Tom,  Rozdzial

1001    II,  XVI  |               znaczy, nie dać im nic, bo i tak jest dosyć skromne.~-
1002    II,  XVI  |               odświeżyć swoje teorie, bo mi już bardzo spowszedniały -
1003    II,  XVI  |            kilkuset obrotach stanęły, bo robotnicy poszli na śniadanie
1004    II,  XVI  |           kochały, w to nie uwierzę - bo wszyscy bierzemy z jednej
1005    II,  XVI  |              go brawa, bite umyślnie, bo Niemcy i Żydzi poczęli się
1006    II,  XVI  |            gwar się podniósł ogromny, bo wszyscy naraz mówić zaczęli.~
1007    II,  XVI  |              ucztujących w magazynie, bo tam gospodarzyła Anka, otoczona
1008    II,  XVI  |                powiedziała i odeszła, bo Nina Trawińska wołała ją
1009    II,  XVI  |           wystawiono stoły z jadalni, bo tam było zbyt ciasno i duszno.~
1010    II,  XVI  |             stał gotowy na skinienie, bo go specjalnie do usług księdza
1011    II,  XVI  |           wymyślania Zajączkowskiego, bo mu bardzo zabawnym wydawał
1012    II,  XVI  |             jednak jest w tej chwili, bo każe się domyślać pani obojętności -
1013    II,  XVI  |              idzie.~- To ja odchodzę, bo mam ochotę tego Niemca pożreć.~-
1014    II,  XVI  |             Za późno wybraliście się, bo jedna jest żoną, a druga
1015    II,  XVI  |         drżeniem serca, zamknął okno, bo wrzawa pijących robotników
1016    II,  XVI  |           tyle czasu, ile bym chciał, bo jak pan wie, dzisiaj u mnie
1017    II,  XVI  |             chciał zyskać na czasie - bo czytając musiał zużywać
1018    II,  XVI  |             sprawa - rzekł niepewnie, bo przyszło mu na myśl, że
1019    II,  XVI  |               pomóc w poszukiwaniach, bo przecież i mnie ta sprawa
1020    II,  XVI  |             długo i coraz spokojniej, bo zachowanie się Borowieckiego,
1021    II,  XVI  |               Kazałem przynieść wina, bo widzę, że pan bardzo zmęczony
1022    II,  XVI  |         martwić więcej.~Zuker drgnął, bo w jego głosie i twarzy coś
1023    II,  XVI  |              nie mógł patrzeć dłużej, bo wszedł Mateusz z winem,
1024    II,  XVI  |              słuchał nie słysząc nic, bo po dłuższym milczeniu znowu
1025    II,  XVI  |        zadrżał takim akcentem prawdy, bo chciał bądź co bądź ocalić
1026    II,  XVI  |               może całe życie?~- Tak, bo ja kocham cię coraz silniej -
1027    II,  XVI  |               żal mu się jej zrobiło, bo doskonale odczuwał, że dla
1028    II,  XVI  |            ale mi tak żal, tak żal... bo zdaje mi się, że ja cię
1029    II,  XVII |          dniach nie wychodził z niej, bo jak zwykle na początku często
1030    II,  XVII |        również gorliwie i gorączkowo, bo chciał je puścić w ruch
1031    II,  XVII |           Pracował również z zapałem, bo myślał, że pracuje dla siebie,
1032    II,  XVII |              zaciskać zęby i milczeć, bo czuł się bezsilnym wobec
1033    II,  XVII |               o kopiejki, wstrętnych, bo groszowych oszczędnośći.~
1034    II,  XVII |              przędza, tę sprzedawali, bo po zimowym krachu bawełnianym
1035    II,  XVII |              tyle ze względu na Ankę, bo wiedział już dobrze, pod
1036    II,  XVII |              wymyślać różne rozrywki, bo nudził się, przyzwyczajony
1037    II,  XVII |               Karola nie było w domu.~Bo jego twarz zmęczona pracą,
1038    II,  XVII |              Nie mogę wyjść za niego, bo popsuję mu jego karierę,
1039    II,  XVII |             jest mi go strasznie żal, bo on nie jest szczęśliwym.
1040    II,  XVII |               je wywoływać, aby były, bo same w sobie nie istnieją.
1041    II,  XVII |              Ale ty się nie obwiniaj, bo nie jesteś winną.~Nie skończyła,
1042    II,  XVII |          jesteś winną.~Nie skończyła, bo wszedł Trawiński i stanął
1043    II,  XVII |           chcecie ją słyszeć o sobie, bo mówić to bardzo łatwo; człowiek
1044    II,  XVII |               marzenia.~- Masz rację, bo nawet Kessler tam przychodzi,
1045    II,  XVIII|              jesteście bardzo zdolni, bo przecież połowa różnych
