Tom,  Rozdzial

 1     I,  II   |         jaką mu przynosił robotnik, rzucał stanowczo: "Dobre" lub "
 2     I,  II   |            maszynom, oglądał towar, rzucał czasem posępnym okiem na
 3     I,  II   |            nagiej czerwonej cegły i rzucał szarordzawy, przygnębiający
 4     I,  III  | rozmyślaniach, chwilami budził się, rzucał przenikliwe spojrzenia spod
 5     I,  III  |          Uśmiechał się nieznacznie, rzucał na nią krótkie spojrzenia
 6     I,  III  |          Zapłaciłem, to się bawię - rzucał jej w odpowiedzi i istotnie
 7     I,  III  |             pocałunki i pieszczoty, rzucał jej chwilami słowa gorące
 8     I,  V    |             o przyszłych zarobkach, rzucał cyfry, siadał na chwilę
 9     I,  V    |   nieporównaną przeglądał koperty i rzucał za siebie razem z objaśnieniem:~-
10     I,  V    |        padający na ziemię, i zno-wu rzucał i komenderował ostro i krótko.~
11     I,  V    |               Kundel!'' Ale to samo rzucał szeptem Bucholc pod adresem
12     I,  VI   |            rana przewiercała mózg - rzucał kolumny cyfr na marmurowy
13     I,  VI   |           wiedząc komu.~- Morgen! - rzucał na odpowiedź i na przywitanie
14     I,  VI   |        który podparł się łokciami i rzucał porozumiewające spojrzenia
15     I,  VI   |   przechodniów.. zaciskał binokle i rzucał niechętne spojrzenia na
16     I,  VIII |         dyktandzie, które mu szybko rzucał Bucholc nie przestając~załatwiać
17     I,  VIII |   usłyszawszy ten nienawistny głos, rzucał wszystko i biegł, aby się
18     I,  IX   |             na tłok ludzki, Jaki go rzucał na domy lub do rynsztoków,
19     I,  XI   |           skubał niedbale kwiaty, i rzucał je na dywan, depcząc skrzypiącymi
20     I,  XI   |       kominku płonął wielki ogień i rzucał krwawo złoty brzask na kilka
21     I,  XII  |            nici, motał je w rękach, rzucał na podłogę i snuł dalej,
22    II,  I    |           Muskał wyczernione wąsy i rzucał groźne spojrzenia spod ogromnych
23    II,  I    |           twarzą, ruchem, jakby się rzucał do ataku, bił kartami w
24    II,  I    |           gryzące spojrzenia, jakie rzucał na księdza.~- A co państwo
25    II,  I    |     pożerającą tęsknotą wieczności, rzucał się na oślep w objęcia bezdni,
26    II,  I    |            z nazwiskiem wydzierał i rzucał w powietrze, zapalała się
27    II,  II   |             spacerując po gabinecie rzucał ciekawe spojrzenia do wnętrza
28    II,  II   |           we wszystkich kierunkach.~Rzucał badawcze spojrzenia na szyldy
29    II,  V    |           łakomie wywinięte wargi i rzucał porozumiewające spojrzenia
30    II,  VI   |            na niego i obezwładnili, Rzucał się i szamotał jak zwierzę
31    II,  XVIII|           się podobne do tygrysich, rzucał w rozmowie snopami paradoksalnych
32    II,  XIX  |           skrzeń, błysków, z wyciem rzucał się zapamiętale, jakby szukając
33    II,  XIX  |     opisywać swoje plany i zamiary, rzucał tysiącami na lewo i na prawo;
34    II,  XX   |         pociąg jak zwierzę oszalałe rzucał się z krwawymi ślepiami