Tom,  Rozdzial

 1     I,  I    |     czuł tę przyszłą fabrykę. Widział stosy materiałów, widział
 2     I,  I    |     Widział stosy materiałów, widział kantor, kupujących, szalony
 3     I,  I    |    jakby z obawy, czy kto nie widział tej chwilowej słabości.~
 4     I,  VI   | kombinacji finansowej, bo nie widział znajomych, jacy mu się kłaniali.
 5     I,  VIII |    Stał chwilę na trotuarze i widział, że kilka razy odwracała
 6     I,  IX   |  nawet otworzyć parasola. Nie widział nic prócz kantorów pełnych
 7     I,  X    |  nawet jej miłości do siebie, widział przyjaźń, bo pragnął przyjaźni.~
 8     I,  XI   |   imię.~- Dawno się pan z nią widział?~- Muszę rozumieć pytanie,
 9     I,  XII  |  zalet, jakie jeszcze wczoraj widział.~I na pewno, gdyby mógł
10     I,  XII  |  którym się kilka tygodni nie widział.~- Pan Kurowski? - zapytał
11     I,  XII  |       wzrokiem, który nic nie widział, w te zwoje błękitnych włókien,
12    II,  I    |       się tak w ogród, że nie widział otwierania okna.~- Przecież
13    II,  I    |     nie słyszał nic i nic nie widział, zatopiony w modlitwie i
14    II,  III  | ciągłymi wizytami u Mullerów.~Widział w tym podwójną grę, która
15    II,  III  |   takich momentach, w których widział, że nie tylko go ubóstwia,
16    II,  III  |     ale Baum jeszcze tego nie widział, a raczej widzieć nie chciał
17    II,  III  | strony stawu, z górnego parku widział jeszcze ich głowy pochylone
18    II,  III  |  miasta.~Płaty czystego nieba widział nad sobą wiszące lub patrzył
19    II,  IV   |    ale nikt Malinowskiego nie widział od dni kilku; u jego rodziców
20    II,  V    |     nie puszczają słońca. Pan widział mój ogród, panie Griinspan?~-
21    II,  VI   |       ciszej i jak przez mgle widział fale zbóż, co się nad nim
22    II,  XII  |    najświetniejszą przyszłość widział przed sobą.~Mela była bardzo
23    II,  XIII |    Przez otwarte, drzwi Moryc widział jej twarz pochyloną nad
24    II,  XIII | nigdzie nie patrzył i nic nie widział, była blada jak płótno,
25    II,  XIII |     ci mordę przekręcę, żebyś widział, gdzie uciekać - szepnął
26    II,  XVII |       po ostrzeżeniu Zukera i widział z obawą, że Moryc za bardzo
27    II,  XX   |     uciekające w tył.~Nic nie widział, spoglądał tylko ciągle
28    II,  XX   | naprzód, już był w Łodzi, już widział łuny, widział płomienie
29    II,  XX   |      Łodzi, już widział łuny, widział płomienie żrące mu jego
30    II,  XX   |      przyszłość - wszystko to widział ulatujące z dymem.~Ból go
31    II,  XXI  |      zwyciężał trudności, nie widział już niepodobieństw, tylko
32    II,  XXIII|    oddychał nimi, żył z nimi, widział je dokoła siebie.~Ale ta
33    II,  XXIII|      się wolno do miasta.~Nie widział nikogo, bo niósł w sobie
34    II,  XXIII|   znalazł drogę na jutro, już widział jasno cel dalszego życia -