Tom,  Rozdzial

 1     I,  II   |       stosami towaru, leżącego na ziemi w wielkich kupach, oczekującego
 2     I,  II   |            Na niskich stołach, na ziemi, na wózkach, które suwały
 3     I,  II   |      małych, przywartych cicho do ziemi, na drogi, co się wywijały
 4     I,  III  |        zobaczył, że przy stole na ziemi leży jakiś papier, podniósł
 5     I,  IV   |     jadalnym pokoju.~Na stole, na ziemi, na kredensie stało mnóstwo
 6     I,  IV   |       tknąłem, to już forbeit, na ziemi!~Mruczał coraz senniej i
 7     I,  V    |         leciały po wielkim kawale ziemi, pełnej dołów, kałuż, gnijącej
 8     I,  VI   |         kuchennych, za którymi na ziemi, na garstkach słomy siedziały
 9     I,  VI   |     głuchym, jakby pochodził spod ziemi:~- Kto to, Mela?~Nie poznawała
10     I,  IX   |      zdawało się przypłaszczać do ziemi te szeregi nędznych, pokrzywionych
11     I,  X    |    rodzeństwa, które siedziało na ziemi, pod małym okratowanym okienkiem,
12     I,  XII  |      przywarł do powierzchni tej "ziemi obiecanej", zaaklimatyzował
13     I,  XIII |          jako zwykły tkacz do tej ziemi, która istotnie stała się
14     I,  XIII |        jak gdyby zdychał na gołej ziemi. A gdyby go później spytano,
15     I,  XIV  |          błyskami, wypryskiwało z ziemi, gdzie było do połowy zanurzone,
16     I,  XVI  |     został już prawym posiadaczem ziemi.~Wyobrażał sobie wściekłość
17    II,  I    |      przywiązania do tego kawałka ziemi, na którym się wychowała.~
18    II,  I    |      ciepła bijącego z rozgrzanej ziemi, gwiazd na niebie i zapachu
19    II,  I    |            i jakby głęboki oddech ziemi.~Ale po tej chwilowej ciszy
20    II,  I    |           żeru, jaki odkrywała na ziemi; były indyczki wysmukłe,
21    II,  III  |       cegłę, uwijał się wśród kup ziemi, pomiędzy dołami z wapnem,
22    II,  X    |    przejmowały te sine, uwalane w ziemi i krwi twarze, a ich jęki
23    II,  XV   |           chwyciły się korzeniami ziemi i ssały z niej z wolna śmierć
24    II,  XIX  |        Zerwali się równocześnie z ziemi, okręcili się dookoła siebie
25    II,  XXI  |        pan nieżywy, a panienka na ziemi...~- Słuchaj, błaźnie, nie
26    II,  XXIII|   wytryskiwać z każdego cala tej "ziemi obiecanej".~Kurowski szedł
27    II,  XXIII|      gdzie na długich stołach, na ziemi, na wózkach leżały miliony
28    II,  XXIII|          wina, że zdobyłem w tej "ziemi obiecanej" wszystko - prócz
29    II,  XXIII|           cieniach i przywarło do ziemi jak polip wszystkimi mackami
30    II,  XXIII|          drzew spowitych w mroki, ziemi zmordowanej...~To chwilami
31    II,  XXIII|       olbrzyma, który przywarł do ziemi i spał tak ufnie jak dziecię
32    II,  XXIII|        hen w polach, dookoła tej "ziemi obiecanej", w głębiach nieodgadnionych
33    II,  XXIII| wszystkich krańców świata do tej "ziemi obiecanej", wszystkimi ścieżkami,
34    II,  XXIII|   gorączką szukając konturów tej "ziemi obiecanej".~Z równin odległych,
35    II,  XXIII|     nieskończoną procesją do tej "ziemi obiecanej". Przychodzili
36    II,  XXIII|        wiarę i marzenia.~Dla tej "ziemi obiecanej", dla tego polipa
37    II,  XXIII|      kominy wyłaniały się jakby z ziemi i czerniały smutno połamanym