Tom,  Rozdzial

 1     I,  I    |    wieczorem, że chce dzisiaj spać dłużej.~- Idź, obudź.~-
 2     I,  I    |       nie kłóćcie się, idźcie spać i śnijcie o tych milionach,
 3     I,  IV   | wzruszeń.~- Kurowski musi już spać - szepnął kwaśno przypominając
 4     I,  IV   |   ździebko tylko tykał.~- Idź spać - zawołał Borowieeki, pogasił
 5     I,  V    |  Gadać prędko, bo mi się chce spać.~- Nie pójdziesz spać, jeno
 6     I,  V    |    chce spać.~- Nie pójdziesz spać, jeno się dowiesz.~- Nie
 7     I,  V    |   krzesła, aby iść z powrotem spać.~- Zaczekajże! Musimy się
 8     I,  V    |   próżne gadaniny, trzeba iść spać. Kupujemy razem na wspólne
 9     I,  V    |       już tajemnicą.~- Idźcie spać. Karol, tylko mnie już nie
10     I,  V    |     ciągle woła, żebym poszła spać. Dobranoc, mój królu złoty,
11     I,  V    |       Karola, któremu się już spać zachciało w tej ciszy i
12     I,  VII  |    żeby przestali grać, bo ja spać nie mogę, że ja sobie nie
13     I,  XI   |        nie mogłam tylko wcale spać.~- Kochana Mela, ja wiem,
14     I,  XI   |     wiem, dlaczegoś nie mogła spać - wykrzyknął uradowany i
15     I,  XII  |       sobie, że zaraz pójdzie spać i wyśpi się za wszystkie
16     I,  XII  |     zaraz po herbacie pójdzie spać.~Nie poszedł jednak, bo
17     I,  XII  |     zrobić.~Rozebrał się, ale spać nie poszedł, zaczął przeglądać
18     I,  XIII | rozbierać.~- Co robisz?~- Idę spać - powiedział ponuro. - Niech
19     I,  XIII |        i żebym spokojnie mógł spać!~Wsunął się pod kołdrę,
20     I,  XIII |      skinął, żeby sobie szedł spać.~Pozostał sam i te obawy
21     I,  XIV  |      dnia X roku 18... raczył spać trzy razy jaśnie wielmożny
22     I,  XIV  |       pieniądzy.~- Późno, idź spać, Adaś. Dobrze, żeś powiedział.
23     I,  XIV  |       zawołał:~- Adam, idźcie spać.~- Zaraz - mruknął i rzeczywiście
24     I,  XIV  |   jasności zalewającej świat. Spać nie mógł, po kilka razy
25     I,  XIV  |  teraz znowu przeszkodziły mu spać myśli o Zośce i ten chór
26    II,  I    |        Zaraz się też rozeszli spać.~Maks miał łóżko w saloniku
27    II,  I    |   przed oknami.~Maks nie mógł spać. Otworzył okno i patrzył
28    II,  I    |    Zamknął okno i położył się spać, ale sen nie przychodził;
29    II,  I    |       nic słychać nie było.~- Spać nawet nie można od tych
30    II,  I    |     usnął jednak, nie dała mu spać ta noc czerwcowa, kipiąca
31    II,  I    |      serca.~A potem i dlatego spać nie mogła, że marzyła -
32    II,  I    |       Cóż ta za gęsia idylla? Spać nie mogłem przez nią - zawołał
33    II,  I    |     kalosz rozdeptany. W nocy spać nie mogłem, teraz nie wiem,
34    II,  III  |      Czemuż nie pójdziesz pan spać?~- Ba! spałem całe trzydzieści
35    II,  IX   |      projektu Anki, bo mu się spać chciało.~- A propos panny
36    II,  IX   |      w ostatnich czasach, gdy spać nie mógł, poszedł do fabryki.~
37    II,  X    |          Nic wielkiego, można spać przy takim kłopocie, kto
38    II,  XXI  |       w nim pozostał.~Poszedł spać i spał bardzo długo; obudził
39    II,  XXIII|      Niech... psze... pani... spać idzie... my tu sobie radę