Table of Contents | Words: Alphabetical - Frequency - Inverse - Length - Statistics | Help | IntraText Library
Alphabetical    [«  »]
usmiechal 29
usmiechala 9
usmiechasz 1
usmiechem 39
usmiechnal 45
usmiechnela 9
usmiechneli 1
Frequency    [«  »]
39 spojrzenia
39 starego
39 strony
39 usmiechem
39 wszystkimi
39 zycie
38 calym
Wladyslaw Stanislaw Reymont
Ziemia Obiecana

IntraText - Concordances

usmiechem

   Tom,  Rozdzial
1 I, I | popatrzył się na Maksa z uśmiechem gryzącej ironii na wąskich 2 I, III | kłaniał się z bardzo słodkim uśmiechem do jednej z lóż parterowych, 3 I, III | ujrzawszy, że usta mu drgnęły uśmiechem ironii, rozczerwieniła się 4 I, III | ręką w jego ręku, z dziwnym uśmiechem na ustach, które promieniowały 5 I, V | pytał patrząc na niego z uśmiechem dobrotliwym.~- Jak komu 6 I, VI | znowu tym bladym, subtelnym uśmiechem.~- Borowiecki, tak, z pewnością, 7 I, VI | tylko jedno - powiedziała z uśmiechem.~- Mnie uderzyć, prawda?~- 8 I, VIII| przystanął przy trotuarze.~Mada z uśmiechem zwróciła się do Borowieckiego.~- 9 I, IX | przyklejonym do ust oślizgłym uśmiechem trupów.~Ciepły spokój starego 10 I, IX | Augusta z najpiękniejszym uśmiechem podawała mu herbatę, Berta 11 I, IX | prosiła, aby pił, stara z uśmiechem podsuwała jakieś ciastka.~ 12 I, IX | tylko milczał, ze złośliwym uśmiechem przypatrując się tej scenie. 13 I, X | serdecznie, że Wysocki z uśmiechem rozrzewnienia fiołki przypiął 14 I, XI | salon z bardzo łaskawym uśmiechem, niektórym podawał rękę, 15 I, XI | wyglądać - odpowiedział z uśmiechem i z pewnym lekceważącym 16 I, XI | uśmiechnęła się jakimś bolesnawym uśmiechem, odsłaniając długie rzadkie 17 I, XI | zapomnienia? - zapytał z uśmiechem, śledząc jej żywe ruchy.~- 18 I, XI | powiedziała przeciągle z uśmiechem i błysnęła rzędem wspaniałych 19 I, XI | odsuwając się nieco, z uśmiechem.~- Ale przyjaźń nie powinna 20 I, XI | jak chciałbym? - zawołał z uśmiechem, ogarniając spojrzeniem 21 I, XI | głową i poszła, pokrywając uśmiechem pewne zakłopotanie.~- Panie 22 I, XI | śmieszności.~- Potępiła pani uśmiechem moją zabawę.~- Niezupełnie, 23 I, XIII| Nie, nie! - odpowiedział z uśmiechem. - Pani myśli, że mężczyźni 24 I, XIII| nie obawia - zauważył z uśmiechem.~- Ja! ale co się straci 25 I, XIII| śliczny i oryginalny. Kłamał z uśmiechem.~- On jest bardzo drogi! 26 I, XIV | Malinowski! - syknął Wilczek z uśmiechem i jego małe niebieskie oczki, 27 I, XIV | który z tym swoim wiecznym uśmiechem wpatrywał się w formuły 28 II, I | murów, rozjaśniła się jakby uśmiechem.~- Może ojciec będzie łaskaw 29 II, I | patrząc na ich głowy jakimś uśmiechem wyższości i politowania, 30 II, I | A przedtem? - zapytała z uśmiechem Anka, bo~Karczmarek częstował 31 II, III | uciekła w głąb domu.~Karol z uśmiechem popatrzył za nią i poszedł 32 II, III | smutnym, rozdzierającym uśmiechem.~- Dzień dobry - odpowiedziała 33 II, III | na schadzce? - zapytał z uśmiechem.~- Nie wiem. Ale jeśli pan 34 II, V | widzenia! - rzucił Wilczek i z uśmiechem zadowolenia patrzył na fabrykanta, 35 II, VIII| jakimś dziwnym, smętnym uśmiechem, ale mu nie przeczyła, tylko 36 II, XIV | mruczą słodko - zauważył z uśmiechem.~Prowadził dalej, do jeleni 37 II, XV | różami! - odezwała się z uśmiechem i bezwiednie obejrzała chusteczkę.~ 38 II, XVI | Kurowski w milczeniu i z uśmiechem przyjmował wymyślania Zajączkowskiego, 39 II, XXII| takim szczerym, radosnym uśmiechem, że Maks topniał jak wosk


Best viewed with any browser at 800x600 or 768x1024 on Tablet PC
IntraText® (V89) - Some rights reserved by EuloTech SRL - 1996-2007. Content in this page is licensed under a Creative Commons License