   |        pogardliwym spojrzeniem i mruknął:~- Małpa sentymentalna!~-
23     I,  XV   |          Polka dała wam kosza? - mruknął złośliwie.~- A tak, Polka,
24     I,  XVI  |         Odbiję sobie wszystko! - mruknął z szaloną zawziętością w
25     I,  XVI  |     rozstali się.~- Szlachcic! - mruknął Wilczek ze złością, bo na
26     I,  XVI  |     wezmą was diabli niedługo! - mruknął Wilczek, który jeszcze nie
27    II,  I    |   wyjechać.~- Pojedziemy razem - mruknął Maks siadając na parapecie
28    II,  I    |       nie można od tych amorów - mruknął ze złością i zatrzasnął
29    II,  I    |         na nowo, bom i tak zły - mruknął szlachcic niechętnie.~-
30    II,  II   |       razy na sezon.~- Błazen! - mruknął Stach Wilczek~- Może sobie
31    II,  II   |     pokornie.~- Mało pan wiesz - mruknął bankier odsuwając: papiery
32    II,  II   |           Jak się masz, stary? - mruknął zapalając papierosa.~- Ja
33    II,  VI   |     czterysta.~- Długi zastaw! - mruknął Szaja, ogryzając paznogcie,
34    II,  VII  |     menażerii, to ciekawy okaz - mruknął Kessler, pochylając się
35    II,  XVI  |        Nie zawracaj pan głowy; - mruknął Maks. Dawid Halpern się
36    II,  XVIII| wzruszenie, wyszedł.~- Wariat! - mruknął pogardliwie Kessler i również
37    II,  XIX  |           Sprobuj, sprobuj!... - mruknął ponuro Malinowski.~Posunęli
38    II,  XIX  |      Grunspanowi?~- Sprzedałem - mruknął i zaciął zęby, jakby go
39    II,  XIX  |            Trudno zapomnieć... - mruknął czerwieniąc się, bo Anka
40    II,  XXI  |          ty wyrabiasz dzisiaj! - mruknął chory, który jakoś niespokojnie