Tom,  Rozdzial

 1     I,  III  |        żebym chciała przez to szczęścia, nie dlatego - ja cię kocham,
 2     I,  III  |  władcy przyjmuje z okrzykiem szczęścia, i kobiety, dla której szczęściem
 3     I,  V    |       mogła w obecnej niedoli szczęścia dawnego.~- W ogień! W ogień! -
 4     I,  VI   | Niezręcznych lub nie mających szczęścia spotykały drwiny i ostre
 5     I,  VIII | jesteś człowiek, który nie ma szczęścia; ja bym się wprost bał wchodzić
 6     I,  IX   |   Nina pocałuj mnie i życz mi szczęścia. Pocałowała go serdecznie
 7     I,  IX   |  Żenisz się przecież, to tego szczęścia będziesz mógł używać aż
 8     I,  IX   |     niepowodzeniem i. brakiem szczęścia. Uparł się i chce przemóc.~-
 9     I,  XI   |      Z całej duszy życzę panu szczęścia we... wszystkim... a chyba...
10     I,  XIV  |       sobie tłumaczył brakiem szczęścia, ale pomimo tego wytrwale
11    II,  III  |     oczy strzeliły płomieniem szczęścia, usta zaszły krwią, rzuciła
12    II,  III  |     rozjaśnił potężny płomień szczęścia. - I bylibyśmy razem zawsze,
13    II,  VI   |       A może by pan spróbował szczęścia u pana Borowieckiego; on
14    II,  VII  |   śpiewać pełnym głosem pieśń szczęścia, i pod wpływem tego pragnienia
15    II,  VII  |  serce napełniło się uczuciem szczęścia wielkiego, wielką ciszą
16    II,  VIII | rozkoszne ciepło.~Ze drżeniem szczęścia czekała jego wyznania i
17    II,  VIII |    pozwalała się kołysać fali szczęścia, jaka płynęła z jego słów,
18    II,  VIII |      niego oczami pełnymi łez szczęścia bezmiernego, pierś się jej
19    II,  VIII |       oni snuli dalej przędzę szczęścia i miłości.~Nie istniał już
20    II,  IX   |  Wysocki leciał na skrzydłach szczęścia do domu. Zastał jeszcze
21    II,  X    |     Maksowi potrzeba tylko do szczęścia wielkiej pracy i pozorów
22    II,  XV   |  ludzie spokojnego i trwałego szczęścia - ciągnęła Anka zapalając
23    II,  XV   |  stanę mu pewnie na drodze do szczęścia - powiedziała sobie rano
24    II,  XV   |     me mogą spokojnie cudzego szczęścia. Dobranoc.~- Dobranoc cioci.~
25    II,  XV   |      straconej dla odzyskania szczęścia i długo płakała po niej.~
26    II,  XVI  |      przywlókł się, życzył mu szczęścia i radosnym wzrokiem obejmował
27    II,  XXII |      Życzę panu z całej duszy szczęścia, zupełnego. szczęścia.~-
28    II,  XXII |   duszy szczęścia, zupełnego. szczęścia.~- Dziękuję, dziękuję... -
29    II,  XXII |     chciał również życzyć jej szczęścia - nie miał już sił, zląkł
30    II,  XXIII|    była zapłakana z radości i szczęścia i nieśmiała, płonąca, zdenerwowana,
31    II,  XXIII|      u progu tego wymarzonego szczęścia - bogactwa.~Przeżuwał wolno
32    II,  XXIII|   obiecanej" wszystko - prócz szczęścia. To moja wina, że cierpię
33    II,  XXIII|       te wszystkie pragnienia szczęścia, jakie się w nim nagle ocknęły
34    II,  XXIII| spokoju, ani zadowolenia, ani szczęścia, ani chęci do życia - nic...