Tom,  Rozdzial

 1     I,  I    |    usiadł przed piecem, w którym wesoło trzaskały szczapy smolne.~-
 2     I,  III  |     krześle. Moryc roześmiał się wesoło.~- To ty go wcale nie znasz!
 3     I,  III  |      dobry chłopak - powiedziała wesoło, ale ujrzawszy, że usta
 4     I,  III  |           W loży było nadzwyczaj wesoło i bardzo ciasno.~- Nasza
 5     I,  III  |          jest ciasno beze mnie i wesoło beze mnie, że panie mają
 6     I,  IV   |       Oho, Antka była, bawił się wesoło. Maks! Maks! - zawołał,
 7     I,  VI   |          się duszą - powiedziała wesoło, wyskakując na trotuar.~-
 8     I,  VII  | zajęczała Toni.~- A ja się bawię wesoło - zaczęła wołać Fela podrzucając
 9     I,  VII  |  szklanek i talerzy. Bawiono się wesoło.~Szaja nacisnął guzik elektryczny
10     I,  VIII |      kładł pantofelek i szczekał wesoło.~- Picolo, daj Kamie, słuchaj
11     I,  VIII |       zapewnienia - szczebiotała wesoło.~- Gotów się jestem na to
12     I,  VIII |    czwartek.~Mada roześmiała się wesoło i rzuciła na niego bardzo
13     I,  IX   |          i jak ptaki świergotały wesoło.~Matka siedziała w głębokim
14     I,  XI   |         Niech jedzie, będzie nam wesoło w drodze.~- Dziękuję ci,
15     I,  XII  |        tak mi tam dobrze, jasno, wesoło, że potem ze strachem myślę,
16     I,  XV   |         śmiechy i żarty brzmiały wesoło w powietrzu, ale gdy Bucholc
17    II,  I    |       skoczył na wyższy pręcik i wesoło odgwizdywał swojemu panu,
18    II,  I    |     trzeba robić - odpowiedziała wesoło i zwoływała przed ganek
19    II,  I    |     zapamiętale.~Anka bawiła się wesoło tą walką, jaka wrzała u
20    II,  II   |          ha, ha! - roześmiał się wesoło, tak mu się podobał własny
21    II,  II   |    Interes załatwiony! - zawołał wesoło bankier, odsunął się nieco
22    II,  II   |          kawałek choroby - dodał wesoło prawie i już nie myślał
23    II,  III  |       wielkich fabryk usposabiał wesoło.~Uśmiechnął się bezwiednie
24    II,  III  |         już na obiad? - zawołała wesoło, podnosząc na niego swoje
25    II,  III  |     podtrzymujące wino i również wesoło i serdecznie bawił się rybami.~-
26    II,  III  |          powietrza.~Zaśmiała się wesoło.~- Karna jest dzieciak wesoły,
27    II,  V    |          ha, ha, ha! - śmiał się wesoło, zacierając ręce, oblizywał
28    II,  VI   |         być dziadkiem! - zawołał wesoło do Wysockiego.~- Śliczne
29    II,  XI   |       nic...~Moryc się roześmiał wesoło i zamilkł, ubierał się do
30    II,  XII  |       wychyliło się nad miasto i wesoło rozbłyskiwało w lśniących
31    II,  XV   |       teraz zemsta! – powiedział wesoło.~- Nie będzie pan miał do
32    II,  XV   |       który przeszedł nadzwyczaj wesoło, bo i Anka rozchmurzyła
33    II,  XVII |     Karolem, który roześmiał się wesoło i powiedział:~- Przesada
34    II,  XXII |       swój model - odpowiedziała wesoło Nina.~Malowała jej portret,
35    II,  XXIII|       krzyki dzieci leciały, tak wesoło krzyczały wróble, tak lekko