1046    II,  XVIII|         Wszystko mi jedno, czym jest, bo nienawidzę i pogardzam wami.~-
1047    II,  XVIII|            Kessler pluje - pozwalamy, bo odsłania przy tym swoje
1048    II,  XVIII|           wkrótce, ale mówili ciszej, bo Kurowski się ożywił i wplątał
1049    II,  XVIII|         niecierpliwie na towarzystwo, bo pragnął pozostać sam z Kurowskim,
1050    II,  XVIII|             niech się tym nie chwali, bo musiał mieć niewiele do
1051    II,  XVIII|           którą prowadził Myszkowski, bo powiedział Borowieckiemu,
1052    II,  XVIII|           postanowieniem.~- Dlaczego? Bo się nudzę, bo mi zbrzydła
1053    II,  XVIII|               Dlaczego? Bo się nudzę, bo mi zbrzydła tyrania praw,
1054    II,  XVIII|                stosunków, instytucyj, bo mi zbrzydła ta stara łajdaczka
1055    II,  XVIII|              namawiali do pozostania, bo go lubili i pomimo dziwactw
1056    II,  XVIII|             sobą największe kapitały, bo zdrowe ręce i głowę. Nie
1057    II,  XVIII|              oszukujmy samych siebie, bo znamy się obaj zbyt dobrze.~-
1058    II,  XVIII|             tym często, ale się boję, bo przy jej uczuciowości, a
1059    II,  XIX  |          dziwne drżenie, nie strachu, bo to uczucie nie istniało
1060    II,  XIX  |              do wieży prawie ciemnej, bo tylko jedna lampka, przyczepiona
1061    II,  XIX  |           chcesz? - rzucił brutalnie, bo spokój Malinowskiego rozdrażniał
1062    II,  XIX  |        groźnie zaciśnięte.~- Z drogi, bo ci łeb rozbiję!~Strach nim
1063    II,  XIX  |         znajomych i przyjaciół Adama, bo dzień był straszny, co chwila
1064    II,  XIX  |             pieśń i śpiewały ją same, bo księdza nie było. Chowali
1065    II,  XIX  |             dać pięćdziesiąt tysięcy, bo plac jest mu koniecznie
1066    II,  XIX  |           Pożegnał towarzyszów zimno, bo nie mógł w tej chwili patrzyć
1067    II,  XIX  |              swojej dawnej chału-pie, bo sobie wymówił lokal do wiosny.~
1068    II,  XIX  |             teraz stołował się stale, bo potrzebował zawiązywać bliższe
1069    II,  XIX  |               i uciekała do saloniku, bo ją wzruszał do głębi widok
1070    II,  XIX  |           Wilczka, który się wyniósł, bo tego nic i nikt zająć nie
1071    II,  XIX  |              pożaru fabryki Grosmana, bo poczuł, że z tej strony
1072    II,  XIX  |        przyjęła go bardzo serdecznie, bo jej przypomniał Kurów, i
1073    II,  XIX  |         czterdziestu tysiącach rubli, bo chciał im zaimponować.~-
1074    II,  XIX  |             tym był śmiesznym bardzo, bo zbytnio się wszystkim popisywał.~-
1075    II,  XIX  |              mruknął czerwieniąc się, bo Anka tak dziwnie patrzyła
1076    II,  XX   |         Berlinie.~Przyjechał do Lucy, bo go zasypywała depeszami
1077    II,  XX   |         Pojechał nawet dosyć chętnie, bo myślał, że dni kilka odpocznie
1078    II,  XX   |        chociaż jeszcze nie wyjeżdżał, bo mu już brakować zaczynało
1079    II,  XX   |               nic o tym nie wiedział, bo był całą swoją istotą tam,
1080    II,  XX   |              czeka, zrozumiał dobrze, bo wsiadł; gdy się go o coś
1081    II,  XX   |               odpowiedzieć nie umiał, bo ciągle bezwiednie dźwięczało
1082    II,  XX   |             się, ale zasnąć nie mógł, bo pod czaszką, w nim całym,
1083    II,  XX   |                myślał chwilami tylko, bo nie mógł już myśleć, nie
1084    II,  XX   |      powolność, z jaką pociąg leciał, bo on rozgorączkowaną wyobraźnią
1085    II,  XX   |             podzielała jego niepokój, bo gnała jakby pędzona szaleństwem;
1086    II,  XXI  |              odmawiała z nim dzisiaj, bo nawet nie słyszała, zatopiona
1087    II,  XXI  |            gwałtownie. - Zapal lampę, bo tu za ciemno...~- Adyć się
1088    II,  XXI  |              piersi, krzyk bezwiedny, bo ujrzała falę ognia, piętrzącą
1089    II,  XXI  |               ludzie już odstępowali, bo musieli bronić sąsiedniej
