Tom,  Rozdzial

 1     I,  V    |  wykręcił drugą stronę twarzy na słońce.~- Maks, tyś mi powiedział
 2     I,  V    |           gdy Karol się obudził.~Słońce świeciło prosto w okna i
 3     I,  V    |   kryształu, którym przeświecało słońce i kładło krwawopomarańczowy
 4     I,  V    |          czarne cienie - lokaje.~Słońce przedarło się z boku okna
 5     I,  VI   |        trotuarem. wystawionym na słońce, zatopiony w jakiejś kombinacji
 6     I,  VI   |      urządzić? - myślał w kółko.~Słońce świeciło jaskrawo nad Łodzią,
 7     I,  VI   |   wybiegł z pośpiechem na ulicę.~Słońce przygrzewało coraz lepiej.~
 8     I,  VI   |     wściekłości.~Wysoko świeciło słońce i zalewało potokami wiosennego
 9     I,  VI   | Mendelsohnów, i szedł do miasta.~Słońce już przygasało i zsuwało
10     I,  XIII |        wyrzeknę się patrzenia na słońce, spacerów po powietrzu,
11     I,  XIV  |   wybrałeś?~- A bo, uważasz pan, słońce tak przygrzewa od rana,
12     I,  XIV  |         to już diabelskie ciepłe słońce, to by człowiek łykał z
13     I,  XV   |        błękitu, przez które szło słońce.~Szukał znowu chustki, nie
14     I,  XV   |        kłęby zaróżowionych przez słońce dymów, po nikłych sylwetkach
15     I,  XV   |     jakaś przyjemna bezwładność.~Słońce świeciło całą wiośnianą
16    II,  I    |          pusto było zupełnie, bo słońce prażyło coraz mocniej.~Zostali
17    II,  I    |    potęgował się coraz bardziej, słońce lało ogień na gontowe dachy
18    II,  I    |  Patrzcie, jaki ma kolor. Czyste słońce o zachodzie, czyste słoneczko,
19    II,  I    |        pola leżące ku zachodowi.~Słońce czerwone, ogromne zsuwało
20    II,  III  |           Nie zważał na kurz, na słońce, które zalewało wszystkich
21    II,  III  |        ale cofnął się w cień, bo słońce zalewało żarem ten pas świetlisty
22    II,  III  |     zauważył mimo woli.~- Kocham słońce i lubię się w nim pławić.
23    II,  III  |         złote ptaki i krzewy, bo słońce odbite od cynkowych dachów
24    II,  III  |         baldachimów, przez które słońce przesączało war i zalewało
25    II,  III  |         piły wszystkimi liściami słońce i okrywały ruchomymi cieniami
26    II,  III  |         jakaś chmura przysłoniła słońce i jej cień rzucił na park
27    II,  V    |   zaczerwienione, wypalone przez słońce i mrozy; te postacie w łachmanach;
28    II,  V    |         dachów, po których grało słońce blaskami; huki, turkoty,
29    II,  V    |         z trudem przesączało się słońce.~- Miałem do pana mały interes -
30    II,  VI   |       majaczyły ludzie i rzeczy.~Słońce zalewało salę przez szklane
31    II,  VI   |       lecące w całej bandzie, na słońce, które już nisko wisiało
32    II,  VI   |         to złote, dobre, kochane słońce, co go całowało ostatnimi
33    II,  VII  |       zachwycona mrużąc oczy, bo słońce oświecało mozaikę i odbijało
34    II,  X    |     zieleni i patrzyło łakomie w słońce i ku czystym przestrzeniom
35    II,  X    |      wystawioną na rażące upałem słońce.~Anka aż krzyknęła zobaczywszy
36    II,  XV   |   odsłaniając ramiona i plecy na słońce.~- Ale tylko słoneczne.~-
37    II,  XVI  |      kwiatów i liści więdnących.~Słońce bladawe rozsypywało na ogród
38    II,  XXIII|       które wlewało się wiosenne słońce; podniósł się windą do suszarni