Tom,  Rozdzial

 1     I,  I    |            w setkach fabryk wrzało życie wysilone, gorączkowe; głuchy
 2     I,  II   |    szlachetnych, zszarganych przez życie - ale to krótko trwało i
 3     I,  VI   |           tylko handel, ale i całe życie, nie rozumiesz...~- Ja rozumiem,
 4     I,  VI   |        jeszcze - zabierz; mnie już życie zbrzydło w tym piekle łajdackim.
 5     I,  VII  |         także się nudzę.~- Okropne życie! - szepnęła Róża z westchnieniem. -
 6     I,  IX   |            ulicach, na to wysilone życie wrzące dookoła.~Patrzył
 7     I,  IX   |           warsztatów, bolało go to życie tak silnie tętniące, bolała
 8     I,  X    |          zmora niepokoju.~- Głupie życie prowadzę - myślał. - Zupełnie
 9     I,  XII  |          znikając na cały tydzień.~Życie podobne prowadził od lat
10     I,  XII  |          nic więcej. Znasz przecie życie fabrykantów i życie fabryk,
11     I,  XII  |        przecie życie fabrykantów i życie fabryk, to wiesz tak dobrze
12     I,  XIII |        milionów poświęca wszystko, życie i miłość, i prawdę, i filozofię,
13     I,  XIV  |       nadziei, szedł jednako przez życie, zapatrzony w Łódź i w jej
14     I,  XIV  |         maszyny, która mu wypijała życie, bo robił ją od roku i nigdy
15     I,  XVI  |          jak i ty bez butów i całe życie parobkowałbym wszystkim! -
16    II,  I    |          żeby mogło gdzieś istnieć życie dziwnie spokojne, dziwnie
17    II,  I    |            te więzy miłości, że mu życie brzydło.~A potem Anka.~Czuł,
18    II,  I    |          że czułem, iż mi wydziera życie.~- Ostatni! - powiedział
19    II,  I    |           szpiluje mu fabrykanckie życie, bo bez te fetory...~- Bo
20    II,  III  | suchotniczy stukot warsztatów i to życie tętniące tak słabo, jakby
21    II,  III  |           to dzisiejsze obrzydliwe życie - rozumiem nawet, że dla
22    II,  III  |            chimery można poświęcić życie, ale nie rozumiem, jak można
23    II,  IV   |          nie chcę być weberką całe życie... Mamusiu droga, matuchno
24    II,  X    |            jeszcze je wprowadzać w życie. To cię może drogo kosztować,
25    II,  XV   |         był Karol.~Urządziła sobie życie, jak tylko mogła, najczynniejsze,
26    II,  XV   |           gorączkowe, wyczerpujące życie ciągle, ciągle?...~- Ciągle,
27    II,  XV   |            malować spokojne, dobre życie na wsi.~Uśmiechał się pobłażliwie...
28    II,  XV   |          Po co mamy sobie zatruwać życie takimi drobiazgami, czyż
29    II,  XVI  |      wielka rzecz, ale tu chodzi o życie moje, mojej żony, dziecka
30    II,  XVI  |        moje, mojej żony, dziecka i życie pana. Ja panu mówię prawdę -
31    II,  XVI  |            panu mówię prawdę - i o życie pana. Pan przysięgnie na
32    II,  XVI  |         Wierzę panu. Pan mi ocalił życie... Ja panu wie~ rżę teraz
33    II,  XVI  |            uczucie trwać może całe życie?~- Tak, bo ja kocham cię
34    II,  XVII |           nie może.~- Ciężkie jest życie, ciężkie! A przed rokiem
35    II,  XVII |             dopóki stamtąd czerpią życie. Są miłości-dźwięki, trzeba
36    II,  XVIII|  szlachetność, sztuka, literatura, życie - jest tylko frazesem, mniej
37    II,  XVIII|        dlatego wyjeżdżam. Zaczynam życie na nowo, po ludzku.~- Ale
38    II,  XXII |            pączki.~- Straszne jest życie! - szepnęła Anka.~- Nie,
39    II,  XXIII|      półświadomości.~- Zmarnowałem życie - powiedział naraz, bezwiednie