Tom,  Rozdzial

 1     I,  II   |     tutaj iść, do obcych w tyli świat, to me sprał kiej bydlaka
 2     I,  II   |  energią.~Borowiecki wyjrzał na świat z okien swojego gabinetu,
 3     I,  II   |     który patrzył przez szyby w świat, na Łódź, która z tej wysokości
 4     I,  V    |         nie ma czasu wyjrzeć na świat, bo ma na trzy lata czworo
 5     I,  V    |         pieniądze, ale dla mnie świat się nie kończy na milionach
 6     I,  V    | drzewach się biły, popatrzyła w świat pełen słońca i znowu robiła
 7     I,  VI   |       płynęły w boczne ulice, w świat, w pola, ku fabrykom, które
 8     I,  XI   |         że w nim kocha cały ten świat, w jakim się wychowywała
 9     I,  XI   |        wychowywała w Warszawie, świat tak zupełnie odmienny od
10     I,  XII  |     Chcesz, żeby się dla panien świat kończył na narzeczonych?~-
11     I,  XII  |        twojego kąt patrzenia na świat, to nie robiłbym nic, bo
12     I,  XII  |    pomagać Wielkiemu oczyszczać świat z hołoty.~Karol zaczął się
13     I,  XIII |      jego sposobem przepędzania świąt i niedziel, bo się to zdarzało
14     I,  XIII |    filozofia patrzenia, a ja na świat patrzę bardzo dawno, panie
15     I,  XIV  |         y mają wygląd trupów, a świat wygląda jak pustka.~Adam
16     I,  XIV  | zapadały w jasności zalewającej świat. Spać nie mógł, po kilka
17     I,  XVI  |    królestwo dawne, na cały ten świat, wyciągnięty własną wolą
18    II,  I    |     Tłumaczycie, panowie, sobie świat przy pomocy katechizmu;
19    II,  I    |       patrzył w okręcony mgłami świat.~Myślał o Ance, gdy naraz
20    II,  I    | pastwiskach.~A chwilami milknął świat i robiła się cisza tak głucha
21    II,  I    |      ognista wypływała oknami w świat, a każdy wyczytany znikał.
22    II,  IV   |        wyrwać z rąk i uciekać w świat.~Z trudem ją uspokoił, okręcił
23    II,  VII  |    tylko jedno wyraźnie, że ten świat jej ukochanego, ci wszyscy
24    II,  VII  |       porywały, ten cały polski świat tak ukochany - jest zupełnie
25    II,  VIII |        Nie istniał już dla nich świat, ludzie, rzeczywistość,
26    II,  XV   |      obeszła pokój, wyjrzała na świat ciemny przez wszystkie okna,
27    II,  XVI  |        Ja myślałem, że się cały świat zawalił na moją głowę...
28    II,  XVII |        zapatrzyła się w okno, w świat zaśnieżony i brudny od dymów
29    II,  XVIII|       hymny pokoju i miłości.~- Świat jest liczbą, powiedział
30    II,  XVIII|      jednostki wybitne prowadzą świat naprzód, że bez nich byłaby
31    II,  XVIII|    które jak pan mówi, prowadzą świat, te geniusze sztuki, wiedzy,
32    II,  XVIII|       posypały się pytania.~- W świat, prosto przed siebie, a
33    II,  XIX  |        wściekły na starego i na świat cały.~- To moje dzieciństwo
34    II,  XX   |        białe strzępy zasypujące świat, a Borowiecki wychylony
35    II,  XXI  |   odpowiedział, jakby wyzywając świat cały do walki,~Kazał zająć