Tom,  Rozdzial

 1     I,  II   |          zaraz z nim zapadła się w głębi ściany.~Robotnicy spoglądali
 2     I,  III  |           teatralnego, stojącego w głębi, oświetlonego wielką latarnią
 3     I,  III  |  spojrzenia na siedzącego trochę w głębi loży męża, starca o wybitnie
 4     I,  III  |            się z matką drzemiącą w głębi loży l z córką, która podniosła
 5     I,  V    |           się zaraz za synagogą, w głębi podwórza, obstawionego,
 6     I,  V    |         oficynka parterowa stała w głębi pod samym murem i buchała
 7     I,  V    |         łachmany i szmaty, który w głębi swej świątyni złotej leży
 8     I,  VI   |          żelazną kratą, za którą w głębi wznosiły się kolosalne mury
 9     I,  IX   |     gromniczne światła.~Dom stał w głębi ogródka, frontem do dziedzińca
10     I,  IX   |           drugiej stronie ulicy, w głębi rozległych ogrodów.~W kantorze
11     I,  X    |         zielonawej twarzy, która z głębi kolorowej pościeli patrzyła
12     I,  X    |       fabrykach, które majaczyły w głębi dziedzińców jak czarne,
13     I,  X    |             gdy mną coś zatarga do głębi.~- Co jest Meli? - przerwał,
14     I,  XI   |       sobie w oczy, zajrzeli aż do głębi dusz.~Emma opuściła pierwsza,
15     I,  XI   |     rozlewało w wielką roztocz i w głębi obrazu łączyło się w jeden
16     I,  XII  |           człowiek.~Arystokrata do głębi, nienawidzący arystokracji;
17     I,  XIII |      cierpliwie, odpowiadał, ale w głębi nudził się i męczył tym
18     I,  XIV  | przyciszone tony muzyki, płynące z głębi ciemnego korytarza. Wszedł
19     I,  XVI  |           nie ruszają? - jęczała z głębi karety ciotka, towarzysząca
20     I,  XVI  |            grobów i ulic - tylko w głębi, poza murami, pomiędzy gąszczem
21    II,  I    |   niewysłowiony. Samiczka gdzieś z głębi drzewa odpowiadała mu sennym
22    II,  I    |            dzisiaj zatrząsł nim do głębi opowiadaniem tego widzenia
23    II,  I    |     idących, a czasem przepiórki z głębi zielonych puszcz żytnich
24    II,  III  |          prostą naturę oburzała do głębi.~Oddalali się od siebie
25    II,  III  |       ostre skrzydła jaskółek.~A w głębi wody pod perłową powierzchnią
26    II,  III  |            który siedział trochę w głębi oparty plecami o kraty podtrzymujące
27    II,  IV   |         ojca, patrzyli w siebie do głębi, na wskroś i rozeszli się
28    II,  VI   |       korpus fabryki wznosił się w głębi nieco olbrzymią masą czteropiętrowego
29    II,  VII  |   monarchini do siedzącego nieco w głębi dworu po wachlarz lub chusteczkę.~-
30    II,  VIII |        wzrokiem, przenikali się do głębi uczuć i po każdym spojrzeniu
31    II,  X    |            prowadził budowę.~Ale w głębi nie wierzył, że się z nią
32    II,  XV   |   szlachetna dusza oburzała się do głębi na myśl takiego podniecania
33    II,  XV   |          spokojnie na pozór, ale w głębi drżała gniewem.~- Nie moja
34    II,  XV   |   wiadomość nie wstrząsnęła nią do głębi i od razu, a rozlewała się
35    II,  XIX  |      sprawy - mówił drwiąco, ale w głębi czuł jakieś dziwne drżenie,
36    II,  XIX  |          krzyków i szumów, jakby w głębi rozszalałego morza, śledził
37    II,  XIX  |        saloniku, bo ją wzruszał do głębi widok Adama Malinowskiego,
38    II,  XXIII|           jakiś krzyk zrywał się z głębi pustych ulic, drgał chwilę