Tom,  Rozdzial

 1     I,  II  |     pierwszego piętra grube, jak ramiona atlety, transmisje warcząc
 2     I,  III |           przepysznie uformowane ramiona i szyja okręcona w sznur
 3     I,  III |           Matka zarzuciła jej na ramiona wspaniały koronkowy szal,
 4     I,  III |      wyraz, na cudnie zarysowane ramiona, na usta, które ustawicznie
 5     I,  III |     nieco w tył, aby ją wziąć na ramiona, i w tym ruchu dotknęła
 6     I,  III |    piersi.~Pochwycił ją szybko w ramiona i wpił się ustami w jej
 7     I,  III |   szaloną chęć rzucenia mu się w ramiona.~- Pani mi przebaczy - powtórzył
 8     I,  III |        co chwila z rękawów aż po ramiona.~Była szalenie pociągająca,
 9     I,  IV  |         jest Moryc, porwał go za ramiona i postawił na podłodze.~
10     I,  VIII|        rzucać mu się co chwila w ramiona i mogła uczuwać to słodkie
11     I,  IX  |    dostać, zaczął mu wchodzić na ramiona, obejmował go za szyję,
12     I,  X   |           jak będą sobie padać w ramiona z bełkotem miłości na ustach,
13     I,  XI  |        tłuste, nalane policzki i ramiona podobne do wałów obwiniętych
14     I,  XV  |         z westchnieniem, opuścił ramiona bezwiednie, stanął nad trotuarem
15     I,  XVI |        pragnął, wyciągał do niej ramiona chciwe i krzyczał głosem
16    II,  I   |   również zobaczył, że dwa białe ramiona wyciągnęły się do niego
17    II,  I   |          siebie gałęzie, kwiaty, ramiona i oddawały się sobie z pożerającym
18    II,  I   |        czeremchy, duszonej przez ramiona dzikiego chmielu, które
19    II,  III |   naprzód, jakby chcąc mu paść w ramiona, ale nagle jakaś chmura
20    II,  III | prowadzić.~Ujęli się głęboko pod ramiona i szli tak przyciśnięci
21    II,  III |    figurę i uwydatniał wspaniałe ramiona, mocno rozwinięte piersi
22    II,  III |        omdlała obsunęła mu się w ramiona.~- Karl, umieram, umieram! -
23    II,  III |         zawsze, rzuciła mu się w ramiona, oplątywała go sobą, przyciskała
24    II,  IV  |       włosy się jej rozsypały na ramiona i na czoło, odgarniała je~
25    II,  VI  |       śmig, które jak spracowane ramiona wznosiły się i opadały ciężko
26    II,  VII |   człowieka, z głową wciśniętą w ramiona i ozdobioną wielkimi uszami,
27    II,  VIII|         się zerwały i zmilkły, a ramiona się zwarły, splątały, objęły
28    II,  VIII|       rozpaczą, rzucana mu się w ramiona i zwarci uściskiem, z ustami
29    II,  XII |         naprzód, głowę wcisnął w ramiona,~przygarbił się i szedł
30    II,  XIV |       twarz piękną, w odsłonięte ramiona i w całą postać doskonale
31    II,  XIV |    namarszczoną brwią, z głową w ramiona wciśniętą, siedział chmurny
32    II,  XIV |    okrzyki zrywały się z piersi, ramiona wyciągały się do tańczących,
33    II,  XV  |         twarz tylko, odsłaniając ramiona i plecy na słońce.~- Ale
34    II,  XV  |        tym słowem rzuci mu się w ramiona, że wybuchnie płaczem, więc
35    II,  XIX |  kolanami, kąsali sobie twarze i ramiona, ryczeli z bólu i wściekłości.~
36    II,  XX  |      kończyła rzucaniem mu się w ramiona i namiętnymi wybuchami zmysłowości.~