1090    II,  XXI  |          Słuchaj, błaźnie, nie bredź, bo ci łeb rozbiję o drzwi! -
1091    II,  XXI  |                Idź pan do panny Anki, bo i ona na pół żywa! - powiedział
1092    II,  XXI  |         robotników, żeby ją ponieśli, bo przypomnienie ojca ścisnęło
1093    II,  XXI  |           posądzeniami. Ja się cofam, bo nie mogę trzymać pieniędzy
1094    II,  XXI  |        wrzeszczał Moryc.~- Wynoś się, bo cię każę wyrzucić - zawołał
1095    II,  XXI  |            nich blady i zdenerwowany, bo asekuracja pokrywała tylko
1096    II,  XXI  |               nie miał do niego żalu, bo odczuwał jego stan, już
1097    II,  XXI  |               sam poszedł do fabryki, bo już tam prowadzili roboty
1098    II,  XXI  |             się zmartwiłem, mnie żal, bo widziałem, jak pan pracował,
1099    II,  XXI  |           muszę kupić na wsi majątek, bo on ma w głowie wielkie państwo,
1100    II,  XXI  |             Karola.~- Powiedz prędko, bo ja się śpieszę...~- Dobrze! -
1101    II,  XXII |               jeszcze nie wychodziła, bo nadeszły straszne dni marcowe,
1102    II,  XXII |             małej fontanny i kwiatów, bo kilkanaście wielkich drzew
1103    II,  XXII |          jakiego zakładu leczniczego, bo te mury bardzo by się nam
1104    II,  XXII |             bardzo chłodno pożegnany, bo Anka nabierała do niego
1105    II,  XXII |               wytarła spiesznie ręce, bo jego wielkie dłonie zimne
1106    II,  XXII |              ja się z nim znać muszę, bo tutaj nie wolno ludzi rozdzielać
1107    II,  XXII |              dobra i sprawiedliwości, bo nigdy się nie urzeczywistniają
1108    II,  XXII |               Karolu i jego sprawach, bo chociaż Borowiecki bywał
1109    II,  XXII |             Borowieckiego w kantorze, bo już starszy pan Baum zlikwidował
1110    II,  XXII |          nieśmiały i rozczerwieniony, bo biedak zakochał się na śmierć
1111    II,  XXII |               z przykrością.~- Muszę, bo stąd prosto jadę na ślub
1112    II,  XXII |             Borowiecki, usiadł cicho, bo w drugim pokoju grała na
1113    II,  XXIII|               nie spostrzegał nikogo, bo był głęboko znudzony długością
1114    II,  XXIII|              ale odsunęła się szybko, bo spostrzegła, że z ulicy
1115    II,  XXIII|          sreber, kwiatów i dekoracyj, bo berlińscy tapicerzy dekorowali
1116    II,  XXIII|            salonie. Odszedł zdumiony, bo nie poznawał dawnej Meli,
1117    II,  XXIII|          zięcia nie bardzo smakowała, bo chodził znudzony, apatyczny
1118    II,  XXIII|              czuwać nawet nad służbą, bo nikt się tym zająć nie umiał.~
1119    II,  XXIII|            Ale trafił nieszczęśliwie, bo zaledwie usiadł na jakiejś
1120    II,  XXIII|               i chłopcy się napiją... bo nasze wesele... to nasza
1121    II,  XXIII|                słuchać pana Mateusza, bo jak nie, to pięścią w pysk,
1122    II,  XXIII|  niepowstrzymanym potokiem aż w pola, bo tam, gdzie przed kilku laty
1123    II,  XXIII|            coraz filantropijniejszym, bo wyciskał do ostatnich granic
1124    II,  XXIII|            nawet ze zdwojoną energią, bo wydał swoją Mery za jakieś
1125    II,  XXIII|               Ale Kurowskiego unikał, bo tamten nie mógł mu darować
1126    II,  XXIII|          Morycem Weltem żyć nie mógł, bo mu obrzydł zupełnie.~Z Maksem
1127    II,  XXIII|            złudzeń dawnych - złudzeń, bo wierzył kiedyś, nic nie
1128    II,  XXIII|           miasta.~Nie widział nikogo, bo niósł w sobie straszną,
1129    II,  XXIII|           sposób łódzkich milionerów.~Bo i cóż go miało bawić?~Kobiety!
1130    II,  XXIII|           jaki mu się wyrwał z serca, bo spostrzegł, że po jej twarzy
1131    II,  XXIII|             mógł mówić widząc te łzy, bo taki żal - taki dziki żal
1132    II,  XXIII|          nędzy - ale nie powstrzymał, bo na ekranie świadomości z
1133    II,  XXIII|          leżał bez ruchu i bez myśli, bo tylko jakaś mgławica, jakieś
1134    II,  XXIII|            niespokojnie, gorączkowo - bo przez pohaftowany światłami